La leggenda del pianista sull'oceano

La leggenda del pianista sull'oceano (Internationale titel: The Legend of 1900) is een Italiaanse muzikale dramafilm uit 1998, geregisseerd door Giuseppe Tornatore. De film is geïnspireerd op Novecento, een monoloog van Alessandro Baricco.

La leggenda del pianista sull'oceano (The Legend of 1900)
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie	Giuseppe Tornatore
Producent	Francesco Tornatore
Scenario	Giuseppe Tornatore
Gebaseerd op	Novecento van Alessandro Baricco
Muziek	Ennio Morricone
Montage	Massimo Quaglia
Cinema­tografie	Lajos Koltai
Productie­bedrijf	Sciarlò Medusa Film
Distributie	Medusa Film (Italië) New Line International (Internationaal)
Première	28 oktober 1998 2 december 1999 12 januari 2000
Genre	Drama / Muziek
Speelduur	165 minuten 125 minuten (internationale versie)
Taal	Engels Frans Italiaans
Land	Italië
Budget	US$ 9 miljoen
Opbrengst	US$ 21,1 miljoen[1]
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Trompettist Max Tooney moet wegens geldgebrek zijn trompet verkopen aan een muziekhandelaar. Terwijl Max als afscheid nog een laatste keer op zijn trompet speelt, herkent de muziekhandelaar het muziekstuk en laat Max een kapotte opnamematrix (masterschijf) zien die hij in een oude vleugel heeft gevonden. Max vertelt vervolgens aan de muziekhandelaar De legende van de oceaanpianist.

Op nieuwjaarsochtend 1900 werd aan boord van de oceaanlijner Virginian een baby gevonden, die voor het gemak 1900 heette. 1900 wordt de eerste acht jaar van zijn leven opgevoed door stoker Danny Boodmann en brengt het grootste deel van deze tijd door in de machinekamer van het schip. Na een ongeluk waarbij Danny om het leven komt, ontdekt 1900 zijn muzikale talent en speelt hij in het geheim op een vleugel in de eersteklas balzaal.

De komende jaren verlaat 1900 het schip nooit en speelt als pianist in de band aan boord. Hij raakt bevriend met Max, die hem herhaaldelijk aanmoedigt het schip te verlaten. Tijdens zijn optredens met de band speelt 1900 uitstekende jazznummers en wordt uiteindelijk beroemd tot buiten de grenzen van Virginia als jazzpianist. Zijn muzikale carrière culmineert uiteindelijk in het winnen van een ‘pianoduel’ tussen hem en jazzmuzikant Jelly Roll Morton. Noch het aanbod van een muziekproducent, noch de liefde voor een Hongaarse emigrant kan 1900 ervan overtuigen het schip te verlaten. Als hij eindelijk een stap richting land wil zetten ‘om de stem van de oceaan te horen’, stopt hij midden op het gangpad en draait zich om. Zoals hij later aan Max uitlegde, kon hij de grenzen van de stad (New York) niet zien en daarom kon hij het schip niet verlaten.

Max hoort van de muziekhandelaar dat de Virginian tijdens de oorlog als ziekenhuis heeft gediend, is ontmanteld en nu wordt voorbereid om in de haven te worden opgeblazen. Vervolgens probeert hij tevergeefs 1900, die nog steeds verborgen is op het schip, over te halen om met hem aan land te komen. 1900 antwoordt dat zijn wereld “tussen boeg en achtersteven” ligt en alleen op het schip blijft. Terwijl Max op de oever staat en toekijkt, wordt de Virginian opgeblazen.

Uiteindelijk geeft de verwoeste Max de gerepareerde opnamematrix terug aan de muziekhandelaar, die hij van hem had geleend om 1900 ervan te overtuigen het schip te verlaten. Hij vertelt de handelaar het einde van zijn verhaal. Maar hij geeft Max een kans op een nieuw begin en geeft hem zijn oude trompet terug.

Rolverdeling

Acteur	Personage
Tim Roth	1900 (Danny Boodmann T.D. Lemon 1900)
Pruitt Taylor Vince	Max Tooney
Mélanie Thierry	Venetiaans meisje
Bill Nunn	Danny Boodmann
Heathcote Williams	Dr. Klauserman
Clarence Williams III	Jelly Roll Morton
Peter Vaughan	Winkelier
Niall O'Brien	havenmeester
Gabriele Lavia	Friulische boer
Kevin McNally	senator Wilson
Roman Kuznietcov	2-jarige 1900
Easton Gage	4-jarige 1900
Cory Buck	8-jarige 1900

Productie

De opnames vonden plaats in de havenstad Odessa in Oekraïne en de filmstudio Cinecittà in Rome.^[2] De decors werden voornamelijk gemaakt door Bruno Cesari, de decorontwerper die een Oscar had gewonnen voor zijn werk aan The Last Emperor.^[3]

Filmmuziek

Zie The Legend of 1900 (soundtrack) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De muziek voor de film werd gecomponeerd door Ennio Morricone.^[4]

Ontvangst

Op Rotten Tomatoes heeft The Legend of 1900 een waarde van 56% en een gemiddelde score van 5,4/10, gebaseerd op 41 recensies.^[5] Op Metacritic heeft de film een gemiddelde score van 58/100, gebaseerd op 28 recensies.^[6]

Prijzen en nominaties

De belangrijkste:

Jaar	Prijs	Categorie	Genomineerde(n)	Uitslag
1999	Europese filmprijzen	Beste Europese cinematograaf	Lajos Koltai (gedeeld met: Sunshine)	Gewonnen
	Internationaal filmfestival van Toronto	People's Choice Award	Giuseppe Tornatore	Genomineerd
2000	Golden Globes	Beste filmmuziek	Ennio Morricone	Gewonnen
	Satellite Awards			Genomineerd
		Beste artdirection	Francesco Frigeri & Bruno Cesari	Genomineerd