Wilhelm Ritter von Leeb

Wilhelm Ritter von Leeb (Landsberg am Lech, 5 september 1876 – Füssen, 29 april 1956) was een Duits generaal-veldmaarschalk tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Wilhelm Ritter von Leeb
Leeb in 1940
Geboren	5 september 1876 Landsberg am Lech, Beieren, Duitse Keizerrijk
Overleden	29 april 1956 Füssen, Bondsrepubliek Duitsland
Rustplaats	Sollner Waldfriedhof, nr. 17-W-2[1][2]
Religie	Rooms-katholiek[3]
Land/zijde	Duitse Keizerrijk Weimarrepubliek Nazi-Duitsland
Onderdeel	Beiers leger Deutsches Heer Reichswehr Heer
Dienstjaren	1895 – 1938 1939 - 1942
Rang	Generalfeldmarschall
Eenheid	4. Bayerische Feldartillerie-Regiment Führerreserve (OKH) 16 januari 1942 - 2 mei 1945
Bevel	7e Divisie (Reichswehr) 1 februari 1930 – 1 oktober 1933 Wehrkreis VII 1 februari 1930 - 1 oktober 1933[4] Heeresgruppe C 26 augustus 1939[5] / 1 september 1939 - 22 juni 1941[5] / mei 1941[6] Heeresgruppe Nord Mei 1941 – 16 januari 1942[7]
Slagen/oorlogen	Bokseropstand Eerste Wereldoorlog Oostfront Tweede Wereldoorlog Slag om Frankrijk Operatie Barbarossa
Onderscheidingen	Zie decoraties
Portaal    Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Leeb majoor in het Duitse leger. Hij diende onder meer aan het oostfront en in de staf van Rupprecht van Beieren, de laatste kroonprins van Beieren. Voor deze militaire dienst werd hij tot ridder geslagen.

Na de Eerste Wereldoorlog bleef Leeb in het leger. In 1923 was hij betrokken bij het neerslaan van de Bierkellerputsch. Nadien klom hij op tot de rang van luitenant-generaal.

Hitler stelde Leeb in 1938 kort op rust, na hem tot kolonel-generaal bevorderd te hebben. Hetzelfde jaar nog trok Hitler zijn pensioen tijdelijk in en gaf hij Leeb het bevel over het Twaalfde Leger dat onder meer deelnam aan de bezetting van Sudetenland in 1938. Hierna werd Leeb een tweede maal op rust gesteld.

In de zomer van 1939 werd zijn pensioen een tweede keer ingetrokken en kreeg Leeb het bevel over Heeresgruppe C. Tijdens de Slag om Frankrijk braken zijn troepen door de Maginotlinie. Voor zijn aandeel in deze overwinning werd hij in juli 1940 bevorderd tot generaal-veldmaarschalk. Vervolgens kreeg hij het bevel over Heeresgruppe Nord tijdens de aanval op de Sovjet-Unie. Leebs taak was het vernietigen van alle Sovjettroepen aan de Oostzee, de inname van alle marinebases aldaar en de inname van Leningrad tegen 21 juli 1941. Toen de invasie op 22 juni 1941 begon, stootte Leeb op weinig weerstand en kon hij snel negenhonderd kilometer oprukken. De inname van Leningrad mislukte echter, nadat Duitse troepen zware verliezen leden tijdens de slag bij Tichvin.

In januari 1942 bood Leeb Hitler zijn ontslag aan. De officiële versie luidde dat Leeb vrijwillig terugtrad om gezondheidsredenen. Na de oorlog werd Leeb berecht tijdens het militaire proces van Neurenberg en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Hij werd echter onmiddellijk vrijgelaten omdat hij al langer dan drie jaar in voorarrest zat. Leeb stierf in Füssen in 1956.

Graf van Ridder Wilhelm Leeb op Sollner Waldfriedhof.

