Henry Stimson

Henry Lewis Stimson (New York, 21 september 1867 – Long Island, 20 oktober 1950) was een Amerikaans politicus.

Henry Stimson
Henry Stimson vóór de conferentie van Potsdam in augustus 1945
Algemeen
Volledige naam	Henry Lewis Stimson
Geboren	21 september 1867
Geboorteplaats	New York
Overleden	20 oktober 1950
Overlijdensplaats	Long Island
Land	Verenigde Staten
Partij	Republikeinse Partij
Handtekening
Functies
1940-1945	Minister van Oorlog
1929-1933	Minister van Buitenlandse Zaken
1927-1929	Gouverneur-generaal van de Filipijnen
1911-1913	Minister van Oorlog
Portaal    Politiek

Loopbaan

Stimson was minister van oorlog in de regering van William Howard Taft van 1911 tot 1913 en gouverneur-generaal van de Filipijnen (1927 tot 1929). Hij werd minister van Buitenlandse Zaken in de regering van Herbert Hoover van 1929 tot 1933 en voor een tweede keer minister van Oorlog van 1940 tot 1945 in de regeringen van Franklin Delano Roosevelt en Harry S. Truman.

Stimson-doctrine

Na de verovering van Mantsjoekwo door Japan in 1931 lanceerde Stimson de doctrine dat een staat die door een leger is veroverd, niet diplomatiek erkend kan worden.

Stimson en het Proces van Neurenberg

Binnen de Verenigde Staten was onenigheid over de behandeling en berechting van oorlogsmisdadigers na de Tweede Wereldoorlog. Henry Morgenthau jr., de minister van Financiën, wilde dat oorlogsmisdadigers geïdentificeerd en snel geëxecuteerd werden. Stimson was daarentegen voorstander van een Internationaal Tribunaal. Aan de verdachten moest de aanklacht bekendgemaakt worden, ze hadden het recht om gehoord te worden en konden ter verdediging getuigen oproepen. Deze opzet was verenigbaar met Bill of Rights. Stimson kon deze eis neerleggen doordat het verzamelen van de bewijslast tegen de verdachten onder zijn ministerie viel. Deze eisen zijn uiteindelijk de opzet geworden voor het Proces van Neurenberg.^[1]