![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/MarriageAoifeStrongbow.jpg/640px-MarriageAoifeStrongbow.jpg&w=640&q=50)
Normandische invasie van Ierland
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Normandische invasie van Ierland nam in fases plaats tijdens het einde van de twaalfde eeuw en leidde tot de Anglo-Normandische verovering van grote delen Iers grondgebied. In die tijd bestond Keltisch Ierland uit diverse koninkrijken met een hoge koning aan het hoofd. De Normandische invasie was een keerpunt in de geschiedenis van Ierland en was het begin van meer dan 800 jaar rechtstreeks Britse bemoeienis in Ierland.
Normandische invasie van Ierland | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
The Marriage of Strongbow and Aoife (1854), van Daniel Maclise, geeft het huwelijk weer tussen de Anglo-Normandische heer Strongbow en de Ierse prinses Aoife. | ||||
Datum | 1169 - 1175 | |||
Locatie | Ierland | |||
Resultaat | Verdrag van Windsor (1175) Stichting van de Heerlijkheid Ierland | |||
Strijdende partijen | ||||
| ||||
Leiders en commandanten | ||||
|
In mei 1169 landden Anglo-Normandische huurlingen in Ierland op verzoek van Diarmait Mac Murchada (Dermot MacMurragh), de afgezette koning van Leinster, die hun hulp had gevraagd bij het herwinnen van zijn koninkrijk. Diarmait en de Normandiërs namen Leinster binnen enkele weken in en lanceerden vervolgens aanvallen op naburige koninkrijken. Deze militaire interventie had de steun van koning Hendrik II van Engeland en de goedkeuring van paus Adrianus IV.
In de zomer van 1170 vonden er nog eens twee Normandische landingen plaats, beide geleid door de Anglo-Normandische graaf van Pembroke, Richard 'Strongbow' de Clare. Tegen mei 1171 had Strongbow Leinster onder zijn controle en de Noors-Ierse koninkrijken Dublin, Waterford en Wexford veroverd. Die zomer leidde Hoge Koning Ruaidrí Ua Conchobair (Rory O'Connor) een Ierse tegenaanval tegen de Normandiërs, die desalniettemin het grootste deel van het veroverde gebied wisten te behouden. In oktober 1171 landde Koning Hendrik met een groot leger in Ierland om de heerschappij over zowel de Anglo-Normandiërs en de Ieren te bemachtigen. De Normandische heren gaven het veroverde gebied aan Hendrik. Hij liet Strongbow Leinster als leen behouden en riep de steden uit tot kroondomein. Veel Ierse koningen onderwierpen zich aan hem, waarschijnlijk in de hoop dat hij de Normandische expansie zou remmen. Hendrik gaf echter het nog niet veroverde koninkrijk Meath aan Hugh de Lacy. Na Hendriks vertrek in 1172 ging de Normandische expansie en daaropvolgende Ierse tegenaanvallen verder.
Het Verdrag van Windsor uit 1175 erkende Hendrik als heerser van het veroverde gebied en Ruaidrí als heerser over de rest van Ierland, waarbij Ruaidrí trouw zwoer aan Hendrik. Het verdrag hield echter niet lang stand. De Anglo-Normandische heren bleven Ierse koninkrijken aanvallen en zij vielen op hun beurt de Normandiërs aan. In 1177 vormde Hendrik een nieuw beleid. Hij riep zijn zoon Jan uit tot 'heer van Ierland' (het hele land) en gaf de Normandische heren toestemming meer land te veroveren. Het gebied dat zij in bezit hadden werd de heerlijkheid Ierland en onderdeel van het Angevijnse Rijk. De grotendeels succesvolle invasie werd toegedicht aan een aantal factoren, zoals de Normandische militaire superioriteit, een gebrek aan verenigd Iers verzet en de steun van de Katholieke Kerk voor Hendriks interventie.