Karloman I

Karloman (751 – Samoussy (Aisne), 4 december 771) was koning der Franken van 768 tot 771. Hij was de tweede zoon van Pepijn de Korte.

Karloman I
751-771
Munt van Karloman I, geslagen in Angers. De voorzijde bevat de tekst CARLO, de achterzijde het monogram MANDE
Koning der Franken
Periode	768-771 + Karel de Grote
Voorganger	Pepijn de Korte
Opvolger	Karel de Grote
Vader	Pepijn de Korte
Moeder	Berta met de Grote Voet
Dynastie	Karolingen

Samen met zijn oudere broer Karel werd hij in 754 door paus Stephanus II tot koning gezalfd. Na Pepijns dood in 768 werd het koninkrijk verdeeld onder Karel en Karloman. Karloman kreeg de zuidoostelijke regio toebedeeld, bestaande uit het zuidelijk deel van Austrasië (waarin onder andere Thionville), het zuidelijk deel van Neustrië (waarin onder andere Parijs, Soissons, Samoussy en Attigny), Bourgondië, de Provence, Septimanië, de Elzas, Alemannië en zuidelijk Aquitanië. Hij liet zich kronen in Soissons. Er was behoorlijk wat spanning tussen de broers en dat is mogelijk de reden van het overlijden van Karloman.

Karloman was gehuwd met Gerberga en zij hadden twee kinderen, Pepijn en een onbekend kind (mogelijk gaat het hier om de heilige Ida van Herzfeld). Gerberga zou na Karlomans dood met haar twee kinderen naar de Longobarden vluchten waar ze toevlucht zocht bij Desiderius. Na 772 is er niets meer over hen bekend.