Loading AI tools
besmettelijke ziekte, die door seksueel contact wordt overgebracht Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een geslachtsziekte of venerische ziekte is een besmettelijke ziekte die men doorgaans alleen kan krijgen als men in contact komt met iemand die de geslachtsziekte al heeft. In tegenstelling tot andere infectieziektes, die verspreid kunnen worden door bijvoorbeeld niezen, worden geslachtsziektes in het algemeen door seksueel contact overgebracht (gewoonlijk geslachtsgemeenschap, orale seks of anale seks). De venereologie is de studie van de geslachtsziekten. De diagnostiek en behandeling van geslachtsziekten hoort traditioneel bij het specialisme van de dermatoloog en wordt vaak officieel met dermato-venereologie aangeduid.
Geslachtsziekte | ||||
---|---|---|---|---|
Venerische ziekte | ||||
Synoniemen | ||||
Latijn | Morbus venereus[1] | |||
standaarden | ||||
NHG-standaard | M82/samenvatting | |||
|
Behalve het woord geslachtsziekte wordt sinds het einde van de 20e eeuw ook het begrip soa (seksueel overdraagbare aandoening) gebruikt voor allerlei aandoeningen die strikt genomen geen geslachtsziekten zijn, omdat zij ook zonder geslachtsverkeer overgebracht kunnen worden, maar die wel vaak tijdens het vrijen worden overgebracht. Seksueel overdraagbare infectie (soi) is strikt genomen een betere naam, aangezien vele infecties in bepaalde stadia asymptomatisch verlopen.
De geslachtsziekten kunnen door heel verschillende organismen veroorzaakt worden: spirocheten, kokken, bacillen of virussen. De ziekteverwekker van een soa kan zich bijvoorbeeld bevinden in het slijm van de vagina, of in het sperma of achter de voorhuid. Wanneer contact wordt gemaakt met een partner kan de ziekteverwekker worden overgedragen. Daarvoor is soms een wondje nodig bij de ontvanger, maar dat is lang niet altijd het geval. Veel geslachtsziekten zijn ook wel op een andere wijze overdraagbaar, bijvoorbeeld door intraveneus drugsgebruik, intiem maar niet seksueel contact, of door bloedtransfusies.
De naam venerische ziekten is genoemd naar de Romeinse godin van de liefde, Venus.
Bekende geslachtsziekten zijn onder andere aids, syfilis, druiper (gonorroe), weke sjanker (ulcus molle) en de ziekte van Nicolas en Favre (lymphogranuloma venereum).
Wederzijdse trouw tussen partners die niet besmet zijn met een SOA is een manier om de overdracht en de verspreiding van seksueel overdraagbare aandoeningen te vermijden. Methoden om de kans op overdracht van soa's sterk te verminderen is het gebruiken van een condoom bij elk contact waarin de penis een rol speelt en bij beffen een liklapje te gebruiken (persoonlijke profylaxe). Deze methoden geven echter geen garantie dat een soa niet zal worden overgedragen. De enige echt veilige manier is om niet te vrijen met een drager van een soa en dus geen seksueel contact aan te gaan als men drager van een soa is.
Zoals de naam seksueel overdraagbare aandoening al zegt, kan de ziekte tussen partners worden overgedragen door seksueel contact. Het is dus mogelijk een soa te krijgen door seksueel contact met iemand die de ziekte al heeft. Heeft men eenmaal een soa, dan is de kans op het verkrijgen van andere soa vergroot omdat de soa de weerstand van de geslachtsorganen heeft aangetast. Soms zijn andere overdrachtmethoden ook mogelijk (b.v. bloedtransfusies, zie hieronder).
Een aantal venerische ziekten zijn ook overdraagbaar via bloed:
Bij slechte lichamelijke hygiëne en primitieve woonomstandigheden kan de besmetting betrekkelijk gemakkelijk zonder seksueel contact plaatsvinden. Zo kent men bij sommige volken een endemische vorm van syfilis, waarbij het karakter van geslachtsziekte grotendeels verloren is gegaan. Gonorroe kan op jonge meisjes worden overgebracht door het gemeenschappelijk gebruik van handdoeken en sponzen. Sommige geslachtsziekten kunnen overgedragen worden door bijvoorbeeld een vuile onderbroek te dragen van iemand die schaamluizen heeft, of in hetzelfde bed slapen als die persoon. Een soabesmetting kan niet ontstaan door uit het kopje van een ander te drinken, ook niet via een hoestbui, insectenbeten, een vieze wc-bril of in het zwembad.
