Loading AI tools
Amerikaans actrice (1918–1987) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rita Hayworth, artiestennaam van Margarita Carmen Cansino, (New York, 17 oktober 1918 – aldaar, 14 mei 1987) was een Amerikaanse filmactrice en danseres die in de jaren veertig faam verwierf in melodrama's waarin ze de femme fatale speelde, zoals The Lady in Question (1940), Blood and Sand (1941) en The Strawberry Blonde (1941). De film die het sterkst aan haar naam verbonden blijft is de film noir Gilda (1946); het imago van love goddess dat ze daardoor kreeg zou haar haar hele verdere leven blijven achtervolgen.
Rita Hayworth | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboortenaam | Margarita Carmen Cansino | |||
Geboren | 17 oktober 1918 | |||
Geboorteplaats | New York | |||
Overleden | 14 mei 1987 | |||
Overlijdensplaats | New York | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Werk | ||||
Beroep | actrice en danseres | |||
Handtekening | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
(en) IBDB-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel (en) Allmusic-profiel (en) Last.fm-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
|
Hayworth werd geboren in Brooklyn als de dochter van flamencodanser Eduardo Cansino en Volga Hayworth. Ze was lid van een beroemde familie met Spaanse dansers. Ze spendeerde bijna heel haar jeugd aan dansen. "From the time I was three and a half, as soon as I could stand on my own feet, I was given dance lessons." en "I didn't like it very much, but I didn't have the courage to tell my father, so I began taking the lessons. Rehearse, rehearse, rehearse, that was my girlhood." vertelde ze hierover.
Toen ze acht was, verhuisde haar vader het gezin naar West-Hollywood, waar hij zijn eigen dansstudio had. Vele Hollywoodsterren kregen een gespecialiseerde opleiding van vader Cansino zelf, onder anderen James Cagney en Jean Harlow. Hayworth was zelf een van de studenten op zijn dansschool waar ze haar dansvaardigheden uitbreidde. Toen Hayworth ouder werd, trad ze samen met haar vader op als 'the dancing Cansinos' op verschillende plekken in Mexico, zoals ook in 'the caliente club' waar werd ze ontdekt door een leidinggevende bij de Fox Film Corporation. Een week later mocht Hayworth een screentest doen voor Fox, die een grote indruk naliet. Kort hierna ontving ze een contract van zes maanden
Ze speelde in die zes maanden vijf rollen die niet belangrijk of memorabel waren. Hierdoor werd besloten om haar contract niet te vernieuwen bij wat nu Twentieth Century Fox is. Toen was Hayworth al 18 en trouwde met de zakenman Edward C. Judson, die twee keer zo oud was als zijzelf. Judson zorgde ervoor dat ze de hoofdrol kreeg in verschillende onafhankelijke films. Uiteindelijk kon hij ervoor zorgen dat ze een kans kreeg bij Columbia Pictures.
In 1935, Hayworth was 17, werd ze gedumpt bij de film Ramona en vervangen door Loretta Young. Een paar dagen later werd ze gedumpt door Fox. Ze was er kapot van, maar ze gaf niet op. In 1937 verscheen ze in vijf rollen bij Columbia Pictures en drie onafhankelijke films. Geen van deze films was een succes.
In 1938 verscheen ze in nog vijf rollen bij Columbia Pictures, met weer matig tot geen succes.
In 1939 brak ze eindelijk door met de film Only Angels Have Wings, die een groot commercieel succes werd. Ze werd de eerste grote ster bij Columbia Pictures (de studio had nog nooit een echte belangrijke ster gehad, buiten Jean Arthur, die van haar contract probeerde af te komen). Haar volgende belangrijke film was The Strawberry Blonde, in opdracht van Warner Brothers. Deze film werd weer een groot succes en maakte van haar een van de grotere Hollywoodsterren. Warner Brothers was zo onder de indruk dat ze het contract van Hayworth probeerden af te kopen van Columbia, maar Columbia Pictures weigerde haar weg te geven. Haar volgende film was Blood and Sand, ironisch genoeg in opdracht van Fox, de studio die haar zes jaar eerder dumpte. Deze film was een enorm kassucces en de critici gaven haar zeer lovende kritieken.
Hierna speelde ze in 1941 in de musical You'll Never Get Rich samen met Fred Astaire. Het werd een van de duurste producties die Columbia ooit had gemaakt. Door het grote succes en de enorme populariteit werd het jaar daarop een tweede productie gemaakt waarin Hayworth en Fred Astaire samen speelden: You Were Never Lovelier
In deze periode poseerde ze als een pin-upgirl. Toen de VS zich in de Tweede Wereldoorlog mengde, werd haar afbeelding door miljoenen soldaten bewonderd. Dit maakte haar een van de top twee pin-upmeisjes in de oorlogsjaren, de andere was de blonde Betty Grable.
Hayworth was een grote ster geworden die op handen gedragen werd door het publiek. Ze was enorm populair en was een sekssymbool geworden, mede dankzij haar pin-upfoto's. Toch ging ze nooit uit de kleren. "Everybody else does nude scenes, but I don't. I never made nude movies. I didn't have to do that. I danced. I was provocative, I guess, in some things. But I was not completely exposed." zei ze hierover. Haar erotische aantrekkingskracht was het beste te zien in de zwart-witte film noir Gilda (1946) Deze rol – waarin haar legendarische handschoen-striptease te zien is – maakte van haar een cultfiguur en gaf haar een status van femme fatale. Ze was een topglamourgirl in de jaren veertig en een schoonheidsideaal voor vrouwen.
