Remove ads
De Slag bij Sellasia vond plaats tijdens de zomer van 222 v.Chr. tussen een verbond van Macedonië en de Achaeïsche Bond, onder leiding van Antigonos III Doson, en Sparta, onder leiding van koning Cleomenes III. De slag vond plaats bij Sellasia, op de noordgrens van Laconië en eindigde met een Macedonisch-Achaeïsche overwinning.
| Slag bij Sellasia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Onderdeel van de Cleomenische Oorlog | ||||
 | ||||
Een kaart van het zuiden van de Peloponnesos | ||||
| Datum | 222 v.Chr. | |||
| Locatie | Sellasia, Laconië | |||
| Resultaat | Beslissende Macedonische-Achaeïsche overwinning | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Troepensterkte | ||||
| ||||
| Verliezen | ||||
| ||||
In 229 v.Chr. begon Cleomenes de vijandigheden tegen de Achaeïsche Bond, de sterkste speler op de Peloponnesos. In een aantal veldtochten slaagde Cleomenes er uiteindelijk in de Achaeërs te verslaan, waardoor Sparta weer de belangrijkste macht was in de regio. Dit zorgde ervoor dat de belangrijkste persoon binnen de Achaeïsche Bond, Aratus van Sicyon, een beroep deed op de koning van Macedonië, Antigonos III Doson. De Macedoniërs besloten de Achaeërs te helpen op voorwaarde dat ze het fort van de Akrokorinthos overgaven aan hen. De Macedoniërs vielen de Peloponnesos binnen in 224 v.Chr.
In de zomer van 222 v.Chr. ging het Macedonisch-Achaeïsche leger naar Sellasia bij de noordelijke grens van Laconië, waar ze stootten op het leger van Cleomenes. Na een korte impasse lanceerde Antigonos een offensief tegen de Spartanen op de versterkte heuvels Olympus en Evas. Terwijl de Macedonische rechterflank de Spartaanse linkerflank op de vlucht joeg op de berg Evas, was de strijd op de andere flank nog steeds bezig. Uiteindelijk werden de Spartanen definitief op de vlucht gejaagd door de grotere aantallen soldaten van de Macedoniërs. Cleomenes ging op ballingschap naar Alexandrië en Antigonos werd de eerste niet-Spartaanse generaal die Sparta bezette.
Remove ads
De inname van vele belangrijke Arcadische steden door koning Cleomenes III zorgde ervoor dat de Achaeïsche Bond Sparta de oorlog verklaarde. De Achaeïsche pogingen onder leiding van Aratus van Sicyon om deze steden te heroveren mislukten grotendeels, waardoor Sparta haar positie kon versterken. Aan de daaropvolgende Achaeïsche offensieven in 226 v.Chr. werd beslissend een einde gemaakt in de Slag bij Lycaeum en de Slag bij Ladoceia.
De Achaeïsche positie werd nog verder verzwakt toen hun gewezen bondgenoot, Ptolemaeus III van Egypte, Sparta financieel begon te steunen. Ptolemaeus had eerst de veldtochten van de Achaeërs tegen Macedonië gesteund, maar dacht nu dat Sparta een sterkere bondgenoot zou zijn tegen Macedonië. Hij werd nog zekerder over dit door de Spartaanse overwinning tegen de Achaeërs in de Slag bij Dyme, die ertoe leidde dat de Bond probeerde een vredesverdrag te sluiten met Cleomenes.
Toen de vredesonderhandelingen mislukten stuurde Aratus gezanten naar de Macedonische koning, Antigonos III Doson, om militaire hulp te vragen. Antigonos stemde toe op voorwaarde dat de geduchte Akrokorinthos weer zou overgaan op Macedonië. Deze voorwaarden maakten vele Achaeërs woest, en Cleomenes maakte hier gebruik van door veel kleine dorpen en een aantal belangrijke steden, zoals Korinthe en Argos, te bezetten. Aratus accepteerde uiteindelijk de Macedonische voorwaarden en gaf ook de steden Orchomenos en Heraea aan Macedonië. Daarna verzamelde Antigonos zijn leger voor de invasie van de Peloponnesos.
Remove ads
Antigonos marcheerde naar de Peloponnesos aan het hoofd van een groot leger van 20.000 man infanterie en 1.300 man cavalerie via het eiland Euboea. Ze moesten deze weg nemen omdat ze niet door het grondgebied van de hen vijandig gezinde Aetolische Bond konden gaan. Nadat ze de Isthmus van Korinthe bereikt hadden, moesten de Macedoniërs noodgedwongen halt houden door een aantal versterkingen die Cleomenes gebouwd had. Verschillende pogingen om de versterkingen te doorbreken werden teruggeslagen met aanzienlijke verliezen.
Argos kwam echter in opstand tegen Sparta en verdreven het garnizoen dat er gelegerd was met de hulp van enkele Macedonische soldaten. Deze nederlaag dwong Cleomenes zijn posities op de Isthmus te verlaten en zich terug te trekken naar Arcadië. Ondertussen blies Antigonos de Korinthische Bond nieuw leven in onder de naam van de "Bond der Bonden". Hij slaagde erin het grootste deel van de Griekse stadstaten te integreren in deze bond.
Antigonos slaagde erin verschillende steden in Arcadië die zich hadden aangesloten bij Cleomenes in te nemen. Hij ging naar Achaea voor zijn Macedonische troepen terug te laten keren naar hun thuisland zodat ze de winter in hun eigen huis konden doorbrengen. Op dat moment stopte Ptolemaeus van Egypte met zijn financiële hulp voor Cleomenes, waardoor die geen geld meer had om zijn huursoldaten te betalen. Om geld te krijgen begon Cleomenes aan heloten de vrijheid te verkopen in ruil voor een som geld.
Cleomenes wist dat Antigonos zijn Macedonische troepen naar huis had gestuurd en besloot een aanval op de Achaeïsche Bond te lanceren. Hij probeerde de indruk te geven dat hij het grondgebied van Argos wilde plunderen, maar koos een andere richting en viel Megalopolis aan. De Spartanen slaagden erin door een zwakke sectie van de verstevigingen te breken en begonnen de stad over te nemen. De inwoners van Megalopolis wisten niet dat de Spartanen in hun stad waren tot aan de ochtend. Een groepje soldaten zorgde er echter voor dat het grootste deel van de Megalopoliters konden ontsnappen. Cleomenes zond hen een boodschap waarin stond dat hij hen hun stad wilde teruggeven als ze zich bij hem aansloten. Maar toen ze dit voorstel weigerden, beval Cleomenes dat de stad geplunderd en afgebrand moest worden.
De vernietiging van Megalopolis was een grote schok voor de Achaeïsche Bond. Cleomenes plunderde daarna het gebied van Argos, want hij wist dat Antigonos op dat moment niets kon doen tegen hem door een tekort aan mannen. Cleomenes had ook gehoopt dat de aanvallen op het Argivische grondgebied ervoor zou zorgen dat de Argiven hun vertrouwen in Antigonos zouden verliezen doordat hij er niet in slaagde hen te beschermen. Walbank beschrijft deze aanvallen als "een indrukwekkende demonstratie, maar het had geen effect, uitgezonderd dat het nog duidelijker werd dat Cleomenes verslagen moest worden in een geregelde veldslag." (Walbank, 1984, p. 471)
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads