Loading AI tools
toren van de energiecentrale Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een koeltoren is een toren die dient om warmte van een thermische of nucleaire energiecentrale of chemische procesindustrie af te voeren.
Het af te koelen koelwater stroomt aan de binnenzijde van de toren omlaag en kan daarbij warmte aan de omgevingslucht afgeven volgens het tegenstroomprincipe of het crossflowprincipe.
De werking van een koeltoren is erop gebaseerd dat snelle ('warme') watermoleculen aan de waterstroom ontsnappen en met de ventilatielucht worden weggevoerd. Men kan het watergebruik globaal berekenen aan de hand van de verdampingswarmte van water (2256 kJ/kg). Dit water dient aangevuld te worden. Door de voortdurende verdamping hoopt zich vaste stof in het resterende circulerende water op, waardoor dit zo nu en dan afgevoerd moet worden ('spuien'). Ook dit afgevoerde water moet worden aangevuld.
Er zijn twee types koeltorens:
De witte wolken die uit een koeltoren komen veroorzaken in principe geen echte luchtvervuiling, want ze bevatten slechts waterdamp met druppeltjes. Wel moeten koeltorens regelmatig microbiologisch gecontroleerd en getest worden op de aanwezigheid van bacteriën, zowel algemeen voorkomende bacteriesoorten en Legionellabacteriën. Inademing van met Legionella besmette druppeltjes kan ernstige ziekte en zelfs overlijden tot gevolg hebben. Daarom wordt er tegenwoordig veel aandacht geschonken aan legionellabestrijding bij koeltorens. Dit kan worden gedaan door het toevoegen van bacteriedodende stoffen (biocides) aan het water of door een combinatie van ultrasone geluidsgolven en ultraviolet licht. Ook wordt er met ozon ontsmet en met alternatieven zoals hydrodynamische cavitatie, elektrochemische ionisatie via koper/zilver elektroden en of anodische oxidatie.
De bovenstaande producten en methodieken zijn niet werkzaam op het gebied van minimalisatie van corrosie en (kalk)afzettingen waardoor veelal het toevoegen van inhibitors noodzakelijk is om rendementsverliezen minimaal te houden. In het verleden bevatten deze inhibitors vaak (metaal)zouten als chromaat, molybdaat of zink die via het spuien in de waterkringloop terechtkwamen en daarom inmiddels verboden zijn. Tegenwoordig bestaan de inhibitors uit ecologisch afbreekbare componenten met een zeer lage waterbezwaarlijkheid.
Als alternatief voor een inhibitor kan er onthard suppletiewater worden gebruikt, waarbij dan rekening gehouden dient te worden met het zoutverbruik (chemische lozing) en de bestendigheid van het systeem tegen corrosief (onthard)water.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
