From Wikipedia, the free encyclopedia
ഭരണഘടന (നാൽപ്പത്തിരണ്ടാം ഭേദഗതി) ആക്റ്റ്, 1976 എന്നറിയപ്പെടുന്ന 42-ാം ഭേദഗതി, അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്ത് (25 ജൂൺ 1975 - 21 മാർച്ച് 1977) ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ് ഗവൺമെന്റാണ് നടപ്പിലാക്കിയത്. [1]
| ഭരണഘടന (നാൽപ്പത്തി രണ്ടാം ഭേദഗതി) നിയമം, 1976 | |
|---|---|
| ഇന്ത്യൻ പാർളിമെൻറ് | |
| An Act further to amend the Constitution of India. | |
| ബാധകമായ പ്രദേശം | ഇന്ത്യ |
| നിയമം നിർമിച്ചത് | ലോകസഭ |
| Date passed | 2 നവംബർ 1976 |
| നിയമമാക്കിയത് | രാജ്യസഭ |
| Date passed | 11 നവംബർ 1976 |
| അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട തീയതി | 18 ഡിസംബർ 1976 |
| നിലവിൽ വന്നത് | 3 ജനുവരി 1977 |
| നിയമനിർമ്മാണ ചരിത്രം | |
| Bill introduced in the ലോകസഭ | ഭരണഘടന (നാൽപ്പത്തി രണ്ടാം ഭേദഗതി) ബിൽ, 1976 |
| ബിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച തിയതി | 1 സെപ്തംബർ 1976 |
| അവതരിപ്പിച്ചത് | എച്ച്.ആർ.ഗോകലെ |
| Bill introduced in the രാജ്യസഭ | ഭരണഘടന (നാൽപ്പത്തി രണ്ടാം ഭേദഗതി) ബിൽ, 1976 |
| Bill published on | 4 നവംബർ 1976 |
| സംഗ്രഹം | |
| Provides for curtailment of fundamental rights, imposes fundamental duties and changes to the basic structure of the constitution. | |
ഭേദഗതിയിലെ മിക്ക വ്യവസ്ഥകളും 1977 ജനുവരി 3-ന് പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു, മറ്റുള്ളവ ഫെബ്രുവരി 1 മുതൽ നടപ്പിലാക്കി, സെക്ഷൻ 27 1977 ഏപ്രിൽ 1-ന് പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു. ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വിവാദപരമായ ഭരണഘടനാ ഭേദഗതിയായാണ് 42-ാം ഭേദഗതി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. [2] നിയമങ്ങളുടെ ഭരണഘടനാ സാധുതയെക്കുറിച്ച് ഉച്ചരിക്കാനുള്ള സുപ്രീം കോടതിയുടെയും ഹൈക്കോടതിയുടെയും അധികാരം കുറയ്ക്കാൻ ഇത് ശ്രമിച്ചു. അത് ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാരുടെ രാഷ്ട്രത്തോടുള്ള മൗലിക കർത്തവ്യങ്ങളെ പ്രതിപാദിച്ചു. ഈ ഭേദഗതി ഭരണഘടനയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വ്യാപകമായ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു. അതിന്റെ വലിപ്പം കാരണം, അതിനെ മിനി-കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ എന്ന് വിളിപ്പേരുണ്ട്.
ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖവും ഭരണഘടനാ ഭേദഗതി വ്യവസ്ഥയും ഉൾപ്പെടെ ഭരണഘടനയുടെ പല ഭാഗങ്ങളും 42-ാം ഭേദഗതിയിലൂടെ മാറ്റുകയും ചില പുതിയ ആർട്ടിക്കിളുകളും വകുപ്പുകളും ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ഭേദഗതിയിലെ അമ്പത്തിയൊമ്പത് വകുപ്പുകൾ സുപ്രീം കോടതിയുടെ പല അധികാരങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കുകയും രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥയെ പാർലമെന്ററി പരമാധികാരത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്തു. അത് രാജ്യത്തെ ജനാധിപത്യ അവകാശങ്ങൾ വെട്ടിക്കുറയ്ക്കുകയും പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ ഓഫീസിന് വ്യാപകമായ അധികാരങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തു. ജുഡീഷ്യൽ അവലോകനം കൂടാതെ ഭരണഘടനയുടെ ഏത് ഭാഗവും ഭേദഗതി ചെയ്യാൻ പാർലമെന്റിന് അനിയന്ത്രിതമായ അധികാരം ഈ ഭേദഗതി നൽകി. ഇത് ഇന്ത്യയുടെ ഫെഡറൽ ഘടനയെ ഇല്ലാതാക്കിക്കൊണ്ട് സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളിൽ നിന്ന് കേന്ദ്ര സർക്കാരിലേക്ക് കൂടുതൽ അധികാരം കൈമാറി. 42-ാം ഭേദഗതി ആമുഖം ഭേദഗതി ചെയ്യുകയും ഇന്ത്യയുടെ വിവരണം " പരമാധികാര, ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക് " എന്നതിൽ നിന്ന് "പരമാധികാര, സോഷ്യലിസ്റ്റ്, മതേതര, ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്ക്" എന്നാക്കി മാറ്റുകയും "രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഐക്യം" എന്ന പദങ്ങൾ "ഐക്യവും അഖണ്ഡതയും" എന്നാക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്തു. രാഷ്ട്രം".
