Georges Seurat
Frans kunstschilder (1859–1891) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Frans kunstschilder (1859–1891) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Georges-Pierre Seurat (Parijs, 2 december 1859 – aldaar, 29 maart 1891) was een Frans kunstschilder en tekenaar. Het werk van Georges Seurat behoort tot het pointillisme, een schilderstijl binnen het impressionisme (zie ook de lijst van Europese kunststromingen). Hij was samen met Paul Signac de grondlegger van het 19e-eeuwse neo-impressionisme.
| Georges Seurat | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Georges-Pierre Seurat | |||
| Geboren | Parijs, 2 december 1859 | |||
| Overleden | Parijs, 29 maart 1891 | |||
| Geboorteland | Frankrijk | |||
| Beroep(en) | Kunstschilder en tekenaar | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Neo-impressionisme | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Hij studeerde aan de École des Beaux Arts in 1878 en 1879. Zijn leermeester was een volgeling van Jean Auguste Dominique Ingres. De jonge Seurat werd sterk beïnvloed door Rembrandt en Francisco Goya.
Hij verliet de École des Beaux-Arts in 1879 om in militaire dienst te gaan in Brest. Daar tekende hij scènes van de stranden en de zee. Een jaar later keerde hij terug naar Parijs en studeerde bij Henri Lehmann (1814-1881). Zijn stijl was echter onconventioneel en spoedig verliet hij de school. In die tijd deelde Seurat een studio met Edmond-François Aman-Jean. Een aantal van zijn werken gebruikt de oevers van de Seine als decor, bij het eiland van La Grande Jatte, een twee kilometer lang, smal eiland in de Seine, in Neuilly-sur-Seine, een voorstad van Parijs.
Samen met Paul Signac legde hij zich toe op de theoretische grondslagen van de kleurwerking. Zijn techniek van de weergave van licht door gebruik te maken van kleine penseelstreken met contrasterende kleuren werd bekend als divisionisme (kleurdeling). Een minder juiste benaming is Pointilisme, omdat dit meer duidt op de techniek van het opbrengen. Zijn theorie dat de kleine stippen zich van enige afstand bezien in het oog van de toeschouwer vermengen, toetste hij voor het eerst in het grote doek La baignade à Asnières (1883-1884; National Gallery, Londen), waarbij de kleuren zelf nog wel gemengd waren.
In volgende werken, onder meer het grote doek Dimanche d'été à la Grande Jatte (1886; Art Institute of Chicago in Chicago) plaatste hij onvermengde kleuren naast elkaar, een werkwijze die kenmerkend is voor het neo-impressionisme, waarvan hij een markant vertegenwoordiger is.
Seurat schilderde behalve een aantal grote stukken vooral landschappen, enkele genrestukken en portretten. Zijn vormgeving is evenwichtig, strak en geometrisch van opbouw. Niet alleen in technisch opzicht maar ook naar de sfeer onderscheidt de stijl van Seurat zich van het impressionisme onder andere doordat hij al spoedig geen aandacht meer schonk aan het natuurlijke licht maar de meeste van zijn grote werken in zijn atelier vervaardigde.
In zijn latere werk op groot formaat concentreerde hij zich vooral op het weergeven van beweging, bijvoorbeeld in Le chahut (1889-1890; Kröller-Müller Museum in Otterlo) en Le cirque (1891; onvoltooid; Musée d'Orsay in Parijs).
_MET_DP375450_cropped.jpg)
