Tauno Marttinen
Fins componist (1912-2008) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Fins componist (1912-2008) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tauno Olavi Marttinen (Helsinki, 27 september 1912 — Janakkala, 18 juli 2008) was een Fins componist, muziekpedagoog, muziekcriticus en dirigent.
Tauno Marttinen | ||||
---|---|---|---|---|
Tauno Marttinen | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Tauno Olavi Marttinen | |||
Geboren | 27 september 1912 | |||
Geboorteplaats | Helsinki | |||
Overleden | 18 juli 2008 | |||
Overlijdensplaats | Janakkala | |||
Land | Finland | |||
Werk | ||||
Genre(s) | symfonische muziek, opera, kerkmuziek, HaFaBramuziek, | |||
Beroep | componist, dirigent, muziekpedagoog, muziekcriticus | |||
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Zijn eerste lessen kreeg hij van 1920 tot 1925 aan het Viipuri Music Institute. Voor zijn hoofdinstrument piano studeerde hij van 1930 tot 1935 aan hetzelfde instituut bij Eino Lindholm en compositie bij Peter Akimoff alsook privéstudies bij Peter Akimoff. Van 1935 tot 1937 studeerde hij verder piano bij Ilmari Hannikainen en bij Selim Palmgren aan de Sibelius-Akademie van Helsinki. In 1958 ging hij naar Ascona, Zwitserland, om bij Wladimir Vogel speciale lessen in de dodecafonie (twaalftoonstechniek) te volgen.
Van 1949 tot 1958 was hij dirigent van het Stedelijk Orkest Hämeenlinna. Eveneens in Hämeenlinna was hij van 1950 tot 1975 directeur van het muziekinstituut, dat hij heeft opgericht. Het gemengd koor van de Hämeenlinna Workers' Association kon hem als dirigent aantrekken voor de periode van 1953 tot 1955.
Ook heeft hij vanaf 1950 als recensent voor het dagblad Hämeen Sanomat gewerkt, maar hiervoor gebruikte hij het pseudoniem T.M. en Tritonus.
In 1972 kreeg hij uit handen van de toenmalige President Kekkonen een ereprofessoraat voor zijn verdiensten in de kunst en de muziek.
Als componist heeft hij een groot aantal werken in vele verschillende genres geschreven, waaronder tien symfonieën, twintig opera's, zeven balletten, concerten, werken voor harmonieorkest, orgelmuziek en kamermuziek. Ook schreef hij een kleine honderd sololiederen en vele werken voor verschillende koor bezettingen. Rond 300 werken hebben opusnummers, maar er zijn eveneens rond de 400 werken zonder opusnummer. Deze kregen een TM-nummer. In 2009 heeft Dirk Meijer uit Nederland een zo compleet mogelijke catalogus van zijn werken opgesteld. Ieder werk kreeg hierin een MV-nummer (Meijer Verzeichnis). Van zijn composities van voor 1958 heeft de componist zelf er tijdens zijn laatste levensjaren nog ruim honderd vernietigd.
In 1997 is een stichting in het leven geroepen: "Tauno Marttisen Kunniaksi" (ter ere van Tauno Marttinen), met Leeuwarden als domicilie. Deze stichting probeert Tauno Marttinen te promoten door het uitgeven van bladmuziek (veelal in samenwerking met "Johann Tilli Edition", met het "Fins Muziek Informatiecentrum" in Helsinki",) het uitbrengen van geluidsdragers en door het organiseren van concerten en concertreizen.
Zijn werken zijn een weerspiegeling van zijn persoonlijke ontwikkeling. Marttinen is een vertegenwoordiger van een groep Finse componisten, die zich uiten in een laat romantische, nationalistische stijl. Hierin schrijft hij ook nog na de Tweede Wereldoorlog (tot begin jaren vijftig).
Een van Marttinens meest uitgevoerde werken is "Kokko Ilman Lintu" uit 1956. Dit werk (gebaseerd op de Kalevala) is zijn definitieve doorbraak geweest. Twee jaar later gaat hij studeren in Zwitserland (Ascona) bij Wladimir Vogel. Kort na terugkeer schrijft hij onder andere zijn eerste en tweede symfonie en zijn vioolconcert. Deze werken zijn gebaseerd op het twaalftoons principe. Als basis zal hij deze schrijfwijze nooit meer uit het oog verliezen, ook al wordt deze steeds vrijer en gaat het gevoel bij Marttinen een steeds belangrijker rol spelen. Misschien kunnen we zijn muziek nog het beste vergelijken met die van Charles Ives. Ook zijn er raakvlakken met Olivier Messiaen. De instrumentatie wordt kleurrijker, bijvoorbeeld door het uitgebreid gebruik van het slagwerk. Marttinen kiest voor zijn composities vele onderwerpen: uit de Bijbel, uit de genoemde Kalevala, uit de sprookjes van Hans Christian Andersen, uit "de Zeven Gebroeders" van Aleksis Kivi, uit geschriften van Dostojevsky, Herman Hesse, et cetera, et cetera. Een van de belangrijkste personen uit zijn naaste omgeving is zijn vrouw Ilmi; zij was als balletdocente verbonden aan de muziekschool in Hämeenlinna. Het dansritme komt steeds weer terug in de muziek van Marttinen.
