Ammoniumchloride

Ammoniumchloride
Structuurformule en molecuulmodel
	Ammoniumchloride-poeder
Algemeen
Molecuulformule	NH4Cl
IUPAC-naam	ammoniumchloride
Andere namen	salmiak
Molmassa	53,50 g/mol
SMILES	[NH4+].[Cl-]
CAS-nummer	12125-02-9
EG-nummer	235-186-4
PubChem	25517
Wikidata	Q188543
Beschrijving	Wit kristallijn poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnen	H302 - H319
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P305+P351+P338
Hygroscopisch?	ja
EG-Index-nummer	235-186-4
LD50 (ratten)	(oraal) 1650 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	wit
Dichtheid	1,527 g/cm³
Smeltpunt	340 °C
Kookpunt	520 °C
Goed oplosbaar in	water
Slecht oplosbaar in	ethanol
Onoplosbaar in	benzeen, di-ethylether
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur	kubisch
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos	−314,55 kJ/mol
Sos	94,85 J/mol·K
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Ammoniumchloride (NH₄Cl) is het ammoniumzout van waterstofchloride (HCl). Het is ook bekend onder de naam salmiak. Het is een wit kristallijn poeder dat zeer goed oplosbaar is in water.

Snelle feiten Structuurformule en molecuulmodel, Algemeen ...

Sluiten

De naam salmiak is afgeleid van het Latijnse sal ammoniacum dat "zout van Amon" betekent. Het is een verwijzing naar de vroegste oorsprong van salmiakproductie in Egypte.

Ammoniumchloride kan bereid worden door de klassieke zuur-basereactie tussen ammoniak en zoutzuur:

{\ce {NH3 + HCl -> NH4Cl}}

Ammoniumchloride is een bijproduct van verschillende processen. Zo komt het bij het Solvayproces voor de productie van natriumcarbonaat (soda) vrij.

{\ce {NaCl + CO2 + NH3 + H2O -> NaHCO3 + NH4Cl}}

Ook bij sommige productiemethodes van kunstmest komt ammoniumchloride vrij:

{\ce {2 KCl + (NH4)2SO4 -> K2SO4 + 2 NH4Cl}}

Hoewel de grondstoffen, ammoniak (NH₃) en waterstofchloride (HCl), zeer corrosief en toxisch zijn, vormen ze samen ammoniumchloride, een zout dat de basis vormt voor snoepgoed als drop, in het bijzonder salmiakdrop.

Als experiment ter demonstratie van diffusie is de vorming van ammoniumchloride uit ammoniakgas en waterstofchloridegas bruikbaar. Door flessen met geconcentreerde oplossingen (ammonia en zoutzuur) van beide verbindingen in elkaars nabijheid open te zetten, vormt zich uit de kleurloze gassen direct de witte vaste stof op een vaste plaats tussen de twee flessen.