IVECO (van Industrial VEhicle COrporation) is een internationale producent van vrachtauto's en autobussen met het hoofdkantoor in Turijn. Het bedrijf was tot 3 januari 2022 onderdeel van CNH Industrial en is vanaf die dag als zelfstandig beursgenoteerd bedrijf verdergegaan.
| IVECO Group N.V. | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
 | ||||
IVECO hoofdkantoor in Turijn, Italië | ||||
| Beurs | Euronext: IVG | |||
| Oprichting | 1975 | |||
| Eigenaar | Exor heeft 27% van de aandelen en 42,5% van het stemrecht) (28 febr. 2022 | |||
| Sleutelfiguren | Gerrit Marx (CEO) | |||
| Hoofdkantoor | Via Puglia 35, Turijn, Italië | |||
| Werknemers | 35.611 (31 dec. 2022) | |||
| Producten | vrachtwagens, bussen | |||
| Industrie | auto-industrie | |||
| Omzet/jaar | € 14,4 miljard (2022) | |||
| Winst/jaar | € 159 miljoen (2022) | |||
| Marktkapitalisatie | € 2,4 miljard (14 aug. 2023) | |||
| Website | (en) Iveco Group | |||
| ||||
Activiteiten
Ontstaan uit een fusie tussen een aantal Europese vrachtautofabrikanten, is het bedrijf, met een productie van ongeveer 200.000 voertuigen per jaar, een van de grootste fabrikanten van vrachtauto's, autobussen en dieselmotoren in Europa. Iveco Group telt zo'n 34.000 medewerkers verdeeld over 28 fabrieken en 29 onderzoekscentra. Het zwaartepunt van de activiteiten ligt in Europa. In de Volksrepubliek China heeft Iveco al sinds 1986 een joint venture met SAIC. Naveco produceert en verkoopt zo'n 30.000 bestelwagens op jaarbasis. Naveco wordt niet geconsolideerd in de cijfers van Iveco Group.
| Jaar[1] | Vrachtwagen- verkopen (×1000) |
Bus- verkopen (×1000) |
Overige verkopen (×1000) |
Omzet (× € miljoen) |
Netto- resultaat (× € miljoen) |
|---|---|---|---|---|---|
| 2018 | 131,8 | 10,3 | 2,8 | 12.005 | 183 |
| 2019 | 125,2 | 9,7 | 3,1 | 11.948 | 101 |
| 2020 | 105,8 | 9,5 | 2,9 | 10.411 | –372 |
| 2021 | 149,1 | 9,1 | 2,7 | 12.651 | 76 |
| 2022 | 14.357 | 159 |
Geschiedenis
Het bedrijf ontstond in 1975 uit een fusie tussen vijf bedrijven die in Italië, Frankrijk en Duitsland gezeteld waren, te weten: FIAT Veicoli Industriali, Officine Meccaniche, Lancia Veicoli Speciali, Unic en Magirus-Deutz.
In de eerste jaren concentreerde het bedrijf zich op het integreren van de verschillende fusiepartners. In 1978 werd de eerste bestelwagen, de Iveco Daily geïntroduceerd. De vrachtauto Turbo volgde in 1981, en de Turbostar in 1984.
In 1986 nam het bedrijf de Europese vrachtautodivisie van Ford over en in 1991 volgde het Spaanse Pegaso.
Net als andere fabrikanten had IVECO het zwaar in het begin van de jaren '90, toen bleek dat het niet snel genoeg inspeelde op veranderingen in de markt. Daarom brak IVECO het bedrijf op in gespecialiseerde segmenten die specifieke producttypen ontwikkelden, zoals brandweervoertuigen (EuroFire), kiepauto's en trekkers.
In 1992 kocht het Ital (International Trucks Australië Limited) op, dat een belangrijke rol speelt in het Pacifische gebied. In deze jaren won IVECO ook tweemaal achtereen de verkiezing truck van het jaar. In 1997 zette het een tak op in Brazilië, IVECO Mercosul, die de activiteiten verzorgde voor IVECO in Zuid-Amerika. In hetzelfde jaar zette het Transolver op, een financiële dienstverlener.
In 1992 werd de EuroCargo geïntroduceerd, die marktleider werd in onder meer Italië en Groot-Brittannië. De IVECO Daily werd in 2000 bestelauto van het jaar. De Iveco Stralis werd truck van het jaar 2003.
IVECO ging deel uitmaken van CNH Industrial dat in november 2012 werd opgericht. Het duurde tot september 2013 voor de fusie van Fiat Industrial SpA en CNH Global NV werd afgerond. Andere onderdelen van CNH Industrial zijn Case IH en New Holland. Deze maken allebei machines voor de agrarische sector en de bouw. In 2013 behaalde CNH een omzet van € 26 miljard, waarvan een derde afkomstig van IVECO. CNH Industrial telde ruim 75.000 personeelsleden.
Per jaarultimo 2013 had IVECO zeventien fabrieken in tien landen en ruim 27.000 werknemers. Het heeft verder nog twaalf fabrieken met lokale partners. Deze joint ventures staan vooral in Rusland en China. Het is daarmee een van de belangrijkste fabrikanten van bedrijfsvoertuigen, brandweerauto's en bussen. Het had in 2013 bijna 3000 verkooppunten in zo'n 160 landen.
In juli 2016 kreeg IVECO samen met vier andere Europese vrachtwagenbouwers een boete van € 2,9 miljard.[2] Het aandeel van Iveco was €495 miljoen.[2] De Europese Commissie oordeelde dat de fabrikanten verboden prijsafspraken hebben gemaakt.[2] Het onderzoek naar de vijf begon in januari 2011 en samen produceerden zij 90% van alle middelgrote en zware vrachtwagens in Europa.[2]
In september 2019 maakte het moederbedrijf CHN Industrial bekend de activiteiten te gaan opsplitsen.[3] De vrachtwagen-, bus- en aandrijflijnbedrijfsonderdelen gaan separaat verder als Iveco Group. Hieronder vallen de merken Iveco, Iveco Bus, Heuliez Bus, Magirus en FPT Industrial. Zou deze tweedeling in 2018 al hebben bestaan dan had Iveco Group een jaaromzet van € 13,1 miljard behaald.[3] Op 3 januari 2022 werd de splitsing van de twee bedrijven afgerond. De twee bedrijven gaan zelfstandig verder als CNH Industrial N.V. en Iveco Group N.V.. Iveco Group kreeg een eigen beursnotering aan de Borsa Italiana.
Producten
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