അടിയന്തരാവസ്ഥ യുഗം പരക്കെ ജനപ്രിയമല്ലായിരുന്നു, 42-ാം ഭേദഗതിയാണ് ഏറ്റവും വിവാദപരമായ വിഷയം. പൗരാവകാശങ്ങൾ അടിച്ചമർത്തലും പോലീസിന്റെ വ്യാപകമായ മനുഷ്യാവകാശ ദുരുപയോഗവും പൊതുജനങ്ങളെ ചൊടിപ്പിച്ചു. "അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്ക് മുമ്പുള്ള അവസ്ഥയിലേക്ക് ഭരണഘടന പുനഃസ്ഥാപിക്കുമെന്ന്" വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ജനതാ പാർട്ടി 1977 ലെ പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വിജയിച്ചു. ജനതാ സർക്കാർ 1977-ലും 1978-ലും യഥാക്രമം 43-ഉം 44-ഉം ഭേദഗതികൾ കൊണ്ടുവന്നു, 1976-ന് മുമ്പുള്ള സ്ഥാനം ഒരു പരിധിവരെ പുനഃസ്ഥാപിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ജനതാ പാർട്ടിക്ക് അതിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ പൂർണമായി കൈവരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
1980 ജൂലൈ 31-ന്, മിനർവ മിൽസ് വി. യൂണിയൻ ഓഫ് ഇന്ത്യ, 42-ാം ഭേദഗതിയിലെ രണ്ട് വ്യവസ്ഥകൾ ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധമാണെന്ന് സുപ്രീം കോടതി പ്രഖ്യാപിച്ചു, അത് ഭരണഘടനാ ഭേദഗതിയെ "ഏതെങ്കിലും കാരണത്താൽ ഏതെങ്കിലും കോടതിയിൽ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിൽ നിന്ന്" തടയുകയും വ്യക്തികളുടെ മൗലികാവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള സംസ്ഥാന നയത്തിന്റെ നിർദ്ദേശക തത്വങ്ങൾക്ക് മുൻഗണന നൽകുകയും ചെയ്തു. യഥാക്രമം.
അന്നത്തെ പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധി 1976-ൽ അന്നത്തെ വിദേശകാര്യ മന്ത്രി സ്വരൺ സിംഗിന്റെ അധ്യക്ഷതയിൽ "അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ഭരണഘടനാ ഭേദഗതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യം പഠിക്കാൻ" ഒരു കമ്മിറ്റി രൂപീകരിച്ചു. [3]
1976- ലെ ഭരണഘടന (നാൽപ്പത്തിരണ്ടാം ഭേദഗതി) നിയമത്തിനായുള്ള ബിൽ 1976 സെപ്തംബർ 1-ന് ലോക്‌സഭയിൽ അവതരിപ്പിച്ചു, ഭരണഘടന (നാൽപ്പത്തിരണ്ടാം ഭേദഗതി) ബിൽ, 1976 (ബിൽ നമ്പർ 91, 1976). അന്നത്തെ നിയമം, നീതിന്യായം, കമ്പനികാര്യ മന്ത്രിയായിരുന്ന എച്ച്ആർ ഗോഖലെയാണ് ഇത് അവതരിപ്പിച്ചത്. [4] ആമുഖവും ആർട്ടിക്കിൾ 31, 31 സി, 39, 55, 74, 77, 81, 82, 83, 100, 102, 103, 105, 118, 145, 150, 166, 170, 170, 89, 81 192. ആർട്ടിക്കിൾ 103, 150, 192, 226 എന്നിവയ്ക്ക് പകരം വയ്ക്കാനും ഇത് ശ്രമിച്ചു; ഭരണഘടനയിൽ പുതിയ ഭാഗങ്ങൾ IVA, XIVA എന്നിവയും പുതിയ ആർട്ടിക്കിൾ 31D, 32A, 39A, 43A, 48A, 51A, 131A, 139A, 144A, 226A, 228A, 257A എന്നിവയും ചേർക്കുക. 1976 ഒക്ടോബർ 27-ന് ലോക്‌സഭയിൽ നടത്തിയ പ്രസംഗത്തിൽ, ഈ ഭേദഗതി "ജനങ്ങളുടെ അഭിലാഷങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കുന്നതും വർത്തമാന കാലത്തിന്റെയും ഭാവിയുടെയും യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതാണെന്നും" ഗാന്ധി അവകാശപ്പെട്ടു. [5] [6]
ഒക്ടോബർ 25 മുതൽ 30 വരെയും നവംബർ 1, 2 തീയതികളിലും ബിൽ ലോക്‌സഭ ചർച്ച ചെയ്തു. 2 മുതൽ 4 വരെ, 6 മുതൽ 16 വരെ, 18 മുതൽ 20 വരെ, 22 മുതൽ 28 വരെ, 31 മുതൽ 33, 35 മുതൽ 41, 43 മുതൽ 50, 56 മുതൽ 59 വരെയുള്ള ക്ലോസുകൾ അവയുടെ യഥാർത്ഥ രൂപത്തിൽ സ്വീകരിച്ചു. ബാക്കിയുള്ള എല്ലാ വകുപ്പുകളും പാസാക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ലോക്‌സഭയിൽ ഭേദഗതി വരുത്തി. ബില്ലിന്റെ ക്ലോസ് 1 നവംബർ 1 ന് ലോക്‌സഭ അംഗീകരിക്കുകയും "നാൽപ്പത്തി നാലാമത്" എന്ന പേരിന് പകരം "നാൽപ്പത്തി സെക്കൻഡ്" എന്നാക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്തു, കൂടാതെ ഒക്ടോബർ 28 ന് ക്ലോസ് 5 ലേക്ക് സമാനമായ ഒരു ഭേദഗതി വരുത്തി, അത് പുതിയത് അവതരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 31 ഡി. മറ്റെല്ലാ വ്യവസ്ഥകളിലും ഭേദഗതികൾ നവംബർ 1-ന് അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും 1976 നവംബർ 2-ന് ബിൽ ലോക്‌സഭ പാസാക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്ന് നവംബർ 4, 5, 8, 9, 10, 11 തീയതികളിൽ രാജ്യസഭ ഇത് ചർച്ച ചെയ്തു. ലോക്‌സഭ വരുത്തിയ എല്ലാ ഭേദഗതികളും നവംബർ 10-ന് രാജ്യസഭ അംഗീകരിക്കുകയും 1976 നവംബർ [4] ബില്ലിന്, സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ അംഗീകാരത്തിന് ശേഷം, 1976 ഡിസംബർ 18-ന് അന്നത്തെ രാഷ്ട്രപതി ഫക്രുദ്ദീൻ അലി അഹമ്മദിൽ നിന്ന് അനുമതി ലഭിച്ചു, അതേ തീയതി തന്നെ ഗസറ്റ് ഓഫ് ഇന്ത്യയിൽ വിജ്ഞാപനം ചെയ്തു. [4] 42-ാം ഭേദഗതിയുടെ 2 മുതൽ 5 വരെ, 7 മുതൽ 17, 20, 28, 29, 30, 33, 36, 43 മുതൽ 53, 55, 56, 57, 59 വരെയുള്ള വകുപ്പുകൾ 1977 ജനുവരി 3 മുതൽ പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു. സെക്ഷൻ 6, 23 മുതൽ 26, 37 മുതൽ 42, 54, 58 എന്നിവ 1977 ഫെബ്രുവരി 1 മുതലും സെക്ഷൻ 27 1977 ഏപ്രിൽ 1 മുതലും പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു
ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 368-ലെ വ്യവസ്ഥകൾക്കനുസൃതമായാണ് ഈ നിയമം പാസാക്കിയത്, കൂടാതെ പ്രസ്തുത ആർട്ടിക്കിളിലെ ക്ലോസ് (2) പ്രകാരം ആവശ്യപ്പെടുന്ന പ്രകാരം സംസ്ഥാന നിയമസഭകളിൽ പകുതിയിലേറെയും ഇത് അംഗീകരിച്ചു. ഭേദഗതി അംഗീകരിച്ച സംസ്ഥാന നിയമസഭകൾ താഴെ പട്ടികപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു: [4]
തിരഞ്ഞെടുപ്പ് തർക്കങ്ങൾ കോടതിയുടെ പരിധിയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയാണ് ഭേദഗതി. ഭേദഗതിയുടെ എതിരാളികൾ അതിനെ "സൗകര്യപ്രദമായ മറവ്" എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു.
രണ്ടാമതായി, ഈ ഭേദഗതി ഇന്ത്യയുടെ ഫെഡറൽ ഘടനയെ ഇല്ലാതാക്കിക്കൊണ്ട് സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളിൽ നിന്ന് കേന്ദ്ര സർക്കാരിലേക്ക് കൂടുതൽ അധികാരം കൈമാറി. ജുഡീഷ്യൽ അവലോകനം കൂടാതെ ഭരണഘടനയുടെ ഏതെങ്കിലും ഭാഗങ്ങൾ ഭേദഗതി ചെയ്യാൻ പാർലമെന്റിന് അനിയന്ത്രിതമായ അധികാരം നൽകുക എന്നതായിരുന്നു ഭേദഗതിയുടെ മൂന്നാമത്തെ ലക്ഷ്യം. [3] [7] നാലാമത്തെ ഉദ്ദേശം, സുപ്രീം കോടതിയുടെ സൂക്ഷ്മപരിശോധനയിൽ നിന്ന് മുക്തമായ ഒരു നിർദ്ദേശ തത്വത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പാസാക്കുന്ന ഏതൊരു നിയമവും ഉണ്ടാക്കുക എന്നതായിരുന്നു. ഇത് "പല കാര്യങ്ങളിലും പാർലമെന്റിന്റെ നയം അട്ടിമറിക്കുന്നതിന് കോടതിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കും" എന്ന് നടപടിയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നവർ പറഞ്ഞു. [3] [7]
42-ാം ഭേദഗതിയിലൂടെ ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖവും ഭേദഗതി വ്യവസ്ഥയും ഉൾപ്പെടെ മിക്കവാറും എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും മാറ്റുകയും ചില പുതിയ ആർട്ടിക്കിളുകളും വിഭാഗങ്ങളും ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. [8] [9] ഈ മാറ്റങ്ങളിൽ ചിലത് ചുവടെ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ജുഡീഷ്യൽ അവലോകനം കൂടാതെ, ഭരണഘടനയുടെ [8] ഭാഗങ്ങൾ ഭേദഗതി ചെയ്യാൻ പാർലമെന്റിന് അനിയന്ത്രിതമായ അധികാരം നൽകി. ഇത് കേശവാനന്ദ ഭാരതി വിസയിലെ സുപ്രീം കോടതി വിധി അടിസ്ഥാനപരമായി അസാധുവാക്കി. 1973-ലെ കേരള സംസ്ഥാനം. ആർട്ടിക്കിൾ 368-ലെ ഭേദഗതി, [4] ഏതെങ്കിലും ഭരണഘടനാ ഭേദഗതിയെ "ഏതെങ്കിലും കാരണത്താൽ ഏതെങ്കിലും കോടതിയിൽ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിൽ നിന്ന്" തടഞ്ഞു. ഭരണഘടന ഭേദഗതി ചെയ്യാനുള്ള പാർലമെന്റിന്റെ ഭരണഘടനാപരമായ അധികാരത്തിന് ഒരു പരിധിയും ഇല്ലെന്നും അത് പ്രഖ്യാപിച്ചു. [4] സ്റ്റേ ഉത്തരവുകളോ നിരോധനാജ്ഞകളോ പുറപ്പെടുവിക്കാനുള്ള കോടതികളുടെ അധികാരവും 42-ാം ഭേദഗതി പരിമിതപ്പെടുത്തി. [8] [10] ലാഭത്തിന്റെ ഓഫീസ് എന്താണെന്ന് നിർണ്ണയിക്കാനുള്ള കോടതികളുടെ അധികാരം 42-ാം ഭേദഗതി റദ്ദാക്കി. [11] ഭരണഘടനയിൽ ഒരു പുതിയ ആർട്ടിക്കിൾ 228A ചേർത്തു, അത് "ഏതെങ്കിലും സംസ്ഥാന നിയമത്തിന്റെ ഭരണഘടനാ സാധുത സംബന്ധിച്ച എല്ലാ ചോദ്യങ്ങളും നിർണ്ണയിക്കാൻ" ഹൈക്കോടതികൾക്ക് അധികാരം നൽകും. [4] ഭേദഗതിയിലെ അമ്പത്തിയൊമ്പത് വകുപ്പുകൾ സുപ്രീം കോടതിയുടെ പല അധികാരങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കുകയും രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥയെ പാർലമെന്ററി പരമാധികാരത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്തു. 43-ഉം 44-ഉം ഭേദഗതികൾ ഈ മാറ്റങ്ങളെ മാറ്റിമറിച്ചു.
