Jean-Baptiste Corot
Frans kunstschilder (1796–1875) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Jean-Baptiste Camille Corot (Parijs, 16 juli 1796 - aldaar, 22 februari 1875) was een Franse kunstschilder. Zijn vader was pruikenmaker en had een lakenhandel, terwijl zijn moeder een modistenwinkeltje had. De zoon was aldus voor de handel bestemd.
Toen Corot 26 jaar was, gaf hij zijn handelsloopbaan op en koos voor het beroep van schilder. Vanaf het begin had het schilderen van landschappen zijn voorkeur. Aan het begin van zijn loopbaan maakte Jean-Baptiste Camille Corot veel studies in de vrije natuur in de omgeving van Rouen en Parijs, in de bossen van Fontainebleau en van Ville-d'Avray, waar zijn ouders een buitenhuis bezaten. Hij maakte reizen door Frankrijk, Italië, Engeland, Nederland en Zwitserland.
Toch was hij geen echte romanticus, zoals de schilders van de School van Barbizon. Hij bleef trouw aan de traditie van het classicisme. Onder invloed van Lorrain en het landschap van Italië koos hij voor klassieke vormen. Nieuw waren echter het poëtische element en de grote natuurlijkheid die hij zijn landschappen meegaf. Hij idealiseerde de landarbeiders niet, zoals Millet en Courbet dat deden, en hield zich ook buiten de ideologische discussies.
Men had grote waardering voor hem als schilder én als mens; hij hielp zijn collega's waar hij kon.