Loading AI tools
Japans componist (1930-1996) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Toru Takemitsu (Japans: 武満徹, Takemitsu Tōru) (Tokio, 8 oktober 1930 – aldaar, 20 februari 1996) was een Japans componist.
Toru Takemitsu | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Toru Takemitsu (武満徹) | |||
Geboren | 8 oktober 1930 | |||
Geboorteplaats | Tokio | |||
Overleden | 20 februari 1996 | |||
Overlijdensplaats | Minato | |||
Land | Japan | |||
Werk | ||||
Genre(s) | symfonische muziek, HaFaBramuziek, vocale muziek, filmmuziek | |||
Beroep | componist, muziekpedagoog | |||
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Takemitsu kreeg interesse in westerse muziek tijdens de Tweede Wereldoorlog terwijl hij langdurig van een ziekte herstelde. Hij hoorde in het ziekbed klassieke muziek van een Amerikaanse militaire omroep. Hij luisterde ook naar jazz uit de platencollectie van zijn vader.
Na de Tweede Wereldoorlog besloot hij componist te worden en in 1948 studeerde hij bij Yasuji Kiyose. Hij zich ontwikkelde zich als componist als autodidact verder. Hij was erg onder de indruk van de muziek van Claude Debussy en Olivier Messiaen en dat had ook invloed op zijn manier van componeren. In 1950 ging zijn werk Lento in Due Movimento voor piano in première.
Al vroeg was hij in vele niet-muzikale kunsten geïnteresseerd, zoals moderne schilderkunst, literatuur (vooral gedichten), theater en film. In 1951 stichtte hij, samen met andere componisten en kunstenaars vanuit verschillende kunstrichtingen, de groep Experimentele werkplaats, een soort mixed-media groep, die al spoedig door hun avant-gardistische multimediale activiteiten bekend werd.
De eerste grote openbare bekendheid als componist kreeg Takemitsu aan het eind van de jaren 1950 met zijn Requiem voor strijkers (1957). Zijn interesse in verschillende artistieke uitdrukkingsvormen en zijn autodidactische ontwikkeling waren inspiratie voor zijn avant-gardistische stijl. Hij benutte al in 1950 een geluidsband om uit reële klanken muziekcollages (musique concrète) te creëren, bijvoorbeeld Water Music (1960) en Kwaidan (1964).
Na 1960 vonden twee nieuwe elementen ingang in Takemitsu's muziek: de traditionele Japanse muziek en de natuur. Aanvankelijk had hij maar weinig interesse in traditionele Japanse muziek, maar vanaf het midden van de jaren 60 vinden zijn er instrumenten zoals shakuhachi en biwa in de orkestrering van werken, bijvoorbeeld November Steps (1967), voor shakuhachi en biwa solo en orkest, Eclipse (1966), voor shakuhachi en biwa en Voyage (1973), voor drie biwa's. In an Autumn Garden (1973-79) is gecomponeerd voor een orkest, dat gagaku (traditionele muziek aan het Keizerlijk hof) speelt. ARC I (1963) voor orkest en A Flock Descends into the Pentagonal Garden (1977) voor orkest bevatten werken met een sterke betrekking op de natuur.
Voor de World Expo '70 te Suita, Osaka was hij muzikale leider van een theaterproject, Space Theater of Street Pavilion.
In zijn vroege werken is de invloed van Arnold Schönberg en Alban Berg te horen, maar de Franse compositiestijl, in het bijzonder die van Claude Debussy, is de basis voor de meeste van zijn werken. Takemitsu had ook veel interesse voor jazz, chanson en popmuziek (12 Songs for Guitar) en hij schreef als een uitgesproken filmfan ook 93 filmmuziekwerken.
Hij was docent compositie aan de Yale-universiteit in New Haven en werd door vele universiteiten in de Verenigde Staten, Canada en Australië als docent of Composer-in-Residence uitgenodigd. Takemitsu ontving talrijke prijzen en onderscheidingen, zoals de UNESCO-IMC Music Prize in 1991 en de Grawemeyer Award for Music Composition in 1994 door de Universiteit van Louisville.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.