Antonio Antognini

Antonio Antognini (Bellinzona, 22 juli 1893 – aldaar, 1 juni 1972) was een Zwitsers advocaat, notaris, bestuurder en politicus voor de Christendemocratische Volkspartij (CVP/PDC) uit het kanton Ticino.

Antonio Antognini
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemeen
Geboren	22 juli 1893
Geboorteplaats	Bellinzona
Overleden	1 juni 1972
Overlijdensplaats	Bellinzona
Regio	Ticino
Land	Zwitserland
Partij	Christendemocratische Volkspartij
Religie	katholicisme
Functies
1921-1952	Lid van de Grote Raad van Ticino
1935-1943	Lid van de Nationale Raad
1943-1963	Lid van de Kantonsraad
1960-1961	Voorzitter van de Kantonsraad
Portaal    Politiek

Biografie

Afkomst en opleiding

Antonio Antognini was een zoon van Francesco Antognini. Hij was gehuwd met Luigina Maria Pagani, de dochter van een industrieel. Na zijn schooltijd in Cremona, Lugano en Saint-Maurice. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Zürich en behaalde daarna een doctoraat aan de Universiteit van Turijn. Vervolgens werd hij advocaat en notaris.

Politicus

Lokale en kantonnale politiek

Antognini was ook politiek actief in de rangen van de conservatieven in Ticino. Zo was hij van 1944 tot 1952 onderburgemeester van Bellinzona. In 1921 zetelde hij in de kantonnale constituante. Van 1921 tot 1952 zetelde hij in de Grote Raad van Ticino, waarvan hij in 1935 voorzitter was. Hij was tevens voorzitter van de kantonnale afdeling van zijn partij tussen 1941 en 1945, van de raad van bestuur van de Kantonnale Bank van Ticino van 1945 tot 1963 en van de krant Popolo e Libertà. Hij had een grote invloed op de kantonnale politiek van Ticino.

Federale politiek

Van 2 december 1935 tot 1 maart 1943 zetelde Antognini in de Nationale Raad. Vervolgens maakte hij in 1943 de overstap naar de Kantonsraad, waar hij zetelde van 29 maart 1943 tot 1 december 1963 en waarvan hij voorzitter was van 5 december 1960 tot 4 december 1961.

Trivia

• In het Zwitserse leger had hij de graad van kapitein. Tijdens de Tweede Wereldoorlog legde hij zich toe op de censuur en de opvang van vluchtelingen.

Literatuur

• (it) Lepori, A. en Panzera, F. (eds.), Uomini nostri, 1989, 104-105.