Loading AI tools
Brits schrijfster (1880-1949) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alice Ann Bailey, geboren als Alice La Trobe Bateman (16 juni 1880 – 15 december 1949), was een Brits schrijfster. Zij wordt door haar volgelingen gezien als de voortzetster van het werk van theosofe Helena Petrovna Blavatsky.
Bailey werd als Alice La Trobe-Bateman in Manchester geboren in een welgestelde middenklasse familie en kreeg een degelijke christelijke opvoeding als lid van de Anglicaanse Kerk. Op 15-jarige leeftijd, op 30 juni 1895, zou ze door een vreemde, lange man, Europees gekleed maar met een tulband op zijn hoofd, zijn aangesproken, die haar vertelde zich vooral op zelfbeheersing toe te leggen en zich voor te bereiden op toekomstig werk. Op 22-jarige leeftijd deed Bailey evangelisch werk voor de YMCA en het Britse leger, wat haar naar India bracht. Daar leerde ze in 1907 haar echtgenoot Walter Evans kennen, die in het Britse leger dienst deed. Samen verhuisden ze naar Amerika, waar Evans priester werd in de Episcopalische Kerk. Maar het huwelijk hield geen stand en Bailey vroeg een scheiding aan. In 1915 vertrok ze met haar drie dochters Dorothy, Mildred en Ellison. Een moeilijke periode volgde, waarin ze in haar onderhoud voorzag door in een sardienenfabriek te werken. Ze ontdekte toen de Theosophical Society en het werk van H.P.Blavatsky.
In 1917 raakte ze betrokken bij de T.S. (Theosophical Society) en in 1918 werd ze lid van de E.S. (Esoteric Section) van de Amerikaanse afdeling van de Adyar vereniging. In 1895, vier jaar na Blavatsky's overlijden, was de theosofische vereniging al verdeeld geraakt onder de twee leiders Annie Besant en William Quan Judge, die beiden nog pretendeerden in contact te staan met Meesters. Besant stond onder invloed van Charles Webster Leadbeater, die ideeën introduceerde als de spoedige wederkomst van Christus. Bailey zou daar zelf later op voortborduren. Bailey verhuisde naar Krotona in Hollywood en werd redactrice van het tijdschrift The Messenger. In 1919 werd Foster Bailey (1888-1977) de nationaal-secretaris van de Adyar T.S. en ze huwden 14 maart 1921 in Manhattan, New York. Foster Bailey was al in 1913 ingewijd in de Charles W. Moore Lodge van de Vrijmetselarij in Fitchburg, Massachusetts, waarin hij tot de 33e graad (Soeverein Grootinspecteur-Generaal) zou opklimmen. Hij schreef in 1957 The Spirit of Freemasonry. Ze maakten samen bezwaar tegen Besants 'neo-theosophie', waarin verschillende ideeën afweken van Blavatsky's theosofie. Bailey schreef haar eerste boek, waarvan ze aangaf dat ze dat doorgekregen had van 'de Tibetaan'. Besant betwijfelde of Bailey wel werkelijk met de Tibetaan in contact stond en zette de Baileys uit de organisatie. Bailey nam deel aan en nam de leiding op zich van de 'Back to Blavatsky' beweging. Ze stichtten de Lucis Trust in 1922. Toch bouwde Bailey voort op ideeën van Besants/Leadbeaters neo-theosofie.
Haar volgelingen zien haar als kanaal van wat ze noemen de Hiërarchie van Meesters en in het bijzonder van Meester Djwhal Khul. Tussen 1919 en haar dood in 1949 schreef ze 24 boeken met esoterische inhoud, die vooral te maken hebben met de ontwikkeling van de ziel en dienstigheid aan de mensheid. Zij stelde zelf, dat de tekst van de meerderheid van deze boeken haar telepathisch gedicteerd was door Djwhal Khul.
Hiertoe stichtte ze een organisatie, de Lucis Trust, die in alle landen actief is en door de Verenigde Naties wordt erkend als niet-gouvernementele organisatie (NGO): Naast haar taak om de 24 boeken van Alice Bailey in zo veel mogelijk talen en landen te verspreiden, bestaat de Lucis Trust uit drie grote afdelingen:
Na haar overlijden in 1949 zette haar echtgenoot Foster Bailey de Arcane School voort.
De bovengenoemde zeven punten worden niet zo expliciet uitgelegd in de theosofie van Blavatsky. Ze kunnen daarom worden beschouwd als een vervolg en verdieping van de leer van zeven 'beginselen' in de mens: atman, buddhi, manas (abstract mentaal of hoger manas), kama manas (concreet mentaal of lager manas), linga sarira (astraal), prana (vitaliteit, etherisch, fijnstoffelijk fysiek) en sthula sarira (grofstoffelijk fysiek).
Binnen de theosofische gelederen bestond al direct kritiek op Bailey's werk, dat werd aangeduid als 'pseudo-occultisme'. Bailey zou zwaar leunen op de leringen van Leadbeater en Besant, welke laatste de leiding van Blavatsky na haar overlijden had overgenomen. De kritiek bestaat er onder meer uit, dat een poging zou zijn ondernomen om de status van Blavatsky en haar 'Geheime Leer' te ondermijnen, nu er een nieuwe 'leider' met een meer omvangrijke, geordende en uitgewerkte leer was verschenen. Waar Blavatsky benadrukte dat Christus vooral niet als een persoon moest worden opgevat, week Bailey van dat idee af. En hoewel Djwhal Khul, de inspirator van Bailey een 'Tibetaanse Meester' zou zijn, lijkt hij weinig of niets over boeddhistische onderwerpen te schrijven. Er werd dan ook vanuit andere theosofische kringen, vooral die zich als 'Theosofisch Genootschap' van de 'Theosofische Vereniging' afscheidde, getwijfeld over de ware identiteit(en) achter de zogenaamde Tibetaanse Meester. Alice Leighton Cleather, zelf een leerlinge van Blavatsky en Basil Crump schreven in 1929 een brochure om het 'pseudo-occultisme' van Bailey aan de kaak te stellen. Ook verscheen in 1922 van Cleather het boek Helena Petrovna Blavatsky: A Great Betrayal (HPB: Een Groot Verraad).
De inmiddels overleden 'esotericus' Benjamin Creme werkte door op de lijn van Bailey en Leadbeater/Besant en verkondigde, dat in zeer korte tijd Christus als 'Maitreya' zich aan de wereld bekend zou maken. Hij deed het voorkomen dat hij verder ging op de weg, die door Blavatsky, Bailey en ook Gurdjieff was gewezen.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
