تشیع
From Wikipedia, the free encyclopedia
شیعه کلمئون دله دِتا معنا دنه ۱- توافق و هماهنگی ۲ یا چن نفر بر اتا موضوع ۲- قبول هکردن ات نفر یا گروه از مردم یا گروهی دیگه. در زوون عربی در اصل به معنای اتا دتا یا گروهی از پیروون هسه. در قورآن این لفظ چندین بار به این معنا به کار بورده. برای مثال در آیه ۱۵ سوره قصص درباره اتا از پیروون موسی از ایسم شیعه موسی و اتا جای دیگه از ایبراهیم به ایسم شیعه نوح یاد کانده. در تاریخ ایسلام لفظ شیعه، به معنای اصلی و لغویاش برای پیروون افراد مختلفی به کار شیه. برای مثال، بعضی موقه از شیعه علی و گاهی از شیعه معاویه نام برده بیه. اما این لفظ به تدریج معنای ایصطلاحی پیدا هکرده و فقط بر پیروان علی که به ایمامت وه معتقدنه ایطلاق وانه.
«شیعه» در ایصطلاح به اون عده از موسلمونا بائوته وانه که به خلافت و ایمامت بلافصل علی معتقدنه، و بر این عقیدهدارنه که ایمام و جانشین پیومبر ایسلام از طریق نصّ شرعی تعیین وانه و ایمامت علی و دیگر ایمامون شیعه نیز از طریق نص شرعی ثابت بیه.