Barbital

Barbital (barbitone, di-ethylbarbituraat, di-ethylmalonylurea), ook bekend onder de commerciële namen Veronal en Medinal is de naam van het eerste kalmeringsmiddel en slaapmiddel van de groep van de barbituraten. Het product, ontdekt door de Duitse Nobelprijswinnaar Emil Fischer en zijn landgenoot en arts Joseph von Mering, werd gelanceerd aan het begin van de 20e eeuw. De naam Veronal zou ontleend zijn aan het feit dat von Mering een dosis van het geneesmiddel innam tijdens een treinrit en wakker werd bij aankomst in de stad Verona (Italië).

Barbital
Chemische structuur
Farmaceutische gegevens
Halveringstijd (t1/2)	30.3 (± 3.2) hours
Gebruik
Toediening	Oral
Databanken
CAS-nummer	57-44-3
ATC-code	N05CA04
PubChem	2294
DrugBank	DB01483
Chemische gegevens
Molecuulformule	${\displaystyle {\ce {C8H12N2O3}}}$
IUPAC-naam	5,5-diethylpyrimidine-2,4,6(1H,3H,5H)-trione
SMILES	O=C1NC(=O)NC(=O)C1(CC)CC
Portaal    Geneeskunde

Barbital heeft een hoge halveringstijd in het lichaam van meer dan 100 uur. Hierdoor vertragen nagenoeg alle lichaamsfuncties gedurende verscheidene dagen.

Bij aanhoudend gebruik kan verslaving optreden en een overdosis leidt snel tot de dood. Vanwege deze nevenverschijnselen werd het geneesmiddel in de jaren zestig van de 20e eeuw vervangen door andere sederende middelen zoals de benzodiazepinen. Barbital wordt tegenwoordig niet langer verkocht.

De brutoformule van barbital is C₈H₁₂N₂O₃. Het is een vaste, kleurloze stof met een bittere smaak.

Externe link

• (de) Geschichte eines Schlafmittels