Remove ads
Duits actrice Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ingrid Caven (Saarbrücken, 3 augustus 1938) is een Duitse actrice en zangeres.
Ingrid Caven | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Ingrid Schmidt | |||
Geboren | Saarbrücken, 3 augustus 1938 | |||
Land | Duitsland | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1969 - | |||
Beroep | acteur en zangeres | |||
Officiële website | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
|
Caven groeide op in een muzikale familie. Haar jongere zus, Trudeliese Schmidt, was een bekende mezzosopraan. Tijdens haar jeugd zong Caven al liederen van onder meer Schumann, Schubert en Brahms. Na haar studies kunstgeschiedenis, pedagogie en germanistiek werkte ze als leerkracht in Oberbayern.
In 1967 werd ze in München ontdekt door Rainer Werner Fassbinder tijdens de opvoering van een stuk van Peer Raben. Ze behoorde al gauw tot de Fassbinder-clan, een groep trouwe medewerkers van het boegbeeld van de Neuer Deutscher Film. Zo groeide ze uit tot een van de iconen van die Neuer Deutscher Film.
Deze clan werd gevormd door onder meer de acteurs Gottfried John, Günter Lamprecht, Günther Kaufmann, Kurt Raab, Ulli Lommel, Hark Bohm, Harry Baer en Volker Spengler en de actrices Brigitte Mira, Hanna Schygulla, Margit Carstensen, Barbara Valentin en Irm Hermann. Ook director of photography Michael Ballhaus en filmcomponist-acteur-regisseur Peer Raben maakten er deel van uit.
Van meet af aan was Caven aanwezig in het universum van Fassbinder, meestal in kleine bijrollen. Ze werkten samen in zestien films.
Fassbinder castte haar, net zoals enkele andere Duitse cultregisseurs als Daniel Schmid en Werner Schroeter, meermaals in de rol van een (nachtclub)zangeres en een prostituee.
Caven belichaamde ook Lola Montez, de danseres en courtisane die de minnares was van Lodewijk I van Beieren in het historisch drama Ludwig – Requiem für einen jungfräulichen König (1972).
Caven was een tijdlang gehuwd met Fassbinder. Ook na hun scheiding bleef ze voor hem werken.
Haar doorbraak had Caven echter te danken aan haar rol van nachtclubzangeres in het melodrama La Paloma (1974) van Daniel Schmid, een vroegere medewerker en vriend van Fassbinder. Ook voor hem was zij een muze: ze verscheen in vijf films van Schmid, waaronder Schatten der Engel (1976). Dit sociaal drama was gebaseerd op Fassbinders toneelstuk Der Müll, die Stadt und der Tod, waarin Caven als een oogverblindend mooie prostituee de affiche deelde met Fassbinder zelf, die haar pooier speelde.
Vanaf het begin van de jaren tachtig verscheen Caven nog maar sporadisch op het grote doek.
Aan het einde van de jaren zeventig trok Caven naar Parijs om er een carrière als chansonnière te beginnen. Caven oogstte vooral bijval in Frankrijk waar ze vaak werd vergeleken met diva's als Édith Piaf, Marlene Dietrich en Greta Garbo. Ze had toen een revue Ingrid Caven chante in Pigall's in Parijs. Voor die gelegenheid ontwierp haar vriend Yves Saint-Laurent speciaal voor haar een zwarte cocktailjurk die veel bekijks had en die sindsdien haar fetisj is. Aan het begin van de jaren tweeduizend kende haar carrière een heropflakkering.
Caven was tussen 1970 en 1972 gehuwd met Fassbinder.
Ze leeft sinds 1977 samen met Jean-Jacques Schuhl, een Franse romanschrijver die in 2000 de prix Goncourt won met zijn best-seller Ingrid Caven.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.