Loading AI tools
Frans componist (1892–1974) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Darius Milhaud (Marseille, Frankrijk, 4 september 1892 – Genève, Zwitserland, 22 juni 1974) was een Franse componist en muziekpedagoog.
| Darius Milhaud | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Darius Milhaud in Parijs (ca. 1926) | ||||
| Volledige naam | Darius Milhaud | |||
| Geboren | 4 september 1892 | |||
| Overleden | 22 juni 1974 | |||
| Land |  Frankrijk | |||
| Stijl | romantiek | |||
| Nevenberoep | muziekpedagoog, violist | |||
| Instrument | piano, viool | |||
| Leraren | André Gédalge, Charles–Marie Widor, Vincent d'Indy | |||
| Belangrijkste werken | 12 symfonieën, Concerten voor instrumenten en orkest, Saudades do Brazil, La création du monde, West Point Suite, Les Malheurs d'Orphée | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Darius Milhaud was een zoon uit een oude provençaals-joodse familie. De geografische alsook de religieuze afkomst zou hem in zijn gehele leven vormen. Systematisch muziekonderwijs kreeg hij vanaf zijn 7e levensjaar met vioolles. Zijn eerste composities ontstonden in 1905.
In 1909 begon hij een vioolstudie aan het Parijse Conservatoire national supérieur de musique, maar drie jaar later stapte hij over naar compositie. Zijn docenten waren André Gédalge voor contrapunt en compositie, en Charles–Marie Widor voor compositie. Hij nam ook privélessen bij Vincent d'Indy voor orkestratie. Toen maakte hij ook kennis met Arthur Honegger en Jacques Ibert. Zelf componeerde hij in die tijd voornamelijk liederen naar gedichten van Franse tijdgenoten en zijn eerste opera, La brebis égarée (1910-1915).
In 1912 ontstond een belangrijke vriendschap met de Franse dichter Paul Claudel die zijn muzikale leven voor een groot deel heeft beïnvloed. Francis Jammes en Leo Latil hadden ook hun steentje bijgedragen tot de wording als componist van Darius Milhaud. Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam Claudel hem mee als attaché aan de Franse ambassade (1917-1918) naar Rio de Janeiro in Brazilië. Daar leerde hij de Braziliaanse volksmuziek en de populaire muziek kennen. Dat had in de volgende jaren grote invloed op zijn eigen compositiestijl. Zijn stijl is in Brazilië volwassen geworden.
In maart 1919 kwam hij naar Frankrijk terug. Hij had contact met de kring om Jean Cocteau en Erik Satie die in 1920 door Collet de Groupe des Six werd genoemd, met Arthur Honegger, Francis Poulenc, Georges Auric, Louis Durey en Germaine Tailleferre als naaste collega's. De composities gemaakt in zijn Groupe des Six-tijd brachten hem de eerste successen bij het publiek, maar ook schandalen.
In 1925 huwde hij zijn nicht, de actrice Madeleine Milhaud (1902-2008). Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog emigreerde Milhaud met zijn gezin naar de Verenigde Staten van Amerika en werd hij aan het Mills College in Oakland leraar voor compositie (tot 1971). Na het einde van de oorlog werd hij tevens hoogleraar compositie aan het befaamde Conservatoire supérieur de musique te Parijs. Hij doceerde in de volgende tijd jaarlijks afwisselend tussen de beide continenten. Tot zijn leerlingen behoorden de Amerikanen Burt Bacharach, Dave Brubeck en Steve Reich, de Zweed Allan Pettersson, de Duitser Karlheinz Stockhausen en de Griek Iannis Xenakis.
Milhaud was een zeer productieve componist en schreef meer dan 400 partituren, in alle mogelijke genres: opera, symfonie en symfonische muziek, kamer- en vocaalmuziek, werken voor harmonieorkest en liederen.
