Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Niet te verwarren met inline-skaten.
Skaten is een term voor een groot scala aan sport-disciplines waarbij men zich op inlineskates voortbeweegt. Het inlineskaten is voortgekomen uit het rolschaatsen[1] maar heeft zich sinds de jaren 80 in verschillende disciplines verder ontwikkeld. Een van de bekendste hiervan is het 'skeeleren', wat ook wel wordt gezien als een variant van het schaatsen op ijs. Ook veel andere sporten hebben een variant op skates, zoals hockey, kunstrijden en skiën.
In 1760 kwam Jean-Joseph Merlin op een feest met een eigen creatie van schoenen met ijzeren wielen. Zijn beoogde spectaculaire entree kreeg hij wel, maar de schoenen werden snel weer vergeten. Pas in 1818 werden voor het eerst inlineskates gebruikt, en wel bij een balletuitvoering in Berlijn, om de illusie te wekken dat de ballerina's over ijs gleden. Een jaar later werd het eerste patent voor een rolschaats met twee of vier wielen in lijn aangevraagd door een zekere Petibledin. Enkele jaren later, in 1824, werden inlineskates met vijf wielen gepatenteerd.[2]
Door de jaren heen werden de inlineskates verbeterd, met als hoogtepunt de toepassing van het lager in 1884. In de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw werden de kunststofwielen toegepast, waarmee vooral het comfort wordt verhoogd.
Pas in 1979 ontstond de huidige skate, uitgevonden door twee broers (Scott en Brennan Olson). Zij bouwden een oude rolschaats om tot een ijshockeyschaats op vier wielen, om zo in de zomer te kunnen trainen voor het ijshockey. Op hetzelfde moment ontwikkelde de firma Zandstra haar skates met 5 wielen en bedacht daarvoor de naam "skeelers" om deze inliners te onderscheiden van "skates".
Anno 2007 worden er bijna geen vijfwielers meer gemaakt. Wedstrijdrijders bleken sneller te zijn op vier wielen, mits die wielen dan wel veel groter zijn: een diameter van 100 tot 110 mm in een lang frame. Vier grote wielen worden nu ook steeds vaker door toertocht-skaters gekozen omdat ze comfortabeler rijden: een hobbeltje, takje of steentje van enkele millimeters geeft veel weerstand op kleine wielen en veel minder op de grotere.
Ondanks dat de vijfwielers uit de mode raken, zullen de woorden "skeelers" en "skeeleren" waarschijnlijk niet in vergetelheid raken; een skate met een lang frame zal, ongeacht hoeveel wieltjes erin zitten, een skeeler worden genoemd.
Het frame verbindt de wielen met de schoen. Frames zijn er in verschillende lengtes. Skates hebben korte frames; het asje van de achterste wieltjes zit onder de hak van de schoen. Skeelers hebben langere frames waarbij het achterste asje een paar centimeter achter de hak zit. Tot enkele jaren terug waren die lange frames uitsluitend mogelijk met vijf wielen. Sindsdien zijn er steeds grotere wielen in omloop, zodat nu alle races worden gereden op lange frames met vier wielen of soms zelfs met drie wielen, voor voornamelijk de jeugd. Een frame kan gemaakt zijn uit kunststof, maar de betere frames worden gefreesd uit aluminiumlegeringen of gevormd uit kunststoffen versterkt met carbonvezel. Belangrijk voor een frame zijn stijfheid, gewicht en eventueel stroomlijn. Een goedkoper frame hoeft niet per definitie slecht te zijn.
De moderne vierwielskeelers hebben wielen met een diameter van 90 tot 125 mm. De oude vijfwielers toonden diameters van 76 tot 84 mm en de driewielskeelers een diameter van 90 tot 150 mm. Kwaliteitswielen zijn vervaardigd van speciaal polyurethaan en onderverdeeld in verschillende hardheden. De hardheid wordt uitgedrukt met de letter 'A'. Op een schaal van 0 tot 100A begint de hardheid ongeveer bij 74A tot circa 90A, waarbij een hoger getal een harder wiel aanduidt. Hierbij moet worden opgemerkt dat een zachter wiel meer grip en comfort geeft, maar meer weerstand heeft en dus minder hard gaat en vooral sneller slijt. Vooral bij nat wegdek heeft een hard wiel minder grip. Door nieuwe technieken zijn er wielen verkrijgbaar die het comfort leveren van een zacht wiel en de snelheid van een hard wiel. Dit ontstaat door toepassing van een zachte kern met een harde buitenkant. Andere wielen bereiken een aanzienlijke gewichtsbesparing doordat de kern hol is. Daarnaast zijn er nog variaties in diktes en wielcurves. Vlakke wielen worden vooral gebruikt tijdens het stunten en ronde tot scherpe curven voor speed skating (snelheid).
