Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pharamond (Faramund) (c. 370 - c. 427) word beschouwd als de eerste koning van de (Ripuarische) Franken. Hij was een zoon van de (Ripuarische) Frankenleider Marcomer en Frotmund. Hij zou de vader zijn geweest van koning Clodio, hoewel Chlodio in de Kronieken van Fredegar (samengesteld rond 660) de zoon van Theudemer word genoemd.
Omstreeks 420 zou Pharamond zijn volk naar het Romeinse gebied hebben geleid. De Ripuarische Franken staken de Rijn over en vestigden zich aan de Rijngrens dat enige tijd daarvoor door het Romeinse leger was verlaten. De Romeinen sloten met hem een bondgenootschap: in ruil voor hun vestiging aan de Rijngrens moesten de Franken als verplichting de verdediging van de Rijngrens op zich nemen. Pharamond zou zijn opgevolgd door zijn zoon Clodio of Chlodian VI. Zijn vrouw zou Argotta hebben geheten, een dochter van Genobaud, die weer een zoon zou zijn van de legendarische aanvoerder Dagobert (gestorven rond 389).
De eerste bron die een koning Pharamond noemt, in één zin, is het achtste-eeuwse Liber Historiae Francorum (de anonieme auteur was een monnik van de abdij van Saint-Denis, die onder de invloed stond van hofmeier Karel Martel). De Benedictijner monnik Martin Bouquet (1685-1754) schreef hier verder over. Enkele controverse historici uit de Vroegmoderne tijd vermelden dat de geschiedschrijver Prosper van Aquitanië (ca. 390-455) ook Pharamond toeschreef als de vader van Clodio maar tegenwoordig word beweerd dat dit komt door een misinterpretatie van het liber Historiae Francorum.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.