Militaire loopbaan

• Fahnenjunker-Unteroffizier: 1 december 1895^[5][8]
• Fähnenjunker: 18 januari 1896^[8][5]
• Sekonde-Leutnant: 3 maart 1897^[8][5]
• Oberleutnant: 13 mei 1905^[8][5]
• Hauptmann: 7 maart 1912^[8][5]
• Major: 19 mei 1916^[8][5]
• Oberstleutnant: 28 december 1920^[8][5]
• Oberst: 1 februari 1925^[8][5]
• Generalmajor: 1 februari 1929^[8][5]
• Generalleutnant: 1 december 1929^[8][5]
• General der Artillerie: 1 januari 1934^[8][5]
• Titulair Generaloberst 28 februari 1938^[8][5]
• Generaloberst: 1 november 1939^[8][5]
• Generalfeldmarschall: 19 juli 1940^[8][5]

Decoraties

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 24 juni 1940 als Generaloberst en Opperbevelhebber van de Heeresgruppe C^[8][5][9]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (12 maart 1915^[8][10]) en 2e Klasse (16 oktober 1914^[8][10])
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse^[8][5] en 2e Klasse^[8][5]
• Medaille ter Herinnering aan de 1e Oktober 1938 met gesp „Prager Burg”^[8][5]
• Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 3e Klasse met Zwaarden^[10][5]
• Ridderkruis in de Militaire Max Joseph-Orde^[5][8] op 2 mei 1915^[10]
• Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden^[10][8][5]
• Kroonorde (Württemberg) met Zwaarden
• Hanseatenkruis van Hamburg^[8][5] en Bremen^[5]
• IJzeren Halve Maan^[5][8]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog^[8][5]
• Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)^[8][5]
• Insigne voor Leger Bergleiders^[5]

Portret van Veldmaarschalk Wilhelm Ritter von Leeb genomen tijdens een van de onderbreking in het IMT van Neurenberg commissie hoorzittingen aangeklaagd van de nazi-organisaties.

Bronnen, noten en/of referenties

• (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War 1939-1945; The Units and Commanders of the Ground Forces during World War II. Aspekt, 17,. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 15 september 2019.
• (de) Scherzer, Veit (2005). Die Ritterkreuzträger 1939-1945. Scherzers Militaire-Verlag Ranis, Jena, pp. 472. ISBN 3-938845-00-7. Geraadpleegd op 7 februari 2021.

---

1. (en) Find A Grave: Gen Wilhelm von Leeb. Geraadpleegd op 15 september 2019.
2. (en) Graves of World War II personalities: Wilhelm Ritter von Leeb. Geraadpleegd op 15 september 2019.
3. https://www.tracesofwar.nl/articles/1011/Leeb-Wilhelm-von.htm
4. (de) Lexikon der Wehrmacht: Wehrkreis VII. Geraadpleegd op 12 juni 2021.
5. "Axis Biographical Research".
6. Kursietis 1999, p.17.
7. Kursietis 1999, p.19.
8. Traces of War: Leeb, Ritter von, Wilhelm. Geraadpleegd op 7 februari 2020.
9. Scherzer 2005, p.472.
10. Rangliste des Deutschen Reichsheeres , Hrsg:. Reichswehrministerium, Ernst Siegfried Mittler, Berlijn 1925, S.115

Mediabestanden

Zie de categorie Wilhelm Ritter von Leeb van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Generaal-veldmaarschalken in nazi-Duitsland

Werner von Blomberg · Hermann Göring · Walther von Brauchitsch · Albert Kesselring · Wilhelm Keitel · Günther von Kluge · Wilhelm Ritter von Leeb · Fedor von Bock · Wilhelm List · Erwin von Witzleben · Walter von Reichenau · Erhard Milch · Hugo Sperrle · Gerd von Rundstedt · Erwin Rommel · Georg von Küchler · Erich von Manstein · Friedrich Paulus · Ewald von Kleist · Maximilian von Weichs · Ernst Busch · Wolfram von Richthofen · Walter Model · Ferdinand Schörner · Robert von Greim · Eduard von Böhm-Ermolli (titulair)