Gallische Rijk
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Gallische Rijk, ook wel Gallo-Romeinse Rijk of Gallische Keizerrijk (Imperium Galliarum) is het gebied dat onder controle stond van een serie opstandige keizers ingezet door Postumus in 260 tijdens de crisis van de 3de eeuw. Gedurende de Romeinse periode heeft zo'n rijk een aantal keren bestaan. De laatste keer was door Aegidius in 461, toen de Romeinse macht in Gallië al op haar retour was. Het rijk gedurende de laatste jaren (464-486) staat ook wel bekend als het Rijk van Syagrius naar zijn laatste heerser, of als het Domein van Soissons, naar zijn hoofdstad.
Zie Gallische keizerrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
■ Gallische Rijk tussen 260 en 268.
■ Romeinse Rijk
■ Het afgescheurde Gallische keizerrijk (260-274)
■ Het afgescheurde Palmyreense Rijk (260-273).
In 260 scheurde het Romeinse Rijk in drieën: in het oosten vormde zich na de Romeinse nederlaag tegen de Perzen in de slag bij Edessa het Palmyreense Rijk, in het westen splitsten de drie Gallische provincies, de twee Germaanse (Inferior en Superior), Britannia en Hispania zich af als het Gallische keizerrijk. Marcus Cassianius Latinius Postumus vestigde de hoofdstad van het afgescheiden rijk in Augusta Treverorum (het huidige Trier). De Spaanse provincies sloten zich reeds eind 268 weer bij Rome aan, in 274 werd de rest opnieuw onderworpen.
De volgende lijst somt de Gallo-Romeinse keizers op waarvan een enkeling uitsluitend bekend door uiterst zeldzame muntvondsten (maar muntvondsten van andere keizers zoals Postumus en Tetricus I en II zijn allesbehalve zeldzaam). Door de soms schaarse informatie zijn sommige jaartallen slechts gissingen.
- Marcus Cassianius Latinius Postumus 260-269
- Marcus Aurelius Marius 269
- Marcus Pavonius Victorinus 269-271
- opstandige keizer: Domitianus ~269? of ~271?
- Gaius Pius Esuvius Tetricus I 271-274
- Caesar, misschien medekeizer (zoon): Gaius Pius Esuvius Tetricus II 274
Het Gallische keizerrijk eindigde toen Tetricus I en zijn zoon zich (vrijwillig) overgaven aan keizer Aurelianus. Nadien zou er nog een aantal keren in Gallië een onafhankelijk rijk ontstaan, meestal als gevolg van usurpatie door een legerleider. Sommige van deze keizers slaagden erin vanuit Gallië de alleenheerschappij te verwerven van het gehele rijk. De meesten echter konden slechts tijdelijk standhouden en werden uiteindelijk verslagen.
Hieronder volgt een lijst van Romeinse keizers die in Gallië een machtsbasis hadden.
Zie Gallo-Romeinse Rijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp._nl.svg)
Als laatste was er in de Gallische provincie Gallia Lugdunensis, het Gallo–Romeins rijk gesticht door Aegidius, een Romeinse generaal die zich in 461 afscheidde toen de verbinding met de rest van het rijk verloren ging. Dit Gallische rijk werd geleidelijk omringd door Germaanse koninkrijken. De laatste Gallische heerser stond bekend als Rex Romanorum ('koning der Romeinen'). In 486 werden de Gallo-Romeinen verslagen door Clovis, en werd hun rijk toegevoegd aan het Frankische Rijk.
Hieronder volgt een lijst van de Gallo-Romeinse heersers van dit rijk.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
