From Wikipedia, the free encyclopedia
വ്യക്തികളുടെ സ്വത്തുക്കൾ സംബന്ധിച്ച മനുഷ്യാവകാശമാണ് സ്വത്തവകാശം.
സ്വത്തവകാശം അന്താരാഷ്ട്ര മനുഷ്യാവകാശ പ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ ആർട്ടിക്കിൾ 17 ൽ അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്,[1] എന്നാൽ ഇത് പൗര-രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾക്കായുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടിയിലോ (International Covenant on Civil and Political Rights) സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക, സാംസ്കാരിക അവകാശങ്ങൾക്കായുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടിയിലോ ( International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights) അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.[2] മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കായുള്ള യൂറോപ്യൻ കൺവെൻഷൻ, പ്രോട്ടോക്കോൾ 1, ആർട്ടിക്കിൾ 1 ൽ, സ്വാഭാവികവും നിയമപരവുമായ വ്യക്തികൾക്ക് “പൊതു താൽപ്പര്യത്തിന് വിധേയമായി അല്ലെങ്കിൽ നികുതി അടയ്ക്കൽ സുരക്ഷിതമാക്കുന്നതിന്” വിധേയമായി “തന്റെ സ്വത്തുക്കൾ സമാധാനപരമായി ആസ്വദിക്കാനുള്ള” അവകാശം അംഗീകരിക്കുന്നു.
സ്വത്തവകാശം ഒരു പൌരന്റെ മൗലികാവകാശത്തിന്റെ ഭാഗമല്ലെങ്കിലും അത് ഭരണഘടന വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യാവകാശത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്നാണ് ഇന്ത്യൻ സുപ്രീം കോടതി അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്.[3][4] വ്യക്തമായ നിയമ സംവിധാനങ്ങളിലൂടെയല്ലാതെ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് ഒരുവ്യക്തിയുടെ ഭൂമി സ്വന്തമാക്കാൻ സാധിക്കില്ലെന്നാണ് സുപ്രീകോടതി വ്യക്തമാക്കിയത്.[3] ഇന്ത്യയിലെ പൌരന്മാരുടെ മൗലികാവകാശങ്ങളിൽപ്പെട്ടിരുന്ന സ്വത്തവകാശം (അനുഛേദം 31), 1978-ലെ 44-ാം ഭരണഘടനാ ഭേദഗതിയിലൂടെയാണ് നിയമാവകാശമായി മാറിയത്.[3] ഭൂപരിഷ്കരണ നയങ്ങളുടെ ഭാഗമായി മൊറാർജി ദേശായി സർക്കാർ ആണ് ഈ ഭേദഗതി കൊണ്ടുവന്നത്.[3]
ആർട്ടിക്കിൾ 14 ൽ ആഫ്രിക്കൻ ചാർട്ടർ ഓൺ ഹ്യൂമൻ ആൻഡ് പീപ്പിൾസ് റൈറ്റ്സ് (ACHPR) സ്വത്തവകാശത്തെ ഏറ്റവും വ്യക്തമായി സൂചിപ്പിക്കുന്നു:[5]
“ | സ്വത്തവകാശം ഉറപ്പുനൽകുന്നു. പൊതു ആവശ്യങ്ങൾക്കായോ സമൂഹത്തിന്റെ പൊതുതാൽപര്യത്തിനായോ ഉചിതമായ നിയമങ്ങളുടെ വ്യവസ്ഥകൾക്കനുസൃതമായോ മാത്രമേ സ്വത്ത് കൈയേറ്റം ചെയ്യപ്പെടൂ.[6] | ” |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.