ആർട്ടിക്കിൾ 74 ഭേദഗതി ചെയ്യുകയും "പ്രസിഡന്റ് മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശം അനുസരിച്ചാണ് പ്രവർത്തിക്കുക" എന്ന് വ്യക്തമായി വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. [1] [11] സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഗവർണർമാരെ ഈ ലേഖനത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ആർട്ടിക്കിൾ 356 പ്രകാരമുള്ള അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപനത്തിന് പാർലമെന്റിന്റെ അനുമതി ആവശ്യമായിരുന്ന ഇടവേള ആറ് മാസത്തിൽ നിന്ന് ഒരു വർഷമായി നീട്ടി. ആർട്ടിക്കിൾ 357, ആർട്ടിക്കിൾ 356 അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്ക് കീഴിലായിരിക്കുമ്പോൾ, അടിയന്തരാവസ്ഥ കാലഹരണപ്പെട്ട ഉടൻ തന്നെ നിർത്തലാക്കില്ലെന്നും പകരം സംസ്ഥാനം നിയമം മാറ്റുന്നത് വരെ പ്രാബല്യത്തിൽ തുടരുമെന്നും ഉറപ്പാക്കാൻ ആർട്ടിക്കിൾ 357 ഭേദഗതി ചെയ്തു. നിയമസഭ. [11] 358, 359 വകുപ്പുകൾ ഭേദഗതി ചെയ്തു, മൗലികാവകാശങ്ങൾ സസ്പെൻഡ് ചെയ്യാനും അടിയന്തരാവസ്ഥയിൽ ഭരണഘടന നൽകുന്ന ഏതെങ്കിലും അവകാശങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുന്നത് താൽക്കാലികമായി നിർത്തിവയ്ക്കാനും അനുവദിക്കുന്നു. [4]
42-ാം ഭേദഗതി പുതിയ നിർദ്ദേശ തത്വങ്ങൾ ചേർത്തു, അതായത്. ആർട്ടിക്കിൾ 39 എ, ആർട്ടിക്കിൾ 43 എ, ആർട്ടിക്കിൾ 48 എ. [11] 42-ാം ഭേദഗതി നിർദ്ദേശ തത്വങ്ങൾക്ക് പ്രാമുഖ്യം നൽകി, "നിർദ്ദേശ തത്വങ്ങളിൽ ഏതെങ്കിലും നടപ്പിലാക്കുന്ന ഒരു നിയമവും ഏതെങ്കിലും മൗലികാവകാശങ്ങൾ ലംഘിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധമായി പ്രഖ്യാപിക്കാൻ കഴിയില്ല" എന്ന് പ്രസ്താവിച്ചു. "ദേശവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ" അല്ലെങ്കിൽ "ദേശവിരുദ്ധ അസോസിയേഷനുകൾ" രൂപീകരിക്കുന്നത് നിരോധിക്കുന്ന നിയമങ്ങൾ ഏതെങ്കിലും മൗലികാവകാശങ്ങളെ ലംഘിക്കുന്നതിനാൽ അസാധുവാക്കാനാവില്ലെന്ന് ഭേദഗതി ഒരേസമയം പ്രസ്താവിച്ചു. 43-ഉം 44-ഉം ഭേദഗതികൾ മൗലികാവകാശങ്ങളെക്കാൾ മാർഗനിർദേശ തത്വങ്ങൾക്ക് മുൻഗണന നൽകണമെന്ന 42-ാം ഭേദഗതിയുടെ വ്യവസ്ഥ റദ്ദാക്കുകയും "ദേശവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ"ക്കെതിരെ നിയമനിർമ്മാണത്തിനുള്ള പാർലമെന്റിന്റെ അധികാരം തടയുകയും ചെയ്തു. 42-ാം ഭേദഗതി ഭരണഘടനയിലെ "മൗലിക കർത്തവ്യങ്ങൾ" എന്ന ആർട്ടിക്കിളിൽ ഒരു പുതിയ ഭാഗവും ചേർത്തു. "മതപരമോ ഭാഷാപരമോ പ്രാദേശികമോ വിഭാഗീയമോ ആയ വൈവിധ്യങ്ങൾക്കതീതമായി ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ജനങ്ങൾക്കിടയിലും ഐക്യവും പൊതു സാഹോദര്യത്തിന്റെ ചൈതന്യവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന്" പുതിയ വിഭാഗം പൗരന്മാരോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. [9]
തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷനുമായി കൂടിയാലോചിച്ച് സംസ്ഥാന നിയമസഭകളിലെ അംഗങ്ങളെ അയോഗ്യരാക്കുന്നതിന് 42-ാം ഭേദഗതി രാഷ്ട്രപതിക്ക് അധികാരം നൽകി. ഭേദഗതിക്ക് മുമ്പ്, ഈ അധികാരം സംസ്ഥാന ഗവർണർക്ക് നിക്ഷിപ്തമായിരുന്നു. [11] പാർലമെന്റിലെ ഓരോ സഭയ്ക്കും അതിലെ അംഗങ്ങൾക്കും കമ്മിറ്റികൾക്കും അവരുടെ "അധികാരങ്ങളും പ്രത്യേകാവകാശങ്ങളും ഇമ്മ്യൂണിറ്റികളും", "കാലാകാലങ്ങളിൽ" "വികസിക്കാനുള്ള" അവകാശം നൽകുന്നതിനായി ആർട്ടിക്കിൾ 105 ഭേദഗതി ചെയ്തു. സംസ്ഥാന നിയമസഭകൾക്കും അതിലെ അംഗങ്ങൾക്കും കമ്മറ്റികൾക്കും 21-ാം വകുപ്പ് നൽകുന്ന അതേ അവകാശങ്ങൾ നൽകുന്നതിനായി ആർട്ടിക്കിൾ 194 ഭേദഗതി ചെയ്തു. ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 366-ൽ രണ്ട് പുതിയ ക്ലോസുകൾ 4A, 26A എന്നിവ ചേർത്തു, ഭരണഘടനയുടെ 366-ാം അനുച്ഛേദത്തിൽ രണ്ട് പുതിയ ക്ലോസുകൾ 4A, 26A എന്നിവ ചേർത്ത് "കേന്ദ്ര നിയമം", "സംസ്ഥാന നിയമം" എന്നീ പദങ്ങളുടെ അർത്ഥം നിർവചിച്ചു. [4]
42-ാം ഭേദഗതി , 2001 ലെ സെൻസസ് ഓഫ് ഇന്ത്യയ്ക്ക് ശേഷം, [11] 170-ാം അനുച്ഛേദം ( നിയമസഭകളുടെ ഘടനയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടത്) ഭേദഗതി ചെയ്തുകൊണ്ട് ലോക്‌സഭയിലേക്കും സംസ്ഥാന നിയമസഭകളിലേക്കും തിരഞ്ഞെടുപ്പിനുള്ള മണ്ഡലങ്ങളുടെ നിർണ്ണയം മരവിപ്പിച്ചു. [4] 2003-ൽ പാസാക്കിയ ഭരണഘടനയുടെ 84-ാമത് ഭേദഗതിയായ 91-ാം ഭേദഗതി ബിൽ മരവിപ്പിക്കൽ വരെ നീട്ടുന്നതുവരെ ലോക്സഭയിലെയും അസംബ്ലികളിലെയും ആകെ സീറ്റുകളുടെ എണ്ണം അതേപടി തുടർന്നു. ലോക്‌സഭയിലും സംസ്ഥാന നിയമസഭകളിലും പട്ടികജാതി-വർഗ വിഭാഗങ്ങൾക്കായി സംവരണം ചെയ്ത സീറ്റുകളുടെ എണ്ണവും മരവിപ്പിച്ചു. [11] ഈ ഭേദഗതി ലോക്‌സഭാ, നിയമസഭകളിലെ അംഗങ്ങളുടെ കാലാവധി അഞ്ചിൽ നിന്ന് ആറ് വർഷമായി നീട്ടി, [11] ആർട്ടിക്കിൾ 83 (എംപിമാർക്കുള്ള) ആർട്ടിക്കിൾ 172 ( എംഎൽഎമാരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടത്), ക്ലോസ് (2) എന്നിവ ഭേദഗതി ചെയ്തുകൊണ്ട്. 44-ാം ഭേദഗതി ഈ മാറ്റം റദ്ദാക്കി, മുകളിൽ പറഞ്ഞ അസംബ്ലികളുടെ കാലാവധി യഥാർത്ഥ 5 വർഷത്തേക്ക് ചുരുക്കി. [4]
അഖിലേന്ത്യാ സേവനങ്ങൾക്കായി വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്ന ആർട്ടിക്കിൾ 312, അഖിലേന്ത്യാ ജുഡീഷ്യൽ സർവീസ് ഉൾപ്പെടുത്തുന്നതിനായി ഭേദഗതി ചെയ്തു. [12]
42-ാം ഭേദഗതി ഇന്ത്യയെ "പരമാധികാര ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്" എന്നതിൽ നിന്ന് "പരമാധികാര, സോഷ്യലിസ്റ്റ് മതേതര ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്ക്" എന്നാക്കി മാറ്റി, കൂടാതെ "രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഐക്യം" എന്ന പദത്തെ "രാജ്യത്തിന്റെ ഐക്യവും അഖണ്ഡതയും" എന്നാക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്തു.
