Loading AI tools
familie van zeekoeien Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lamantijnen (Trichechus) behoren tot de familie Trichechidae en bestaan al meer dan 50 miljoen jaar. Het zijn grote zoogdieren die in het water leven. Samen met de doejongs behoren ze tot de zeekoeien. Ze vertonen overeenkomsten met de olifanten. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Linnaeus,[1][2] die daarbij verwees naar Peter Artedi (1738), die ook de naam Trichechus al gebruikte. Andere auteurs vóór Linnaeus gebruikten de naam Manatus, en die hergebruikte Linnaeus voor de enige soort die hij in het geslacht plaatste.
| Lamantijnen | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Caribische lamantijn met kalf | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Geslacht | ||||||||||||
| Trichechus Linnaeus, 1758 | ||||||||||||
 | ||||||||||||
| Verspreidingsgebieden van de lamantijnen:
| ||||||||||||
 | ||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | ||||||||||||
Lamantijnen op  Wikispecies | ||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | ||||||||||||
| ||||||||||||
De familie Trichechidae onderscheidt zich van de doejong (Dugongidae) door hun schedelvorm en de vorm van de staart. De staart van een lamantijn heeft de vorm van een peddel, terwijl die van een doejong gevorkt is.
De lamantijn is een polyfyodont, wat ongebruikelijk is bij zoogdieren. De volwassenen hebben geen snij- of hoektanden, maar 24 tot 32 molaren. Deze tanden worden gedurende het leven continu vervangen met nieuwe tanden die aan de achterzijde groeien en dan langzaam naar voren lopen waarbij de voorste tanden een voor een vrijvallen. Dit effect wordt marcherende molaren genoemd.[3]
Lamantijnen zijn planteneters (herbivoren), die de meeste tijd besteden aan het grazen in ondiepe wateren. Ze leven van waterplanten zoals zeegras. Ze komen voor in de moerasachtige kustwateren van Noord- en Centraal-Amerika, de Caraïbische Zee en de westkust van Afrika.
De Caribische lamantijn is een bedreigde diersoort. De soort heeft weinig natuurlijke vijanden, maar het aantal lamantijnen is door menselijk handelen teruggelopen. Zijn leefgebied is kleiner geworden en veel dieren raken gewond door de schroef van buitenboordmotoren, of slikken vistuig, vishaken en lood in. Het ingeslikte nylondraad leidt tot een langzame dood door verstopping van het spijsverteringskanaal. Dit kanaal bestaat uit een samengestelde maag en een zeer lange darm.
Lamantijnen zijn aangepast aan het leven onder water. Hun lichaam is torpedovormig en hun voorpoten en staart zijn omgevormd tot vinnen. Het skelet van de voorpoten bevat vijf vingers en de voorpoten hebben zelfs vingernagels. De achterpoten zijn verdwenen. Ze hebben geen oorschelpen en ze kunnen hun neusgaten afsluiten. De tandwisseling is horizontaal. De lamantijn heeft opgezwollen, beweeglijke lippen voor het aftrekken van het zeegras en hoornplaten op het harde gehemelte en in de onderkaak voor het kauwen van hun voedsel.
De mannetjes hebben in de bovenkaak twee korte, niet-functionele stoottanden.
De lamantijn moet ten minste elke 20 minuten een keer boven komen om adem te halen. Als de lamantijn wil slapen, kan dat alleen tussen twee ademhalingen in.
Lamantijnen komen in groepen bij elektriciteitscentrales voor, omdat het water daar warmer is.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