In 1949 begon Hayworth een relatie met prins Aly Khan en samen kregen ze een dochter. Ze was bereid om haar filmcarrière op te geven voor haar gezinsleven. In 1953, na een huwelijk van vijf jaar, keerde ze terug naar de filmbusiness.
In 1955 klaagde ze Columbia Pictures aan om van haar contract af te komen. Jaren na het overlijden van Harry Cohn, de baas van Columbia Pictures, was Hayworth nog steeds kwaad op hem: ze leefde onder het "bezit" van de studio, had geen vrijheid. Ook was ze geïrriteerd om het feit dat de studio geen rekening hield met haar wens om te leren zingen. Hierdoor was ze vaak beschaamd omdat de soldatentroepen haar vaak vroegen om te zingen voor hen. Cohn toonde zijn frustraties dan weer in Time Magazine.
Hayworth trouwde vijf keer:
Hayworth had ook een alcoholprobleem. Ze vond het moeilijk om om te gaan met de ups en downs van de filmbusiness. Haar dochter herinnert zich dat haar toestand van dag tot dag erger werd, tot ze uiteindelijk een instorting kreeg en in het ziekenhuis belandde.
Hayworth raakte in februari 1987 in een halve coma en stierf enkele maanden later op 68-jarige leeftijd aan Alzheimer in Manhattan. Ze werd begraven op het Holy Cross Cemetery in Culver City, Californië. Op haar grafsteen staat: "To yesterday's companionship and tomorrow's reunion" ("Op de kameraadschap van gisteren en de hereniging van morgen").
Jaar | Titel | Rol | Opmerkingen |
---|---|---|---|
1926 | Anna Case in La Fiesta | A Dancing Cansino | |
1935 | In Caliente | - | |
1935 | Under the Pampas Moon | Carmen | |
1935 | Charlie Chan in Egypt | Nayda | |
1935 | Dante's Inferno | Dancer | |
1935 | Paddy O'Day | Tamara Petrovitch | |
1936 | Human Cargo | Carmen Zoro | |
1936 | Dancing Pirate | Los Polomas dancer | |
1936 | Meet Nero Wolfe | Maria Maringola | |
1936 | Rebellion | Paula Castillo | |
1937 | Old Louisiana | Angela Gonzales | |
1937 | Hit the Saddle | Rita | |
1937 | Trouble in Texas | Carmen Serano | |
1937 | Criminals of the Air | Rita | |
1937 | Girls Can Play | Sue Collins | |
1937 | The Game That Kills | Betty Holland | |
1937 | Paid to Dance | Betty Morgan | |
1937 | The Shadow | Mary Gillespie | |
1938 | Who Killed Gail Preston? | Gail Preston | |
1938 | Special Inspector | Patricia Lane | |
1938 | There's Always a Woman | Mary | |
1938 | Convicted | Jerry Wheeler | |
1938 | Juvenile Court | Marcia Adams | |
1938 | The Renegade Ranger | Judith Alvarez | |
1939 | Homicide Bureau | J.G. Bliss | |
1939 | The Lone Wolf Spy Hunt | Karen | |
1939 | Only Angels Have Wings | Judith 'Judy' MacPherson | |
1940 | Music in My Heart | Patricia 'Patsy' O'Malley | |
1940 | Blondie on a Budget | Joan Forrester | |
1940 | Susan and God | Leonora Stubbs | |
1940 | The Lady in Question | Natalie Roguin aka Jean Renie | |
1940 | Angels Over Broadway | Nina Barone | |
1941 | The Strawberry Blonde | Virginia Brush Barnstead | |
1941 | Affectionately Yours | Irene Malcolm, aka Mrs. Murdock | |
1941 | Blood and Sand | Doña Sol des Muire | |
1941 | You'll Never Get Rich | Sheila Winthrop | |
1942 | My Gal Sal | Sally Elliott | |
1942 | Tales of Manhattan | Ethel Halloway | |
1942 | You Were Never Lovelier | Maria Acuña | |
1944 | Cover Girl | Rusty Parker/Maribelle Hicks (in flashback sequence) | |
1945 | Tonight and Every Night | Rosalind Bruce | |
1946 | Gilda | Gilda Mundson Farrell | |
1947 | Down to Earth | Terpsichore/Kitty Pendleton | |
1947 | The Lady from Shanghai | Elsa 'Rosalie' Bannister | |
1948 | The Loves of Carmen | Carmen García | |
1952 | Affair in Trinidad | Chris Emery | |
1953 | Salome | Princess Salome | |
1953 | Miss Sadie Thompson | Sadie Thompson | |
1957 | Fire Down Below | Irena | |
1957 | Pal Joey | Vera Simpson | |
1958 | Separate Tables | Ann Shankland | |
1959 | They Came to Cordura | Adelaide Geary | |
1959 | The Story on Page One | Josephine 'Jo' Brown Morris | |
1962 | The Happy Thieves | Eve Lewis | |
1964 | Circus World | Lili Alfredo | |
1965 | The Money Trap | Rosalie Kelly | |
1966 | Poppies Are Also Flowers | Monique Markos | |
1967 | L'avventuriero | Aunt Caterina | |
1968 | Bastardi, I | Martha | |
1970 | La route de Salina | Mara | |
1971 | The Naked Zoo | Mrs. Golden | |
1972 | The Wrath of God | Señora De La Plata |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.