Edward O'Hare
Amerikaans officier (1914-1943) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Edward Henry "Butch" O'Hare (Chicago, 13 maart 1914 - Stille Zuidzee, 26 november 1943) was een Iers-Amerikaanse gevechtspiloot bij de Amerikaanse marine die diende in de Tweede Wereldoorlog. Hij werd landelijk bekend door een gevechtsactie op 20 februari 1942, waarbij hij in z'n eentje een formatie van negen Japanse bommenwerpers aanviel die het vliegdekschip USS Lexington bedreigden. Ondanks de beperkte hoeveelheid munitie waarover zijn toestel beschikte, wist hij meerdere hiervan neer te schieten of te beschadigen. Hem werd aanvankelijk het neerhalen van vijf vijandelijke toestellen toegerekend, dit maakte van hem de eerste Amerikaanse marine-gevechtspiloot die daarmee het etiket Aas (Ace) kreeg.
Edward Henry O'Hare | ||
---|---|---|
Luitenant Butch O'Hare in zijn Grumman F4F-3 Wildcat | ||
Bijnaam | "Butch" | |
Geboren | 13 maart 1914 Chicago | |
Overleden | 27 november 1943 Nabij de Gilberteilanden | |
Land/zijde | Verenigde Staten | |
Onderdeel | United States Navy | |
Dienstjaren | 1937 - 1943 | |
Rang | Lieutenant Commander | |
Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog | |
Onderscheidingen | Medal of Honor Navy Cross Distinguished Flying Cross (2) Purple Heart |
O'Hare verdween op 26 november 1943, toen hij leiding gaf aan de allereerste, vanaf een vliegdekschip gelanceerde, nachtelijke operatie. Tijdens de vlucht volgde een confrontatie met Japanse torpedobommenwerpers. Gedurende dit treffen werd O'Hare geraakt en stortte neer; zijn vliegtuig, noch zijn stoffelijk overschot werden gevonden. In 1945 werd een mijnenjager van de Amerikaanse marine, de DD-889 USS O'Hare, naar hem vernoemd. Na de oorlog werd hij geëerd met de vernoeming van het vliegveld van Chicago, dat nog altijd "O'Hare International Airport" heet.