Fundering op putten
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Fundering op putten is een funderingswijze die wordt toegepast wanneer de draagkrachtige bodem op middelmatige diepte is gelegen, meer bepaald tussen de 4 en 8 m diep. De fundering bestaat uit een aantal pijlers die in de grond worden gevormd en reiken tot aan of in de draagkrachtige laag.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/Fundering_op_putringen_002.svg/640px-Fundering_op_putringen_002.svg.png)
A = vaste grondslag, 1 = putringen, 2 = kruipruimte, 3 = begane grond
Op de zogenaamde pijlers rusten de funderingsbalken die het gebouw dragen. Een pijler bestaat uit een aantal op elkaar geplaatste betonringen, die door hun eigengewicht in de bodem zinken, wanneer men de grond binnen de ringen weggraaft.
De onderste ring is voorzien van een snijrand. Is een ring nagenoeg in de bodem afgezonken, dan wordt er een volgende bovenop geplaatst. Dit proces wordt herhaald tot de draagkrachtige laag is bereikt. De vulling bestaat uit ongewapend beton. De betonringen variƫren in doorsnede van 1 tot 3 m.