Loading AI tools
Giovanni Soranzo (Venetië, circa 1245 – aldaar, 31 december 1328) was een politicus, militair en diplomaat in de republiek Venetië. Hij was er de 51e doge (1312-1328). Zijn bestuur werd gekenmerkt door een periode van vrede voor de republiek.
Hij was een zoon van Antonio Soranzo, procurator van San Marco. De politieke carrière van Giovanni Soranzo startte met het lidmaatschap van de Maggior Consiglio of de Grote Raad van de republiek (vanaf 1264). Later klom hij op tot lid van de Kleine Raad en Raadslid van de doge (vanaf 1290).
Als burgerlijke ambten bekleedde Soranzo onder meer dat van burgemeester. Hij was burgemeester van Poreč in Istrië (1284), Chioggia (1294), Izola in Istrië (circa 1295) en Pula in Dalmatië (1299). Hij was tweemaal burggraaf van Zadar (1301-1303; 1305-1307). Tussenin was Soranzo ambassadeur samen met Andrea Sanduo bij Frederik III, koning van Sicilië (circa 1300) en in Egypte (circa 1304). In 1307 was hij ambassadeur bij Azzo VIII d’Este, heer van Ferrara in het buurland Ferrara. Soranzo kon hem de steun van Venetië aanbieden tegen de paus, doch na Azzo’s dood, veroverden de Venetianen Ferrara. Soranzo moest burgemeester zijn van het bezette Ferrara van 1308 tot 1309, op bevel van doge Marino Zorzi. Paus Clemens V strafte Venetië door hen in de ban van de Roomse Kerk te slaan; pauselijke troepen heroverden Ferrara in 1309. Van 1309 tot 1312 was Soranzo procurator van San Marco, zoals zijn vader ooit geweest was.
Als militair ambt bekleedde Soranzo de functie van marineofficier. In 1296 voer hij met een vloot naar de Zwarte Zee, waar hij een galei van de republiek Genua enterde en veroverde. Vervolgens sloten andere Venetiaanse oorlogsschepen zich bij hem aan en vielen ze de Genuese kolonie Caffa aan, op de Krim. Soranzo spaarde de havenstad maar vernielde alle galeien van de Genuezen. In 1309 leidde Soranzo een vloot tegen Ferrara met als doel de benedenloop van de Po te controleren. Soranzo leed zware verliezen op de Po en bekleedde sindsdien geen militair ambt meer.
Op 13 juli 1312 werd Soranzo tot doge verkozen, na de dood van Marino Zorzi. Het beleid van Soranzo was er een van vrede omdat hij ernaar streefde gewapende conflicten te beëindigen of te voorkomen.[1] Zijn rechterhand hierin was Tanto, die in totaal meer dan veertig jaar kanselier van het dogepaleis was.
Ondanks de rust in de hoofdstad Venetië kwam een samenzwering aan het licht en dit in het laatste jaar van zijn bestuur (1328). Alle samenzweerders werden geëxecuteerd. Na zijn dood werd Soranzo begraven in de San Marcobasiliek, de huiskerk van het dogepaleis. Francesco Dandolo volgde hem op als doge in 1329.
Er bestond van doge Soranzo een getekend portret uit de 14e eeuw; het was het enige eigentijdse portret van hem. Het werd bewaard in het Rijksarchief van Venetië. In de 20e eeuw werd de diefstal van het portret vastgesteld.
Voorganger: Marino Zorzi |
Doge van Venetië 1312-1328 |
Opvolger: Francesco Dandolo |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.