ഭരണഘടനയുടെ പ്രധാന ശില്പിയായ ബി ആർ അംബേദ്കർ ഇന്ത്യയുടെ സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ ഘടനയെ ഭരണഘടനയിൽ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനെ എതിർത്തിരുന്നു. 1946-ൽ ഭരണഘടനാ നിർമ്മാണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭരണഘടനാ അസംബ്ലി ചർച്ചകളിൽ, കെ.ടി.ഷാ ഇന്ത്യയെ "മതേതര, ഫെഡറൽ, സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രമായി" പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഭേദഗതി നിർദ്ദേശിച്ചു. ഭേദഗതിക്കെതിരായ തന്റെ എതിർപ്പിൽ അംബേദ്കർ പ്രസ്താവിച്ചു, "എന്റെ എതിർപ്പുകൾ രണ്ടാണ്. ഒന്നാമതായി, ഭരണഘടന സംസ്ഥാനത്തിന്റെ വിവിധ അവയവങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സംവിധാനം മാത്രമാണ്. പ്രത്യേക അംഗങ്ങളോ പ്രത്യേക പാർട്ടികളോ ഓഫീസിൽ സ്ഥാപിക്കുന്ന ഒരു സംവിധാനമല്ല ഇത്. സംസ്ഥാനത്തിന്റെ നയം എന്തായിരിക്കണം, സമൂഹം അതിന്റെ സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ വശത്ത് എങ്ങനെ സംഘടിപ്പിക്കണം എന്നത് സമയത്തിനും സാഹചര്യത്തിനും അനുസരിച്ച് ജനങ്ങൾ സ്വയം തീരുമാനിക്കേണ്ട വിഷയങ്ങളാണ്. അത് ഭരണഘടനയിൽ തന്നെ സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയില്ല, കാരണം അത് ജനാധിപത്യത്തെ പാടെ നശിപ്പിക്കുകയാണ്. ഭരണകൂടത്തിന്റെ സാമൂഹിക സംഘടന ഒരു പ്രത്യേക രൂപമെടുക്കുമെന്ന് നിങ്ങൾ ഭരണഘടനയിൽ പ്രസ്താവിക്കുകയാണെങ്കിൽ, എന്റെ വിധിയിൽ, അവർ ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന സാമൂഹിക സംഘടന എന്തായിരിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിക്കാനുള്ള ജനങ്ങളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം നിങ്ങൾ എടുത്തുകളയുകയാണ്. സമൂഹത്തിന്റെ മുതലാളിത്ത സംഘടനയേക്കാൾ മികച്ചത് സമൂഹത്തിന്റെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് സംഘടനയാണെന്ന് ഭൂരിപക്ഷ ആളുകൾക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ ഇന്ന് തികച്ചും സാദ്ധ്യമാണ്. എന്നാൽ ചിന്തിക്കുന്ന ആളുകൾക്ക് ഇന്നത്തെ അല്ലെങ്കിൽ നാളത്തെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ഓർഗനൈസേഷനേക്കാൾ മികച്ച മറ്റേതെങ്കിലും സാമൂഹിക സംഘടന രൂപപ്പെടുത്തുന്നത് തികച്ചും സാധ്യമാണ്. അതുകൊണ്ട് ഭരണഘടന എന്തിനാണ് ജനങ്ങളെ ഒരു പ്രത്യേക രൂപത്തിൽ ജീവിക്കാൻ കെട്ടിയിടുന്നത് എന്ന് ഞാൻ കാണുന്നില്ല, അത് സ്വയം തീരുമാനിക്കാൻ ജനങ്ങൾക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കരുത്. ഭേദഗതിയെ എതിർക്കേണ്ടതിന്റെ ഒരു കാരണം ഇതാണ്."
മൗലികാവകാശങ്ങളിലൂടെയും സംസ്ഥാന നയത്തിന്റെ നിർദ്ദേശക തത്ത്വങ്ങളിലൂടെയും "നമ്മുടെ ഭരണഘടനയിൽ സോഷ്യലിസ്റ്റ് തത്ത്വങ്ങൾ ഇതിനകം ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിട്ടുള്ളതിനാൽ" ഭേദഗതി "തികച്ചും അമിതവും" "അനാവശ്യവുമാണ്" എന്നതായിരുന്നു അംബേദ്കറുടെ രണ്ടാമത്തെ എതിർപ്പ്. നിർദ്ദേശ തത്വങ്ങളെ പരാമർശിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഷായോട് ചോദിച്ചു, "ഞാൻ ശ്രദ്ധ ആകർഷിച്ച ഈ നിർദ്ദേശ തത്വങ്ങൾ അവയുടെ ദിശയിലും ഉള്ളടക്കത്തിലും സോഷ്യലിസ്റ്റ് അല്ലെങ്കിൽ, കൂടുതൽ സോഷ്യലിസം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഞാൻ പരാജയപ്പെടുന്നു". ഷായുടെ ഭേദഗതി പാസാക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടു, 42-ാം ഭേദഗതി വരെ ആമുഖം മാറ്റമില്ലാതെ തുടർന്നു.
അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്ത്, പണിമുടക്കുകളുടെയും ട്രേഡ് യൂണിയൻ സംഘട്ടനങ്ങളുടെയും അഭാവത്തിൽ സഹായിച്ച വലിയ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയ്ക്ക് കാരണമായ സാമ്പത്തിക പരിഷ്കാരങ്ങളുടെ 20 പോയിന്റ് പരിപാടി ഇന്ദിരാഗാന്ധി നടപ്പാക്കി. ഈ പോസിറ്റീവ് അടയാളങ്ങളും അവളുടെ പാർട്ടി അനുഭാവികളിൽ നിന്നുള്ള വികലവും പക്ഷപാതപരവുമായ വിവരങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട് ഗാന്ധി 1977 മെയ് മാസത്തിൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് ആഹ്വാനം ചെയ്തു [13] എന്നിരുന്നാലും, അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ കാലഘട്ടം പരക്കെ ജനപ്രിയമല്ലായിരുന്നു. 42-ാം ഭേദഗതി വ്യാപകമായി വിമർശിക്കപ്പെട്ടു, പൗരാവകാശങ്ങൾ അടിച്ചമർത്തലും പോലീസിന്റെ വ്യാപകമായ മനുഷ്യാവകാശ ദുരുപയോഗവും പൊതുജനങ്ങളെ ചൊടിപ്പിച്ചു. [8]
1977-ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രകടനപത്രികയിൽ, ജനതാ പാർട്ടി "അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്ക് മുമ്പുള്ള അവസ്ഥയിലേക്ക് ഭരണഘടന പുനഃസ്ഥാപിക്കുമെന്നും എക്സിക്യൂട്ടീവിന്റെ അടിയന്തരാവസ്ഥയിലും സമാന അധികാരങ്ങളിലും കർശനമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുമെന്നും" വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു ശേഷം ആദ്യമായി എക്‌സിക്യൂട്ടീവിലും ലെജിസ്ലേച്ചറിലും 1969 മുതൽ കോൺഗ്രസിന്റെ (ആർ) നിയന്ത്രണം തിരഞ്ഞെടുപ്പ് അവസാനിപ്പിച്ചു. തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വിജയിച്ച ശേഷം മൊറാജി ദേശായി സർക്കാർ 42-ാം ഭേദഗതി റദ്ദാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, 250 സീറ്റുകളുള്ള രാജ്യസഭയിൽ ഗാന്ധിയുടെ കോൺഗ്രസ് പാർട്ടി 163 സീറ്റുകൾ നേടി, സർക്കാരിന്റെ അസാധുവാക്കൽ ബിൽ വീറ്റോ ചെയ്തു.
ജനതാ സർക്കാർ 1977-ലും 1978-ലും യഥാക്രമം 43-ഉം 44-ഉം ഭേദഗതികൾ കൊണ്ടുവന്നു, 1976-ന് മുമ്പുള്ള സ്ഥാനം ഒരു പരിധിവരെ പുനഃസ്ഥാപിച്ചു. [3] മറ്റ് മാറ്റങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ, മൗലികാവകാശങ്ങളെക്കാൾ മാർഗനിർദ്ദേശ തത്വങ്ങൾക്കാണ് മുൻഗണന എന്ന 42-ാം ഭേദഗതിയുടെ വ്യവസ്ഥയെ ഭേദഗതികൾ അസാധുവാക്കുകയും "ദേശവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ"ക്കെതിരെ നിയമനിർമ്മാണം നടത്താനുള്ള പാർലമെന്റിന്റെ അധികാരത്തെ നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നിരുന്നാലും, അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്ക് മുമ്പുള്ള അവസ്ഥയിലേക്ക് ഭരണഘടന പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യം പൂർണമായി കൈവരിക്കാൻ ജനതാ പാർട്ടിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
42-ാം ഭേദഗതിയുടെ 4, 55 വകുപ്പുകളുടെ ഭരണഘടനാ സാധുത മിനർവ മിൽസ് വി. ചരൺ സിംഗ് ഇടക്കാല പ്രധാനമന്ത്രി ആയിരുന്നപ്പോൾ യൂണിയൻ ഓഫ് ഇന്ത്യ . 42-ാം ഭേദഗതിയുടെ 4-ാം വകുപ്പ്, ഭരണഘടനയുടെ 31 സി ആർട്ടിക്കിൾ ഭേദഗതി ചെയ്തു, ഭരണഘടനയുടെ നാലാം ഭാഗത്തിൽ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുള്ള സംസ്ഥാന നയത്തിന്റെ നിർദ്ദേശക തത്വങ്ങൾക്ക് മുൻതൂക്കം നൽകുന്നതിനായി , ഭാഗം III- ൽ വ്യക്തമാക്കിയ വ്യക്തികളുടെ മൗലികാവകാശങ്ങൾ. "ഏതെങ്കിലും കാരണത്താൽ ഏതെങ്കിലും കോടതിയിൽ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിൽ" നിന്ന് ഏതെങ്കിലും ഭരണഘടനാ ഭേദഗതിയെ സെക്ഷൻ 55 തടഞ്ഞു. ഭരണഘടന ഭേദഗതി ചെയ്യാനുള്ള പാർലമെന്റിന്റെ അധികാരത്തിന് ഒരു പരിധിയും ഇല്ലെന്നും അത് പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1980ലെ ഇന്ത്യൻ പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പിന് ശേഷം, 42-ാം ഭേദഗതിയിലെ സെക്ഷൻ 4, 55 എന്നിവ ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധമാണെന്ന് സുപ്രീം കോടതി പ്രഖ്യാപിച്ചു. അത് ഭരണഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന ഘടനാ സിദ്ധാന്തത്തെ കൂടുതൽ അംഗീകരിക്കുകയും വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. [14] സെക്ഷൻ 4-ന്റെ വിധിന്യായത്തിൽ ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് യശ്വന്ത് വിഷ്ണു ചന്ദ്രചൂഡ് എഴുതി:
Three Articles of our Constitution, and only three, stand between the heaven of freedom into which Tagore wanted his country to awake and the abyss of unrestrained power. They are Articles 14, 19 and 21. Article 31C has removed two sides of that golden triangle which affords to the people of this country an assurance that the promise held forth by the preamble will be performed by ushering an egalitarian era through the discipline of fundamental rights, that is, without emasculation of the rights to liberty and equality which alone can help preserve the dignity of the individual.[15]
സെക്ഷൻ 4-ൽ ചന്ദ്രചൂഡ് എഴുതി:
"ഭരണഘടന പാർലമെന്റിന് പരിമിതമായ ഭേദഗതി അധികാരം നൽകിയിട്ടുള്ളതിനാൽ, ആ പരിമിതമായ അധികാരത്തിന്റെ പ്രയോഗത്തിൽ പാർലമെന്റിന് ആ അധികാരത്തെ കേവല അധികാരമാക്കി വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. തീർച്ചയായും, പരിമിതമായ ഭേദഗതി അധികാരം നമ്മുടെ ഭരണഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന സവിശേഷതകളിൽ ഒന്നാണ്, അതിനാൽ ആ അധികാരത്തിന്റെ പരിമിതികൾ നശിപ്പിക്കാനാവില്ല. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ആർട്ടിക്കിൾ 368 പ്രകാരം, ഭരണഘടന റദ്ദാക്കുന്നതിനോ റദ്ദാക്കുന്നതിനോ അല്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ അടിസ്ഥാനപരവും അനിവാര്യവുമായ സവിശേഷതകൾ നശിപ്പിക്കുന്നതിനോ ഉള്ള അവകാശം നേടുന്നതിന് പാർലമെന്റിന് അതിന്റെ ഭേദഗതി അധികാരം വികസിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഒരു പരിമിതമായ അധികാരം നിർവ്വഹിക്കുന്നയാൾക്ക് ആ ശക്തിയുടെ പ്രയോഗത്താൽ പരിമിതമായ ശക്തിയെ പരിധിയില്ലാത്ത ഒന്നാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയില്ല."
