Wilsoncyclus
cyclus in de platentektoniek / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een Wilsoncyclus of supercontinentcyclus is in de platentektoniek een zich herhalende cyclus waarbij de continenten zich eerst samenvoegen tot een supercontinent, om later weer op te breken en van elkaar te bewegen. De fragmenten komen uiteindelijk weer bij elkaar om een nieuw supercontinent te vormen. Platentektoniek en de beweging van continenten worden aangedreven door convectiestroming in de aardmantel.
De cyclus is naar de Canadese geofysicus John Tuzo Wilson (1908-1993) genoemd, wie het opviel dat oceanische korst over het algemeen veel jonger is dan continentale korst. Hij leidde daaruit af dat oceanische bekkens vergeleken met de continenten een korte levensduur hebben. Oceanische korst wordt telkens opnieuw aangemaakt en op andere plaatsen vernietigd, zodat dit type korst zich voortdurend vernieuwt.