Pulsbuiskoeler
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De pulsbuiskoeler is in 1984 uitgevonden. In tegenstelling tot andere koelers (zoals de Stirling- en Gifford-McMahonkoelers) heeft hij geen bewegende delen in het lage-temperatuur gedeelte. Als gevolg daarvan is hij aantrekkelijk voor tal van toepassingen en heeft hij de afgelopen jaren een grote ontwikkeling doorgemaakt. Inmiddels zijn er vele varianten van pulsbuiskoelers bedacht. Hier wordt de zogenaamde Stirling-type single-orifice pulsbuiskoeler behandeld werkend met een ideaal gas.