Zie Oeuvre van Darius Milhaud voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Veel van Milhauds muziek heeft een typisch Franse, neoclassicistische inslag. Milhaud past in zijn muziek vaak polytonaliteit en polyritmiek toe. In een aantal werken is ook de Latijns-Amerikaanse invloed van Milhauds verblijf in Brazilië hoorbaar. Ook de jazz, die Milhaud in New York (maar ook in Parijs waar toen veel jazzmusici verbleven) leerde kennen, liet sporen na. Zo vertoont bijvoorbeeld de bezetting van La création du monde grote overeenkomsten met de jazzbands uit Harlem.
De kleine symfonieën werden later door de componist niet meer als zodanig aangemerkt.
| Voltooid in | titel | aktes | première | libretto |
|---|---|---|---|---|
| 1910-1914 | La Brebis égarée, op. 4 | 3 aktes, 20 taferelen | 10 december 1923, Parijs, Opéra-Comique | Francis Jammes |
| 1913/1915-1916-1922 | L'Orestie d'Eschyle, trilogie
|
3 aktes | 18 november 1949, Brussel, Radio INR | (Aeschylus Paul Claudel, 3e deel van de Orestie) |
| 1925 | Les Malheurs d'Orphée, opus 85 | 3 aktes | 7 mei 1926, Brussel, Koninklijke Muntschouwburg | Armand Lunel |
| 1925-1927 | Esther de Carpentras, opus 89 | 2 aktes | concertant: 1937, Radio Rennes; scenisch: 1 februari 1938, Parijs, Opéra-Comique | Armand Lunel |
| 1926 | Le Pauvre Matelot, opus 92 | 3 aktes | 16 december 1927, Parijs, Opéra-Comique; 2e versie: 15 november 1934, Genève | Jean Cocteau |
| 1926-1927 | Les Opéras-minute - Trilogie
|
|
|
Henri Hoppenot |
| 1928 | Christoph Colomb | 2 aktes, 27 taferelen | 5 mei 1930, Berlijn, Staatsoper Unter den Linden; 2e versie: concertant: 2 juni 1956, Parijs, Théâtre des Champs-Élysées; scenisch: juni 1968, Graz, Sommerspiele | Paul Claudel |
| 1930-1931 | Maximilien, opus 110 | 3 aktes, 9 taferelen | 5 januari 1932, Parijs, Opéra Garnier | Franz Werfel/Rudolf Stephan Hoffmann/Armand Lunel |
| 1938 | Médée, opus 191 | eenakter | 7 oktober 1939, Antwerpen, Vlaamse Opera | Madeleine Milhaud |
| 1943 | Bolívar, opus 236 | 3 aktes | 12 mei 1950, Parijs, Opéra Garnier | Jules Supervielle/Madeleine Milhaud |
| 1952-1953 | David, opus 320 | 5 aktes | concertant: 1 juni 1954, Jeruzalem; scenisch: 2 februari 1955, Milaan, Teatro alla Scala | Armand Lunel |
| 1958 | Fiesta, opus 370 | eenakter | 3 oktober 1958, Berlijn, Deutsche Oper | Boris Vian |
| 1964-1965 | La Mère coupable, opus 412 | 3 aktes | 13 juni 1966, Genève, Grand Théâtre | Madeleine Milhaud, naar Beaumarchais |
| 1970 | Saint-Louis roi de France, opéra-oratorio, opus 434 | 2 delen | concertant: 18 maart 1972 Rome, RAI; scenisch: 14 april 1972, Rio de Janeiro, Teatro Municipal | Paul Claudel/Henri Doublier |
| Voltooid in | titel | aktes | première | libretto | choreografie |
|---|---|---|---|---|---|
| 1919 | Le bœuf sur le toit (ballet), opus 58 | naar Jean Cocteau | |||
| 1921 | La création du monde |
| Voltooid in | Titel | Uitvoeringen | Première | Libretto | Verdere liedteksten | Choreografie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1910-1924 | La Brebis égarée, roman musical, op. 4 | 3 aktes | Francis Jammes |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
