Nederlands kunstschilder Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Guillaume Theodoor Lo-A-Njoe (Amsterdam, 25 juni1937) is een Nederlandsebeeldend kunstenaar. In 2019 was hij werkzaam in Amsterdam-Noord.[bron?] Zijn werk bestaat vooral uit schilderijen, meestal olieverf op doek, maar ook uit gouaches, houten beelden en objecten en zeefdrukken. Hij is van Surinaamse komaf. Geïnspireerd door kunstenaars van CoBrA ontwikkelde Lo-A-Njoe een stijl, die daarop aansluit en zich kenmerkt door een krachtig en kleurrijk palet. Zijn stijl is verwant aan het expressionisme en wordt tot de post-Cobra gerekend. Deze stroming is geïnspireerd op het werk van Oskar Kokoschka en Marc Chagall. Lo-A-Njoe is ermee verdergegaan, met een eigen signatuur, waarin abstracte en figuratieve elementen naast elkaar voorkomen.
Guillaume Lo-A-Njoe, Amsterdam, 2008
Lo-A-Njoes ouders verhuisden in 1936 vanuit Suriname naar Amsterdam. Een jaar later werd Guillaume daar geboren. Hij ziet zichzelf niet als een Nederlandse of Surinaamse, maar als een internationaal beeldend kunstenaar, met wortels in Nederland, Suriname, India en China. Lo-A-Njoe beschouwt zichzelf als grotendeels autodidact maar genoot van 1953 tot 1958 wel kunstonderwijs op het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam, een van de voorlopers van de Gerrit Rietveld Academie. In 1959 ontving hij de Koninklijke Subsidie voor de Schilderkunst en had hij zijn eerste tentoonstelling in Café Eijlders aan het Leidseplein te Amsterdam. In de jaren zestig en zeventig ondernam hij studiereizen naar onder andere India, Marokko, Mexico en het Caraïbisch gebied. In 2008 vierde Lo-A-Njoe zijn vijftigjarig jubileum als beeldend kunstenaar in Amsterdam met een grote overzichtstentoonstelling.[bron?] Inmiddels is Lo-A-Njoe zestig jaar kunstenaar en laat in 2018 en 2019 op verschillende plaatsen zijn werk zien en ook dat hij het standaardpad verlaten heeft: van rechthoek naar 6- en 8-hoekige schilderijen. In zijn eigen woorden: "Creëren is voor mij getuigen van mijn aanwezigheid op aarde".[bron?]
Ontwikkeling
In zijn schilderijen van eind jaren vijftig en zestig verwerkt Lo-A-Njoe regelmatig dier-, vogel- en mensfiguren die een zekere verwantschap vertonen met het werk van de schilders van CoBrA: ze illustreren in visuele uitbundigheid een droomwereld. Naast schilderijen in olieverf op doek experimenteert hij met driedimensionale, sculpturale houten objecten, kubussen en rechthoekige blokken, die in een kleurrijke spatwerk-techniek worden beschilderd. Later, in de jaren zeventig, zijn de schilderijen abstracter, soms nog wel in combinatie met een enkel figuratief element en met spatwerk. In de jaren tachtig breekt Lo-A-Njoe uit de traditionele rechthoekige vorm van het schilderij (Escape from the rectangle)[1] en ontstaan zes- en achthoekige schilderijen, vaak op groot formaat (200×200 cm en groter). Hij besteedt veel aandacht aan de ambachtelijke en technische aspecten en de voorbereiding van het schilderen: de vaak veelhoekige spieramen maakt hij zelf, hij prepareert de opgespannen doeken en ook de verven maakt hij meestal zelf op basis van verschillende pigmenten. Hij brengt de verf in verschillende lagen op, waardoor zijn schilderijen meestal pasteus zijn.
Hij zegt zelf over zijn werk: The beauty of a painting is that it makes no sound.[2]
1959 - Koninklijke Subsidie voor de Vrije Schilderkunst[5] Lo-a-Njoe won deze prijs totaal onverwachts: Hij had zichzelf opgegeven en passeerde de beoogde kandidaat die door docenten van zijn opleiding was voorgedragen. Hij was de eerste donkere Nederlander die een koninklijke subsidie kreeg.[bron?]
1976 - Award winners and Honorable Mention at Painting and Sculpture Show, Los Angeles
.jpg)
