Naast het geven van namen aan individuele sterren zijn in de loop van de tijd ook verschillende stercatalogi aangelegd, waarin de eigenschappen van de sterren beschreven staan. Sommige catalogi bevatten alle sterren tot een bepaalde helderheid of in een bepaald gebied van de hemel liggen, andere alleen sterren die variabel van helderheid of meervoudig zijn.
Perseus-constellatie uit de catalogus van Johannes Hevelius (1690).
Een aantal min of meer bekende catalogi zijn:
De Almagest van Claudius Ptolemaeus (2e eeuw n.C.), gebaseerd op oudere lijsten van Hipparchus (2e eeuw v.Chr.) en Timocharis van Alexandrië (3e eeuw v.Chr.).
Bonner Durchmusterung (1852) (BD nummering, alleen noordelijke hemelkoepel), met uitbreidingen voor het zuidelijk halfrond (Sudentliche Durchmustering, SD nummering, 1886, declinaties -1° tot -23°) en latere gemaakt door de observatoria van Córdoba (Argentinië) (1892) en Kaapstad (Cape Photographic Durchmustering, CPD of CP nummering, 1896)
