समतट
From Wikipedia, the free encyclopedia
समतट पूर्वी भारतीय उपमहाद्वीपमा बङ्गालको एक प्राचीन भूराजनीतिक विभाजन थियो। सौनागौराको ग्रीको-रोमन विवरण समतटको राज्यसँग जोडिएको छ। यसको भूभाग हालको पूर्वी बङ्गलादेश (विशेष गरी ढाका विभाग, सिलेट विभाग, बरिसाल विभाग र चट्टोग्राम विभाग) र म्यान्मारको राखिन राज्यका केही भागसँग मेल खान्छ। यस क्षेत्रले बङ्गालको मेघना नदीको भागलाई समेटेको छ। यस क्षेत्रमा हिन्दु धर्म र मुस्लिम विजयको पुनरुत्थान हुनुभन्दा पहिले यो बौद्ध सभ्यताको केन्द्र थियो।
समतट | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
तेस्रो शताब्दी ईपूर्व–१३औँ शताब्दी | |||||||||||
आम भाषाहरू | मागधी प्राकृत, संस्कृत | ||||||||||
धर्म | हिन्दु धर्म | ||||||||||
सरकार | राजतन्त्र | ||||||||||
इतिहास | |||||||||||
• स्थापित | तेस्रो शताब्दी ईपूर्व | ||||||||||
• विस्थापित | १३औँ शताब्दी | ||||||||||
|
वारी-बटेश्वर भग्नावशेषमा पुरातात्विक प्रमाणहरू, विशेष गरी चिह्नित सिक्काहरूले सङ्केत गर्दछ कि समतट मौर्य साम्राज्यको एक प्रान्त थियो। मौर्य शासनको पतन पछि यस क्षेत्रले एक विशिष्ट बौद्ध पहिचान प्राप्त गरेको थियो। भारतीय सम्राट समुद्रगुप्तको इलाहाबाद स्तम्भशिलालेखमा समतटलाई सहायक राज्यको रूपमा वर्णन गरिएको छ।[1]
१३औँ शताब्दीमा पश्चिमी बङ्गालमा मुस्लिम विजयबाट बचेका सेन राजाहरूका लागि समतटलाई आश्रयस्थलको रूपमा उल्लेख गरिएको छ। यो क्षेत्र अन्ततः दिल्ली सल्तनतको सेनाद्वारा अवशोषित भयो।