Begraafplaats van Brussel
begraafplaats in België Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De begraafplaats van Brussel is een begraafplaats van de Belgische hoofdstad Brussel. De begraafplaats ligt op het grondgebied van de gemeente Evere in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het is de belangrijkste begraafplaats van Brussel en is met een oppervlakte van ongeveer 38 ha de meest uitgestrekte van het hoofdstedelijk gewest. Net ten oosten ligt de begraafplaats van Schaarbeek.
Volgens een decreet van keizer Jozef II uit 1784 moesten begraafplaatsen binnen de stad worden opgeheven en de parochies in Brussel richtten samen drie begraafplaatsen in net buiten de stadspoorten, namelijk in Sint-Joost-ten-Node, in Sint-Jans-Molenbeek en in Sint-Gillis (waarheen eerder de geruimde kerkhoven waren overgebracht van resp. de Sint-Goedele-, Sint-Katelijne- en Kapellekerk). Door de groeiende bevolking werden deze begraafplaatsen in de loop van de 19e eeuw al te klein en door de expansie van de stad was uitbreiding van de begraafplaatsen niet mogelijk. In 1874 besliste de stad een eerste terrein van 30 ha aan te kopen in Evere, zo'n vijf kilometer ten noordoosten van het stadscentrum. De begraafplaats werd in 1877 geopend door Jules Anspach.
De begraafplaats werd aangelegd door de stadsarchitect Victor Jamaer en landschapsarchitect Louis Fuchs in een Engelse landschapsstijl. Het geheel werd aangelegd als een uitgestrekt park met brede lanen en grote ronde punten. Twee paviljoenen flankeren de ingang. In tegenstelling tot het veeleer katholieke kerkhof van Laken met zijn neogotische monumenten, werd dit een eerder vrijzinnige begraafplaats, met grafmonumenten in verschillende stijlen. Honderden graven uit de oude begraafplaatsen werden naar hier overgebracht.
De begraafplaats telt verschillende militaire en burgerlijke herdenkingsmonumenten, zoals een herdenkingsmonument voor de slachtoffers van de brand in de Innovation in 1967.
Op de begraafplaats van Brussel rusten 1.147 Duitse gesneuvelde militairen uit de Eerste Wereldoorlog.[1] Op het Duitse perk staat een tempel die in 1917 door professor Wilhelm Kreis werd ontworpen. Er liggen ook meer dan 500 Belgische militairen die in beide wereldoorlogen sneuvelden. De begraafplaats telt ook een CWGC-perk (Brussels Town Cemetery) met Britse gesneuvelden. Iets meer dan 50 van hen sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog, een 600-tal in de Tweede Wereldoorlog.[2]
Naast deze graven bevinden zich op de begraafplaats nog verschillende oorlogsherdenkingstekens, waaronder:
- het monument voor de strijders van de Belgische Revolutie in 1830
- het Engels monument voor de Slag bij Waterloo, een werk van Jacques de Lalaing
- een Frans monument voor de soldaten van de Frans-Duitse Oorlog van 1870
- een Duits monument voor de soldaten van de Frans-Duitse Oorlog van 1870
- een Belgische militaire erepoort voor de Eerste Wereldoorlog
- een Duitse militaire erepoort voor de Eerste Wereldoorlog
- verschillende herdenkingsmonumenten voor de Tweede Wereldoorlog
De gehele begraafplaats werd in 1997 als landschap beschermd. Tegelijk werd ook een serie van zeven graven beschermd als monument, namelijk dat van D.J.S.S. Overman (1869), Van Sirtama-Van Grovestins (1878), John Rombert en Christine (1779), een grafsteen van het Cellebroedersklooster, Pierre Cordemans (1904), Pierre Dustin (1896) en de familie Lombaer. Afzonderlijk werd ook het grafmonument van de schilder Jacques-Louis David beschermd. Ten slotte werd ook nog een reeks van 30 graven beschermd, meer bepaald graven ontworpen door bekende architecten, of waar architecten begraven liggen.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
