Vrede van Roskilde

De Vrede van Roskilde is een verdrag dat op 26 februari 1658 in de Deense stad Roskilde werd getekend. Na een verwoestende nederlaag tijdens de Deens-Zweedse Oorlog (1657-1658), een deel van de Noordse Oorlog, was Frederik III van Denemarken, koning van Denemarken-Noorwegen gedwongen om bijna de helft van zijn grondgebied op te geven om de rest van zijn gebied te redden.

■ Halland, eerder eigendom van Zweden voor 30 jaar onder het verdrag van de Vrede van Brömsebro, nu definitief afgestaan.

■ Skåneland en Båhus, afgestaan.

■ Trøndelag, afgestaan in 1658 maar kwam in 1660 weer onder Deens bewind.

Onder de voorwaarden van het verdrag vielen onder andere:

• Het onmiddellijke afstaan van de Deense provincie Skåne aan Zweden.
• Het onmiddellijke afstaan van de Deense provincie Blekinge aan Zweden.
• Het onmiddellijke afstaan van de Deense provincie Halland, dat onder de bepalingen van de Vrede van Brömsebro, onderhandeld in 1645, eigendom was van Zweden voor 30 jaar, aan Zweden.
• Het onmiddellijke afstaan van de Noorse provincie Båhus aan Zweden. Dit stelde de Zweedse handel met West-Europa veilig.
• Het onmiddellijke afstaan van de Noorse regio Trøndelag aan Zweden.
• Deens terugtreden uit alle anti-Zweedse verbonden.

De vrede werd bijna onmiddellijk door Karel X van Zweden geschonden, in een poging heel Denemarken te bezetten, wat mislukte door Nederlandse interventie in de Slag in de Sont.