Kamer van Arbeid
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een Kamer van Arbeid was een overlegorgaan tussen werkgevers en werknemers dat tussen 1897 en 1923 bestond in Nederland.
Aan het eind van de negentiende eeuw kwam de verhouding tussen werkgevers en werknemers steeds meer onder druk te staan. Kamers van Arbeid kregen in 1897 een wettelijke basis na invoering van de Wet op de Kamers van Arbeid door het liberale Kabinet-Röell-Van Houten. De Kamers hadden vooral een bemiddelende rol bij conflicterende belangen van werkgevers en werknemers. Het waren platforms waarin overlegd kon worden over lonen, werktijden, arbeidsomstandigheden en sociale voorzieningen.