Laelius de amicitia
literair werk van Marcus Tullius Cicero / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Laelius de amicitia (Nederlands: Laelius over de vriendschap) is een dialoog geschreven door Marcus Tullius Cicero in het jaar 44 v.Chr. In het werk, opgedragen aan zijn vriend Titus Pomponius Atticus, onderzoekt hij het wezen, de waarde en de normen van vriendschap. Hij voert daartoe Gaius Laelius op, die spreekt over zijn in 129 v.Chr. gestorven vriend Scipio Aemilianus. De gesprekspartners van Laelius zijn diens schoonzonen, de politici Quintus Scaevola en Gaius Fannius. Cicero beweert een gesprek weer te geven dat hij had vernomen van Scaevola.