Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Masters (ook wel: The Masters Tournament of The US Masters) is een van de vier Majorgolftoernooien. Het wordt elk jaar in april gehouden op de Augusta National Golf Club in Augusta, de op een na grootste stad van de Amerikaanse staat Georgia. De andere drie Majors zijn: de U.S. Open, The Open Championship en het Amerikaanse PGA Championship.
| The Masters Tournament | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Bloembed in de vorm van het logo | ||||
| Plaats |  Verenigde Staten | |||
| Oprichting | 1934 | |||
| Golfbaan | Augusta National Golf Club | |||
| Par | 72 | |||
| Lengte | 7510 yards (6870 meter) | |||
| Tour(s) | PGA Tour Europese Tour Japan Golf Tour | |||
| Datum | april | |||
| Recordwinnaar | Jack Nicklaus (6×) | |||
| ||||
Het toernooi werd voor het eerst georganiseerd in 1934 onder de naam Augusta National Invitation Tournament op initiatief van Bobby Jones en Clifford Roberts. Tot het deelnemersveld behoorden de broers Joe, Mike en Willie Turnesa.
Sinds 1939 wordt de naam Masters gebruikt. In de oorlogsjaren 1943, 1944 en 1945 werd er geen toernooi georganiseerd. In 2020 werd de Masters vanwege de Covid-19 pandemie voor de eerste keer zonder publiek in november gespeeld.
De Masters wordt elk jaar op de Augusta National Golf Club gespeeld; de andere drie Majors hebben een jaarlijks wisselende locatie. De traditie wil dat de winnaar van de Masters erelid wordt van Augusta en het symbool daarvan, een groen jasje ("the green jacket"), aangereikt krijgt door de winnaar van het voorgaande jaar.[1]
Belangrijke namen op het winnaarslijstje van de Masters zijn de Amerikanen Jack Nicklaus (recordhouder met zes overwinningen), Tiger Woods (vijfde overwinning in 2019) en Arnold Palmer (vier overwinningen).
De winnaar mag levenslang aan de Masters meedoen en vijf jaar lang aan de overige Majors (US Open, The Open Championship en Amerikaanse PGA-kampioenschap).
In de periode dat het toernooi nog uit 36-holes bestond, is slechts één keer een play-off nodig geweest:
Na de oorlog werd de play-off ingekort tot 18 holes:
Daarna werd de sudden-death play-off geïntroduceerd, waarbij de eerste extra hole al een winnaar kan opleveren:
Amateur Ross Somerville (6x Canadees Amateur en eerste Canadese winnaar van het US Amateur) maakte als eerste speler een hole-in-one tijdens de eerste Masters. In de loop der jaren zijn de volgende holes-in-one tijdens de Masters gemaakt:
Geen van hen won vervolgens de Masters.
De Masters is van oorsprong een invitatietoernooi, en heeft het kleinste deelnemersveld van alle Majors. Invitaties gebeuren hoofdzakelijk op basis van vastgestelde kwalificatiecriteria, maar de organisatie behoudt zich nog steeds het recht voor om naar eigen inzicht spelers uit te nodigen. Deelnemers kunnen zich op de volgende manier kwalificeren:[3]
De Masters is opgericht door de amateurkampioen Bobby Jones en het toernooi heeft nog steeds de traditie om het amateurgolf te eren. Elk jaar mogen daarom een aantal amateurgolfers meedoen; de winnaar van het Brits Amateurkampioenschap, de winnaar en runner-up van het US Amateurkampioenschap en de winnaar van het Mid-Amateur Golfkampioenschap. Sinds 2010 mag ook de winnaar van het Aziatische Amateur Kampioenschap deelnemen[4], en sinds 2015 de winnaar van het Latin America Amateur Kampioenschap.[5]
In 1954 begon amateur Billy Joe Patton met rondes van 70 en 74 en kwam daarmee aan de leiding. Zijn derde ronde was niet erg goed maar in de vierde ronde stond hij weer aan de leiding toen hij bij hole 13 kwam. Daar speelde hij naar de verkeerde green en kwam terecht in een beek. Hij miste op één slag de play-off waarin Sam Snead won van Ben Hogan.
In 1956 kwam Ken Venturi tot de tweede plaats, nadat hij in ronde 1 een score van 66 had gemaakt, nog steeds een amateurrecord bij de Masters[6]. Sinds 1970 is geen enkele amateur meer in de toptien beland.
De Nederlandse golfer Rolf Muntz deed in 1991 mee, maar miste de cut. In 2010 miste Reinier Saxton als beste amateur de cut (T58).
