Johannes van Vloten
Nederlands theoloog, letterkundige, filosoof / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Johannes van Vloten (Kampen, 18 januari 1818 – Haarlem, 21 september 1883) was een Nederlands onderzoeker, die zich onder andere bezighield met taal- en letterkunde, (kunst- en literatuur)geschiedenis, theologie en filosofie. Hij staat bekend als herontdekker van Spinoza's werk en vrijdenker in diens traditie, met een grote betrokkenheid bij allerlei maatschappelijke kwesties. Van Vloten was een van de grondleggers van het moderne humanisme.
- "Mijn kerk is de maatschappij, en mijne godsdienst vindt hare uitoefening in het leven zelf; geen mijner godsdienstige behoeften die daar niet bevredigd worden kan; op ieder uur en plaats, bij iederen arbeid en ieder genot dat het mij biedt"
- (Joh. van Vloten - Over de Leer der Hervormde Kerk en Hare Toekomst, Schiedam 1849, p. 94)
Johannes van Vloten | ||
---|---|---|
![]() | ||
Johannes van Vloten, voor 1883 | ||
Persoonlijke gegevens | ||
Volledige naam | Johannes van Vloten | |
Geboortedatum | 18 januari 1818 | |
Geboorteplaats | Kampen | |
Overlijdensdatum | 21 september 1883 | |
Overlijdensplaats | Haarlem | |
Wetenschappelijk werk | ||
Vakgebied | taal- en letterkunde, kunst- en literatuur)geschiedenis, theologie en filosofie | |
Bekend van | herontdekker van Spinoza's werk, grondlegger van het moderne humanisme |
Van Vloten stak zijn maatschappelijke betrokkenheid en zijn gevoel voor rechtvaardigheid niet onder stoelen of banken. Dat bracht hem nogal eens in conflictsituaties. Knuvelder (1973, p. 506) spreekt van “luidruchtig verzet tegen alle schijn en huichelarij, ook op theologisch gebied”.
Van Vloten werd in 1818 te Kampen geboren als zoon van de leraar der hervormde gemeente Willem van Vloten en van Marta Johanna Sprée. Hij was gehuwd met Elisabeth van Gennep (1824 - 1906) en kreeg vier zonen en drie dochters: Martha, Kitty en Betsy. Alle drie de dochters zouden later met bekende Nederlandse kunstenaars uit de kring van de “Tachtigers” trouwen.