Loading AI tools
Frans actrice Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Voor de worstelaarster, zie The Bella Twins
Nicole Garcia (Oran, 22 april 1946) is een Franse actrice, filmregisseur en schrijfster.
| Nicole Garcia | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Oran, 22 april 1946 | |||
| Land | Frankrijk | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1967 - | |||
| Beroep | Acteur, filmregisseur en schrijfster | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
Nicole Garcia werd in een pied-noir familie geboren in 1946 in Oran (Algerije). Ze bracht er haar kindertijd en haar jeugd door. In 1962 trok ze naar Frankrijk. In Parijs volgde ze lessen aan het Conservatoire national supérieur d'art dramatique (CNSAD) waar ze in 1967 een eerste prijs in Moderne Komedie behaalde. Ze vertolkte enkele kleine rollen in films zoals Le Gendarme se marie (1968) vooraleer ze opgemerkt werd in de historische film Que la fête commence (1975).
Haar eerste echte hoofdrol speelde ze in het historisch drama La Question (1976), het debuut van Laurent Heynemann. De film speelde zich af tijdens de Algerijnse Oorlog, een episode die ze van dichtbij gekend had. De prent werd uit de zalen verwijderd omdat de harde Franse repressie werd aangeklaagd. Met Heynemann werkte ze nog twee keer samen in de eveneens politiek geïnspireerde werken Le Mors aux dents (1979) en Stella (1983). Echt doorbreken deed ze in de komedie Le Cavaleur (1979) dankzij haar rol van bedrogen echtgenote.
In de jaren tachtig, haar vruchtbaarste periode als filmactrice, bevestigde ze haar talent en populariteit door krachtig maar ook gevoelig gestalte te geven aan verscheidene facetten van de moderne vrouw. Dat deed ze onder meer in de komedie Garçon! (1983), in het politiedrama Péril en la demeure (1985) en in het drama L'État de grâce (1986). Ze trad in die jaren ook op in het gerechtsdrama L'Honneur d'un capitaine (1982) dat zich twintig jaar na de Algerijnse Oorlog afspeelde. Ze vertolkte er de weduwe van een Franse officier die beschuldigd werd van oorlogsmisdaden.
In de jaren negentig was ze maar sporadisch op het grote scherm te zien. In 1990 maakte ze haar debuut als langspeelfilmregisseur met de tragikomedie Un week-end sur deux. Er volgden nog acht prenten, hoofdzakelijk drama's, waarvoor ze telkens samenwerkte met scenarist Jacques Fieschi.
Vanaf de jaren 2000 kwam ze weer regelmatiger op het voorplan, onder meer in de op een roman van Ruth Rendell gebaseerde politiefilm Betty Fisher et autres histoires (2001) en in de tragikomedie La Petite Lili (2002), twee films van Claude Miller. Voor haar drama Un balcon sur la mer (2010) gebruikte ze de Algerijnse Oorlog als achtergrond. De film gaf haar voor het eerst de gelegenheid haar geboortestad Oran te tonen.
Nicole Garcia is de moeder van Frédéric Bélier-Garcia, een toneel- en operaregisseur en scenarist die meeschreef aan het scenario van enkele films van zijn moeder. Uit haar relatie met acteur Jean Rochefort heeft ze een tweede zoon, de acteur Pierre Rochefort.
-2024 - Marcello Mio (Christophe Honore)
Nicole Garcia in de Internet Movie Database
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