Bij artsen en verpleegkundigen is syfilis als beroepsziekte bekend.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) is de frequentie van de geslachtsziekten in België en Nederland sterk toegenomen, door het verbreken van het gezinsverband en de algemene demoralisatie [bron?]. Na de oorlog ontstond een sterke daling van het aantal geslachtsziekten. Door het opkomen van een libertijnse seksuele moraal steeg de prevalentie daarna weer op het einde van de 20e eeuw. Vooral onder homoseksuele mannen steeg de frequentie van geslachtsziekten.
Bij bevolkingsstudies heeft men kunnen waarnemen dat sommige individuen verantwoordelijk zijn voor een onevenredig grote verspreiding van soa's. Dergelijke mensen worden superspreaders uit de core group genoemd. Om de verspreiding in te dijken, komt het erop aan vooral deze personen te identificeren (case finding), te behandelen en tot een gedragswijziging aan te zetten (case holding).
De prevalentie van gonorroe wordt vaak beschouwd als een graadmeter voor de promiscuïteit (vrije seks) in een maatschappij.
In 2003 ontstonden in Nederland meer dan 100.000 soa-besmettingen.[bron?] Mensen met wisselende seksuele contacten, en zeker zij die zonder condoom vrijen, lopen het grootste risico op een soa (of meerdere soa's).
In 2018 testte twee derde van de prostitués in België positief op een geslachtsziekte[2].
Sommige soa's vergemakkelijken het besmet raken met andere soa's, en zulke co-infecties kunnen bovendien complexer te bestrijden of behandelen zijn.
Voor veel soa's geldt dat de drager geen duidelijk herkenbare klachten hoeft te hebben. De drager kan de ziekte echter wel overdragen aan de partner. Vooral gonorroe en chlamydia-infectie bij vrouwen kunnen geheel zonder klachten verlopen.
Sommige soa's kunnen jaren later zeer ernstige en niet te bestrijden gevolgen hebben, terwijl ze in een vroeg stadium goed te behandelen zijn. Een groot probleem bij een soa is dat iemand die van zichzelf vermoedt een soa te hebben zich er vaak voor schaamt en geen arts bezoekt, omdat de ziekte meestal door buitenechtelijk geslachtsverkeer werd opgelopen.
Klachten die mogelijk op een soa wijzen, zijn:
Deze klachten kunnen echter ook symptomen zijn van andere ziekten.
De geslachtsziekten worden door verschillende ziekteverwekkers veroorzaakt en de symptomen verschillen onderling sterk. Ulcus molle en lymphogranuloma venereum komen voornamelijk in tropische en subtropische streken voor. Historisch gezien waren gonorroe en syfilis het meest frequent in België en Nederland. Anno 2013 zijn chlamydia, genitale wratten, herpes genitalis, gonorroe, syfilis, hepatitis B en aids de meest voorkomende geslachtsziekten in Nederland.
De navolgende aandoeningen kunnen wel seksueel worden overgedragen, maar worden dit vaak niet:
Pearly penile papules (PPP, parelketting of P3) is geen ziekte en is niet seksueel overdraagbaar. PPP is een normale variant van de mannelijke anatomie. Omdat PPP vaak abusievelijk door patiënten voor genitale wratten worden aangezien, is een vermelding op deze pagina op zijn plaats.
Seksueel overdraagbare aandoeningen worden in de regel met laboratoriumdiagnostiek aangetoond. Bij een diagnostische test wordt er gezocht naar bacteriën, virussen of bijvoorbeeld antistoffen. Wanneer de bacterie, virus of antistof wordt aangetoond test de patiënt positief. Laboratoria maken gebruik van de Polymerasekettingreactie-techniek om soa op te sporen.
Door de PCR-techniek is steeds minder lichaamsmateriaal nodig om te testen. Voorheen moest een kweek worden gemaakt, tegenwoordig kan met veel minder materiaal sneller een uitslag worden bepaald. Hierdoor kan een soa naast door de huisarts en de GGD steeds vaker met een zelftest worden gediagnosticeerd. Hierbij staat een afnamekit centraal, waarmee de patiënt zelf lichaamsmateriaal afneemt en dit opstuurt naar een lab.
De behandeling van seksueel overdraagbare ziektes gebeurt onder andere met antibiotica. Zo kan gonorroe met antibiotica worden behandeld. Effectieve behandeling wordt echter minder evident, want er duiken bacteriestammen op die resistent zijn tegen de gebruikte medicijnen. Syfilis kan met penicilline behandeld worden, maar dit behoort zo snel mogelijk plaats te vinden om het tweede en derde stadium van de ziekte te voorkomen.
Chlamydiasis kan op een eenvoudige manier worden behandeld en genezen met antibiotica. De meest toegepaste behandelingen bestaan uit één enkele dosis azithromycine of een week doxycycline.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.