Een belangrijk onderdeel van de skeeler is de lagering. Meestal worden lagers aangeduid met een Amerikaanse ABEC-normering 1, 3, 5, 7 of 9; deze geven de productietolerantie van het lager aan. Een hoger getal duidt op een lager dat aan hogere normen voldoet, maar deze normen zijn voor industriële toepassingen bedoeld en niet voor skeelers. Van de precisie is, door de puntbelasting die een ruw wegdek veroorzaakt, na korte tijd niets meer over. Dit getal zegt dus weinig over de bruikbaarheid van het lager voor skeelergebruik, maar het wel is denkbaar dat een hooggenormeerd lager ook op andere kwaliteitsaspecten hoog scoort.
Een andere norm is de MC-norm die van 1 tot 5 loopt en de speling in het lager aangeeft. Te krap of te ruim is niet goed; MC3 is voor skeelers geschikt, speedskaters gebruiken soms MC5-lagers die wat meer speling hebben en hogere zijdelingse belasting aankunnen. Bij bovenstaande overwegingen moet echter in het achterhoofd worden gehouden dat een goed onderhouden lager van een redelijke kwaliteit al snel beter is dan een slecht onderhouden toplager.
Goed afgedichte (gesealde) lagers zijn beter bestand tegen vocht en vuil en vragen minder onderhoud. Toch is het belangrijk om ook deze lagers van onderhoud te voorzien. Gaat men skeeleren of heeft men dit gedaan in natte omstandigheden dan is het belangrijk om bij terugkomst de wielen en lagers volledig uit elkaar te halen, schoon te maken en te laten drogen. Hierna kunnen de lagers weer worden voorzien van een paar druppels lagerolie, ook wel raceolie genoemd, om ze weer soepel te laten draaien.[3]
Tegenwoordig zien we een opkomende trend van keramische lagerkogels. Deze blijken minder aan slijtage onderhevig en zijn minder gevoelig voor vocht (regen) dan de normale kogeltjes van gehard staal.
De skeelerschoen is net als de schaatsschoen geëvolueerd. Ook in de skeelerwereld wordt meer gebruikgemaakt van materialen als kunststoffen en composieten (o.a. carbon). Belangrijk voor een schoen is dat deze goed aansluit op de voet, mede daarom zijn de meeste schoenen met een warmtebehandeling te vervormen voor een betere pasvorm. De originele skeelerschoen bestaat uit een lage (vaak leren of carbon) schoen op een zogenaamde kuip (vaak van carbon), maar tegenwoordig wint ook de softboot terrein. Het voordeel van deze laatste is het comfort, het nadeel is een mindere stijfheid van de schoen zelf. Bekende merken schoenen zijn Bont, Powerslide, Rollerblade, K2, Fila, SEBA, Dims, Luigino en in Nederland Zandstra, Raps, Maple, Viking, EVO, CADOMOTUS.
Er zijn diverse remtechnieken. Enkele belangrijke:
In Nederland mag een skater op de openbare weg gebruikmaken van het fietspad en bij afwezigheid daarvan van de rijbaan, maar een skater is geen bestuurder en houdt voor de wet (en daarmee de voorrangsregels) dus de status van voetganger (per 1 april 2008).
In België valt de skater sinds 15 maart 2007 onder de wetgeving rond de 'voortbewegingstoestellen'. In deze categorie worden ook Segway, step, skateboard, rolstoel en andere geregeld. Een 'voortbewegingstoestel' kent dezelfde regels als een fietser wanneer het zich sneller dan stapvoets voortbeweegt. Wanneer het zich stapvoets beweegt, wordt het beschouwd als een voetganger.[4]
Er zijn varianten met vier wielen en vijf wielen, waarbij momenteel de vier wielen met een maximale toegestane diameter van 110 mm, het meest gebruikt worden. Over het algemeen is de maximale diameter van vijf wielen ca. 90 mm. Een en ander heeft ook nog eens te maken met de steekmaat van de skate en schoen. Ook bestaan er varianten met 3×110 mm en 1×100 mm (op de tweede plaats). De laatste jaren zijn skeelers met drie wielen van 110 mm en zelfs 3×125 mm sterk in opkomst. Een skeelerschoen is veel lager dan een skateschoen. Hierdoor is hij veel handiger om te gebruiken als hulpmiddel bij het schaatsen, omdat de enkels nog goed te bewegen zijn.
Daarnaast zijn er bijzondere typen. Een voorbeeld hiervan zijn de zogenaamde twinliners, skeelers op twee wielen, die zeer ver uit elkaar liggen. Enkele vierwiel- of zelfs driewielskates hebben een verlengd frame. Daardoor rijden ze meer zoals vijfwielers maar zijn iets lichter. Sommige skeelers hebben een klapmechanisme zoals klapschaatsen. Of bieden vering per wiel aan. Ten slotte is er de off the road-skate, met drie grote luchtbanden. En de skike, met twee luchtbanden.
Amerikanen gebruiken het woord "skaten" ook voor schaatsen op ijs. Skaten lijkt veel op schaatsen; in beide gevallen verkrijgt men snelheid door de voeten zijwaarts af te zetten.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
