काराहाफु

काराहाफु (唐破風^?) हा एक प्रकारचा गेबल आहे. ही शैली जपानची स्वतःची विशिष्ट शैली आहे. यातील वैशिष्ट्यपूर्ण आकार म्हणजे शीर्षस्थानी असलेला अनावृत्त वक्र आकार आहे. हे गेबल पारंपारिकरित्या जपानी किल्ले, बौद्ध मंदिरे आणि शिंटो मंदिर येथे वापरले जाते. यात कौले आणि झाडाची साल छप्पर घालण्यासाठी वापरले जातात. गॅबलच्या खालच्या बाजुच्या भिंती आतमध्ये वळलेल्या असतात.

काराहफूचे रेखाचित्र

इतिहास

या शब्दामधील कारा (唐) अर्थ "चीन" किंवा "उग्र वास" आणि हाफु म्हणजे छप्पर. या प्रकारच्या छपराचा शोध हियन कालावधीच्या उत्तरार्धात जपानी सुतारांनी लावला.^[1] कारा शब्दाचा अर्थ "उदात्त" किंवा "मोहक" असा देखील आहे.आणि बहुतेक वेळेस उत्पत्तीची पर्वा न करता भव्य किंवा गुंतागुंतीच्या मानल्या जाणाऱ्या वस्तूंच्या नावात हा शब्द जोडला जात असे.^[2] काराहाफु हियनच्या काळात विकसित झाला. दरवाजे, कॉरिडॉर आणि पालख्या सजवण्यासाठी याचा वापर केला गेला. काराहाफुचा सर्वप्रथम वापर एका शोर्योयीन मंदिराच्या यात्रेसाठी होर्यु-जि, नारा प्रांतात केला गेला होता.

कामकुरा आणि मुरोमाची काळात जपानच्या प्रभावांची आशियाई खंडातील आजुबाजुच्या इतर देशांवर एक नवीन लाट दिसायला लागली.याच काळात काराहाफु आणि त्याची इमारत शैली (काराहाफू-झुकुरी) अधिक लोकप्रिय व्हायला लागले. कामकुराच्या काळात झेन बौद्ध धर्म जपानमध्ये पसरला आणि अनेक झेन मंदिरांमध्ये काराहाफु दिसत होते.

सुरुवातीला काराहाफु फक्त मंदिरे आणि कलात्मक दरवाजांवरच वापरले जात होते. पण अझुची - मोमोयामा कालावधीच्या सुरुवातीपासून याचा वापर वाढला. याचा वापर प्रामुख्याने सरंजामांचे वाडे आणि किल्ले यांच्या बनावटीत केला जाऊ लागला. काराहाफु फक्त शोगुनसाठीच राखीव होते. यामुळे याला सामाजात विशेष अर्थ प्राप्त झाला होता.^[3][4]

एक कराहाफु छप्पर आणि कारामॉन , हे इमारतीच्या प्रतिष्ठेची घोषणा करण्याचे साधन बनले आणि धार्मिक आणि धर्मनिरपेक्ष वास्तूशास्त्राचे प्रतीकात्मक रूप ठरले.^[5] टोकुगावा शोगुनेटमध्ये, काराहाफु हे आर्किटेक्चरमध्ये अधिकाराचे प्रतीक ठरले होते.^[6]

प्रतिमा

• 
  निक्कातशि-गि येथील चाझुया मंडपातील कराहाफू
• 
  निझा वाड्यातील करामॉन गेट
• 
  हिमाजी वाड्यात तीन कराहाफू गॅबल्स
• 
  मत्सुनू तैशा
• 
  ओकिनावा मधील शुरी किल्ला
• 
  तैनान बुतोकुडेन, तैवान .
• 
  तैवान मध्ये तायोआन शिंटो मंदिर .
• 
  तैवानमधील पिंगटुंगमधील बुटकुडेन.
• 
  बुतोकुडेन काओशिउंग, तैवान .
• 
  तैवान, तैपेई येथील निशि होंगन-जी येथील प्रशासकीय कार्यालयावरील काराहाफु .

हे सुद्धा पहा

• जपानी वास्तुकला
• जपानी वाडा
• छतावरील आकारांची यादी

नोट्स

1. "karahafu　唐破風." JAANUS. Retrieved on May 30, 2009.
2. "karamon　唐門". JAANUS. Retrieved on June 12, 2009.
3. Sarvimaki: Structures, Symbols and Meanings (2000), 18/2000, 82–84, 178.
4. "Fort Lauderdale Roofing Experts".
5. Sarvimaki: Layouts and Layers (2003), Vol 3, No. 2, 80–108.
6. Coaldrake (1996), 197

संदर्भ

• कोलड्रेक, विल्यम. (१९९६). जपानमधील आर्किटेक्चर आणि प्राधिकरण. लंडन / न्यू यॉर्कः रूटलेज. ISBN 0-415-05754-X.
• सर्विमाकी मार्जा (२०००) रचना, चिन्हे आणि अर्थ: जपानी आर्किटेक्चरवर चीनी आणि कोरियन प्रभाव. हेलसिंकी तंत्रज्ञान विद्यापीठ, आर्किटेक्चर विभाग. आयएसबीएन 0-521-36918-5.
• सर्विमाकी मार्जा (२००३). लेआउट्स आणि थर: जपान आणि कोरियामध्ये स्थानिक व्यवस्था. पूर्व आशियाई अभ्यासांचे सुंगक्युन जर्नल, खंड 3, क्रमांक 2. 30 मे, 2009 रोजी पुनर्प्राप्त.
• पेरेंट, मेरी नेबर. (२००३). जपानी आर्किटेक्चर आणि आर्ट नेट युजर्स सिस्टम