Communistische Partij van Griekenland

De Communistische Partij van Griekenland (Grieks: Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Kommounistiko Komma Elladas, afgekort tot KKE) is een orthodox communistische politieke partij in Griekenland.

Communistische Partij van Griekenland
Personen
Partijleider	Dimitris Koutsoumbas
Zetels
Parlement van Griekenland	26 / 300
Europees Parlement	2 / 21
Periferieën	48 / 703
Geschiedenis
Opgericht	17 november 1918
Algemene gegevens
Actief in	Griekenland
Hoofdkantoor	Athene
Krant	Rizospastis
Richting	Links[1][2] tot extreemlinks[3][4][5][6][7][8]
Ideologie	Communisme[9] Marxisme-leninisme[9] Euroscepsis[10][11][12]
Kleuren	Rood
Jongeren­organisatie	Communistische Jeugd van Griekenland
Website	https://www.kke.gr/
Portaal    Politiek

Ze werd in 1918 opgericht als de Socialistische Arbeiderspartij van Griekenland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde ze een grote rol in het verzet tegen de nazi's. Toen Griekenland bevrijd was van de Duitsers, nam de partij de wapens op tegen de nieuwe Griekse regering, die bestond uit ex-nazicollaborateurs. De communisten hadden het land rond 1946 bijna helemaal onder controle, maar de interventie door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië maakte daar een einde aan. Na deze burgeroorlog was het land armer dan ooit en gingen de communisten ondergronds.

In 1958 won de partij onder de naam Verenigd Democratisch Links de verkiezingen, maar de koning weigerde het resultaat te erkennen. Later steunde de partij de enkele progressieve kabinetten onder leiding van Giorgos Papandreou senior. Het kolonelsregime maakte een einde aan de progressieve regeringen en begon een heksenjacht tegen links. Toen het kolonelsregime viel, legaliseerde premier Konstantinos Karamanlis de KKE.

Bij de Griekse parlementsverkiezingen van mei 2012 behaalde de partij 8,5% van de stemmen en 26 zetels en bij de Griekse parlementsverkiezingen van juni 2012 4,5% van de stemmen en 12 zetels. De partij is sinds de Tweede Wereldoorlog steeds een oppositiepartij geweest. Tot 2014 was de Europese groep van de KKE aangesloten bij Europees Unitair Links/Noords Groen Links, maar ze stapte uit onvrede met de koers uit deze fractie.^[13]

Verkiezingsresultaten

Een KKE-bord in Athene, 2005

Resultaten sinds 1926
Jaar	Soort van verkiezingen	Stemmen	%	Zetels
1926	Parlement	41,982	4.37%	10
1928	Parlement		1.4%	0
1929	Senaat	↔	1.7%	0
1932	Parlement	58,223	4.97%	10
1932	Senaat	↔	3.91	0
1933	Parlement		4.5%	0
1935	Parlement		9.59%‡	0
1936	Parlement		5.8%‡	15
1951	Parlement	*	10.57%	10
1952	Parlement	*	9.55%	29
1958	Parlement	*	24.42%	60
1974	Parlement	464,787†	9.47%	8
1977	Parlement	480,272	9.36%	11
1981	Parlement	620,302	10.93%	13
1981	Europees	729,052	12.84	3
1984	Europees	693,304	11.64	3
1985	Parlement	629,525	9.1%	12
juni 1989	Europees	936,175††	14.30%	4
juni 1989	Parlement	855,944††	13.1%	28
november 1989	Parlement	734,611††	11.0%	21
1990	Parlement	677,059††	10.3%	19
1993	Parlement	313,087	4.5%	9
1994	Europees Parlement	410,741	6.29%	2
1996	Parlement	380,167	5.61%	11
1999	Europees Parlement	557,365	8.67%	3
2000	Parlement	379,517	5.53%	11
2004	Parlement	436,573	5.9%	12
2004	Europees Parlement	580,396	9.48%	3
2007	Parlement	583,815	8.15%	22
2009	Europees Parlement	425,963	8.35%	2
2009	Parlement	517,154	7.54%	21
mei 2012	Parlement	531,293	8.5%	26
juni 2012	Parlement	277.179	4,5%	12
2014	Europees Parlement	349.342	6,11%	2
januari 2015	Parlement	338.138	5,47%	15
juni 2019	Europees Parlement	302.603	5,35%	2
juli 2019	Parlement	299.499	5,3%	15
mei 2023	Parlement	426.741	7,2%	26
juni 2023	Parlement	401.187	7,7%	21
2024	Europees Parlement	367.796	9,25%	2

Bronnen, noten en/of referenties

1. Βερναρδάκης, Χριστόφορος (2011). Πολιτικά κόμματα, εκλογές και κομματικό σύστημα. Σαββάλας, Αθήνα, p. 179. ISBN 978-960-445-737-3.
2. Dunphy, Richard (2004). Contesting capitalism? Left parties and European integration. Manchester University Press, p. 103.
3. Nicolò Conti (4 december 2013). Party Attitudes Towards the EU in the Member States: Parties for Europe, Parties Against Europe. Routledge, p. 155. ISBN 978-1-317-93656-5.
4. Freedom House (5 september 2008). Freedom in the World 2008: The Annual Survey of Political Rights and Civil Liberties. Rowman & Littlefield Publishers, p. 284. ISBN 978-0-7425-6598-2. Gearchiveerd op 17 juni 2023.
5. Bart van der Steen (1 september 2014). The City Is Ours: Squatting and Autonomous Movements in Europe from the 1970s to the Present. PM Press, p. 75. ISBN 978-1-60486-683-4.
6. Citizens and the European Polity: Mass Attitudes Towards the European and National Polities. OUP Oxford (26 July 2012), p. 86. ISBN 978-0-19-960233-9.
7. http://library.fes.de/pdf-files/id/ipa/05818.pdf
8. [Focus Far-left set for big gains in European Parliament elections]. Geraadpleegd op 9 september 2017.
9. Nordsieck, Wolfram, Greece. Parties and Elections in Europe (2019).
10. From sweet to sour: Euroscepticism in Greece. Medium. AthensLive (4 december 2016). Geraadpleegd op 9 december 2019.
11. Vasilopoulou, S. (2018). The party politics of Euroscepticism in times of crisis: The case of Greece. Politics, 38(3), 311–326. https://doi.org/10.1177/0263395718770599
12. Statement of the Central Committee of the KKE on the stance of the KKE in the EU parliament.
13. (en) Statement of the Central Committee of the KKE on the stance of the KKE in the EU parliament. Communistische Partij van Griekenland (3 juni 2014). Geraadpleegd op 11 juni 2014.

Politieke partijen in Griekenland

In het parlement:	SYRIZA (86) · Nea Dimokratia (158) · Elliniki Lysi (10) · Communistische Partij van Griekenland (15) · KINAL (22) · MeRA25 (25)
Niet in het parlement:	Laikos Orthodoxos Synagermos · Democratische Alliantie · Volkseenheid · Gouden Dageraad · To Potami · Democratisch Links · PASOK · Onafhankelijke Grieken