ഈ വിധി ഇന്ത്യയിൽ പരക്കെ സ്വാഗതം ചെയ്യപ്പെട്ടു, ഇന്ദിരാഗാന്ധി വിധിയെ വെല്ലുവിളിച്ചില്ല. ഭരണഘടനാ ഭേദഗതികളെക്കുറിച്ചുള്ള സുപ്രീം കോടതിയുടെ നിലപാട് അതിന്റെ വിധിന്യായങ്ങളിൽ ഗോലക് നാഥ് വി. പഞ്ചാബ് സംസ്ഥാനം, കേശവാനന്ദ ഭാരതി വി. കേരള സംസ്ഥാനവും മിനർവ മിൽ കേസും, പാർലമെന്റിന് ഭരണഘടന ഭേദഗതി ചെയ്യാൻ കഴിയും, എന്നാൽ അതിന്റെ "അടിസ്ഥാന ഘടന" നശിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല.
2008 ജനുവരി 8 ന്, NGO ഗുഡ് ഗവേണൻസ് ഇന്ത്യ ഫൗണ്ടേഷന്റെ സഞ്ജീവ് അഗർവാൾ സമർപ്പിച്ച ഒരു ഹർജി, ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖത്തിൽ "സോഷ്യലിസ്റ്റ്" എന്ന വാക്ക് തിരുകിയ 42-ാം ഭേദഗതിയുടെ 2-ാം വകുപ്പിന്റെ സാധുതയെ ചോദ്യം ചെയ്തു. കേസിന്റെ ആദ്യ വാദം കേൾക്കുമ്പോൾ, മൂന്നംഗ ബെഞ്ചിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് കെ ജി ബാലകൃഷ്ണൻ നിരീക്ഷിച്ചു: "എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ സോഷ്യലിസത്തെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ നിർവചിക്കുന്ന ഇടുങ്ങിയ അർത്ഥത്തിൽ എടുക്കുന്നത്? വിശാലമായ അർത്ഥത്തിൽ, പൗരന്മാർക്കുള്ള ക്ഷേമ നടപടികൾ എന്നാണ്. അത് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഒരു മുഖമാണ്. അതിന് കൃത്യമായ അർത്ഥമൊന്നും ലഭിച്ചിട്ടില്ല. വ്യത്യസ്ത സമയങ്ങളിൽ ഇതിന് വ്യത്യസ്ത അർത്ഥങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നു." [16] ഇതുവരെ ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയും ഭേദഗതിയെ വെല്ലുവിളിച്ചിട്ടില്ലെന്നും എല്ലാവരും അതിന് വരിക്കാരായിട്ടുണ്ടെന്നും ജസ്റ്റിസ് കപാഡിയ പറഞ്ഞു. ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടി തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷനെ വെല്ലുവിളിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ കോടതി അത് പരിഗണിക്കൂ. 2010 ജൂലൈ 12-ന് സുപ്രീം കോടതി ഈ വിഷയം "ഉയർന്ന അക്കാദമിക്" ആണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചതിനെത്തുടർന്ന് ഹർജി പിൻവലിച്ചു.
ജെപി മൂവ്‌മെന്റും അടിയന്തരാവസ്ഥയും എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ചരിത്രകാരൻ ബിപൻ ചന്ദ്ര എഴുതി, " സഞ്ജയ് ഗാന്ധിയും അക്കാലത്തെ പ്രതിരോധ മന്ത്രിയായിരുന്ന ബൻസി ലാലിനെപ്പോലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂട്ടാളികളും തിരഞ്ഞെടുപ്പ് മാറ്റിവയ്ക്കാനും അടിയന്തരാവസ്ഥ വർഷങ്ങളോളം നീട്ടാനും തത്പരരായിരുന്നു. . . 1976 ഒക്ടോബർ-നവംബർ മാസങ്ങളിൽ, ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ 42-ാം ഭേദഗതിയിലൂടെ അടിസ്ഥാന പൗരസ്വാതന്ത്ര്യ ഘടനയിൽ മാറ്റം വരുത്താനുള്ള ശ്രമം നടന്നു. . . . ജുഡീഷ്യറിയുടെ ചെലവിൽ എക്‌സിക്യൂട്ടീവിനെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട മാറ്റങ്ങൾ രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌തത്, അങ്ങനെ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം തയ്യാറാക്കിയ ഭരണഘടനാ പരിശോധനകളും സർക്കാരിന്റെ മൂന്ന് അവയവങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സന്തുലിതാവസ്ഥയും തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു." [17]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