Voltooid in | titel | aktes | première | libretto |
---|---|---|---|---|
1962-1963 | Päällysviitta (De overjas), televisieopera, op. 17, M.V. 105 |
1965, Helsinki, Finse televisie | Nikolaj Vasyljevytsj Gogol | |
1964 | Kihlaus (The Betrothal), op. 20, M.V. 106 | Aleksis Kivi | ||
1965-1966 | Tulitikkuja lainaamassa" (Borrowing Matches), op. 25, M.V. 107 | Maiju Lassila | ||
1967 | Lea op. 33, M.V. 108 | 19 augustus 1968, Turku | Aleksis Kivi | |
1968 | Poltettu oranssi (Burnt Orange), televisieopera, op. 41, M.V. 109 |
3 aktes | 18 augustus 1971, Salzburg | Eeva-Liisa Manner |
1970-1974 | Mestari Patelin" (Master Patelin), op. 69, M.V. 111 | 2 aktes | 1 augustus 1983, Hämeenlinna | van de componist naar een oude Franse tekst |
1974-1975 | Psykiatri (The Psychiatrist), op. 93, M.V. 113 | 1 bedrijf | van de componist | |
1974-1976 | Laestadiuksen saarna (Laestadius's Sermon), – ook bekend onder: Noitarumpu (The Shaman Drum) op 85, M.V. 112 |
3 aktes | 29 april 1976, Oulu | Nilla Outakoski naar teksten van Lars Levi Laestadius |
1974-1976 | Noitarumpu (De Heksentrom) | Niila Outakoski | ||
1975-1976 | Meedio (The Medium), op. 105, M.V. 114 | 1 bedrijf | 1978, Hämeenlinna | van de componist |
1977 | Jaarlin sisar (The Earl’s Sister), op. 126, M.V. 115 | 2 aktes | 3 april 1971, Hämeenlinna, kasteel Hämeen linna | Veikko Isomäki |
1978-1982 | Faaraon kirje (The Pharaoh's Letter), op. 192, M.V. 117 | 9 december 1982, Tampere | Erkki Mutru | |
1979 | Yhden henkilön ooppera Hilda Husso" (Single-person Opera Hilda Husso) mini-opera op. 175, M.V. 116 |
Maria Jotuni | ||
1980 | Suuren joen laulu eli Najaadi (Song of the Great River, or the Naiad) T.M. 133, M.V. 131 |
2 bedrijven | 2 mei 1982, Kemi | Taisto Yrjänä |
1984 | Häät (The Wedding), op. 244, M.V. 119 | Anton Tsjechov | ||
1986-1987 | Hölmöläisooppera (Numbskull Opera) op. 261, M.V. 120 | 15 februari 1987, Kerava | ||
1987 | Seitsemän veljestä (Seven Brothers), op. 263, M.V. 121 | Aleksis Kivi | ||
1987 | Noidan kirous (Vicieuze cirkel) op 273, M.V. 123 | Erkki Mutru | ||
1989 | Veljesten myöhemmät vaiheet (The Brothers Later) T.M. 88/1, M.V. 130 | Aleksis Kivi | ||
1990 | Mooses-ooppera (Moses Opera), op. 309, M.V. 125 | Erkki Mutru | ||
1992/1993 | Minna Graucher, mini-opera op. 280, M.V. 124 | 2 aktes |
Voltooid in | titel | aktes | première | libretto | choreografie |
---|---|---|---|---|---|
1965 | Tikkaat (The Ladder) op. 21, M.V. 140 | ||||
1969 | Dorian Grayn muotokuva (A Portrait of Dorian Gray) op.48, M.V. 142 |
Oscar Wilde | |||
1970 | Lumikuningatar (Sneeuw Koningin) op.54, M.V. 143 | Hans Christian Andersen | |||
1970 | Beatrice op.57, M.V. 144 | 24 februari 1972, Suomen Kansallisooppera | Dante Alighieri | Elsa Sylvestersson | |
1975-1977/1983 | Päivänpäästö (The Sun out of the Moon) op. 120, M.V. 146 | Uuno Klami naar teksten uit Kalevala | |||
1976/1982-1983 | Ruma ankanpoikanen (The Ugly Duckling) op. 115, M.V. 145 | Hans Christian Andersen |
Voltooid in | Titel | Uitvoeringen | Première | Libretto | Verdere liedteksten | Choreografie |
---|---|---|---|---|---|---|
1980 | Kullanmuru (Golden Treasure), op. 180 | Hans Christian Andersen |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.