De laagst scorende amateur, die tevens de cut haalt (Low Amateur), krijgt een zilveren trofee, de Silver Cup. De Low Amateur runner-up krijgt een zilveren medaille. Een aantal amateurs werd na het winnen van de Silver Cup een vaste waarde in de top van het profcircuit. Er zijn zes spelers die eerst Low Amateur waren en vervolgens als prof het toernooi wonnen: Cary Middlecoff, Jack Nicklaus, Ben Crenshaw, Phil Mickelson, Tiger Woods en Sergio García
Winnaars Silver Cup (Low Amateur)[7]
|
|
|
|
|
MC = Missed cut; geen van de amateurs behaalde de cut
W = Won later als prof het toernooi
De winnaar van het Brits Amateur en het Amerikaans Amateur spelen enkele dagen voor de Masters 18 holes matchplay om de Georgia Cup op de Golf Club of Georgia in Alpharetta. De opbrengsten van dit toernooi gaan naar het Yates studiefonds van de Georgia State Golf Stichting.
| Jaar | Baan | Brits Amateur | Uitslag | US Amateur |
|---|---|---|---|---|
| 1998 | Lakeside |  Craig Watson | verliest met 3&1 van | Matt Kuchar |
| 1999 | Lakeside |  Sergio García | wint met 5&4 van | Hank Kuehne |
| 2000 | Lakeside |  Graeme Storm | verliest met 3&2 van | David Gossett |
| 2001 | Creekside |  Mikko Ilonen | wint met 6&4 van | Jeff Quinney |
| 2002 | Lakeside |  Michael Hoey | wint met 4&2 van | Bubba Dickerson |
| 2003 | Lakeside | Alejandro Larrazábal | verliest met 4&2 van | Ricky Barnes |
| 2004 | Creekside | Gary Wolstenholme | wint met 4&2 van |  Nick Flanagan |
| 2005 | Creekside | Stuart Wilson | verliest met 2/1 van | Ryan Moore |
| 2006 | Lakeside |  Brian McElhinney | wint met 3/2 van |  Edoardo Molinari |
| 2007 | Lakeside |  Julien Guerrier | verliest met 2&1 van | Richie Ramsay |
| 2008 | Lakeside | Drew Weaver | verliest met 2&1 van | Colt Knost |
| 2009 | Lakeside |  Reinier Saxton | verliest met 2&1 van |  Danny Lee |
| 2010 | Creekside | Matteo Manassero | wint met 5&4 van |  Byeong-Hun An |
| 2011 | Lakeside | Jin Jeong | verliest met 4/2 van | Peter Uihlein |
| 2012 | Lakeside | Bryden MacPherson | wint met 2/1 van | Kelly Kraft |
| 2013 | Lakeside | Alan Dunbar | wint met 1 up van | Steven Fox |
| 2014 | Lakeside | Garrick Porteous | wint met 3&2 van | Matthew Fitzpatrick |
| 2015 | Lakeside | Gunn Yang | wint met 3&2 van | Bradley Neil |
| 2016 | Lakeside | Bryson DeChambeau | wint met 4&3 van | Romain Langasque |
In 2004 werd de Georgia Cup voor het eerste gespeeld zonder Amerikaanse deelnemer. In 2014 speelden voor het eerst twee landgenoten tegen elkaar.
De deelnemers van 2010 waren samen 33 jaar oud, het jongste winnaarsduo ooit. Manassero is de jongste winnaar ooit.
Sinds 1960 wordt de dag voor de start van het Masters Tournament de Par 3 Contest gehouden, een traditionele en prestigieuze wedstrijd waaraan deelnemers van het hoofdtoernooi, voormalig winnaars en eregenodigden mogen deelnemen. De wedstrijd wordt gehouden op een baan met 9 holes (par:27). Tussen 1960 en 2008 is de winnaar van de Par 3 Contest er nog nooit in geslaagd in hetzelfde jaar het Masters Tournament te winnen.[8]
In 2012 moest de Contest door slecht weer voortijdig worden afgebroken. Padraig Harrington en Jonathan Byrd wonnen met een score van -5. Mark Wilson en Thomas Bjørn maakten een hole-in-one.
De meeste winnaars hadden een score van 22 of 23, vandaar dat er zo vaak een play-off gespeeld wordt, het record van 21 slagen staat op naam van Louis Oosthuizen.
De jaartallen achter de naam geven aan wanneer die speler de Masters won:
|
|
|
po = gewonnen na play-off
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
