From Wikipedia, the free encyclopedia
അന്താരാഷ്ട്ര റെക്കോർഡ് കീപ്പിംഗ് ബോഡി എഫ്എഐ (Fédération aéronautique Internationale) നിർദ്ദേശിച്ച, ഭൂമിയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിനും ബഹിരാകാശത്തിനും ഇടയിലുള്ള ഒരു നിർദ്ദിഷ്ട അതിർത്തിയാണ് കർമൻ രേഖ (അല്ലെങ്കിൽ വോൺ കർമൻ ലൈൻ). സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് 100 കിലോമീറ്റർ (54 nautical mile; 62 മൈൽ; 330,000 അടി) ഉയരത്തിലാണ് ഈ സാങ്കൽപ്പിക രേഖ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിർത്തി എന്ന നിലയിലുള്ള അത്തരം ഒരു നിർവചനം സാർവ്വത്രികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.
പ്രത്യേക ഭൗതിക അർത്ഥമൊന്നുമില്ലാത്ത കർമൻ രേഖയ്ക്ക് അതുപോലെ മുകളിലും താഴെയുമുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ സ്വഭാവസവിശേഷതകളിൽ പ്രകടമായ മാറ്റമൊന്നുമില്ല. എന്നിരുന്നാലും നിയമപരവും നിയന്ത്രണപരവുമായ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് ഇത്തരം ഒരു അതിർത്തി പ്രധാനമാണ്, കാരണം വിമാനവും ബഹിരാകാശവാഹനവും വ്യത്യസ്തതരത്തിലുള്ള അധികാരപരിധികൾക്കും നിയമനിർമ്മാണങ്ങൾക്കും വിധേയമാണ്. എന്നിരുന്നാലും അന്താരാഷ്ട്ര നിയമം ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അരികുകളോ ദേശീയ വ്യോമാതിർത്തിയുടെ പരിധിയോ നിർവചിക്കുന്നില്ല.[1] [2]
ഒരു പരമ്പരാഗത വിമാനം അല്ലെങ്കിൽ ഉയർന്ന തലത്തിൽ സഞ്ചരിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു ബലൂൺ എന്നിവ വഴി എത്തിച്ചേരാവുന്ന ഉയരത്തിന് മുകളിലാണ് ഈ രേഖ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതായി സങ്കൽപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.
അന്തരീക്ഷം എവിടെയാണ് അവസാനിക്കുന്നതെന്നും എവിടെ നിന്നാണ് ബഹിരാകാശം തുടങ്ങുന്നതെന്ന കാര്യത്തിലും വിദഗ്ധർ വിയോജിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, മിക്ക നിയന്ത്രണ ഏജൻസികളും (യു.എൻ. ഉൾപ്പെടെ) എഫ്എഐ യുടെ കർമൻ ലൈൻ നിർവചനം അല്ലെങ്കിൽ അതിനോട് അടുത്തുള്ള എന്തെങ്കിലും അംഗീകരിക്കുന്നു. [3] എഫ്എഐ നിർവചിച്ചതുപോലെ, 1960-കളിൽ ആണ് കർമൻ രേഖ ആദ്യമായി സ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നത്.[4] എന്നിരുന്നാലും വിവിധ രാജ്യങ്ങളും സ്ഥാപനങ്ങളും വിവിധ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിർത്തി വ്യത്യസ്തമായി നിർവചിക്കുന്നു.[5][1][6]
എയറോനോട്ടിക്‌സിലും ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രത്തിലും സജീവമായിരുന്ന ഹംഗേറിയൻ-അമേരിക്കൻ എഞ്ചിനീയറും ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനുമായിരുന്ന തിയോഡോർ വോൺ കർമന്റെ (1881-1963) പേരാണ് കർമൻ രേഖയ്ക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്നത്. 1957-ൽ, വിമാനം പറക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ ഉയരത്തിന്റെ ഏറ്റവും കൂടിയ പരിധി സൈദ്ധാന്തികമായി കണക്കാക്കാൻ ശ്രമിച്ച ആദ്യ വ്യക്തിയായി അദ്ദേഹം അറിയപ്പെടുന്നു .
എയറോനോട്ടിക്സും അസ്ട്രൊനോട്ടിക്സ് അഥവാ ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രവും തമ്മിലുള്ള അതിർത്തി നിർവചിക്കാൻ എഫ്എഐ കർമൻ ലൈൻ എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു:[4]
*എയറോനോട്ടിക്‌സ്: എഫ്എഐ ആവശ്യങ്ങൾക്ക്, ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലത്തിൽ നിന്ന് 100 കിലോമീറ്ററിനുള്ളിൽ വരുന്ന എല്ലാ എയർ സ്‌പോർട്‌സും ഉൾപ്പെടെയുള്ള ആകാശ പ്രവർത്തനം.
- അസ്ട്രൊനോട്ടിക്സ്: എഫ്എഐ ആവശ്യങ്ങൾക്ക്, ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലത്തിൽ നിന്ന് 100 കി.മീറ്ററിലധികം ഉയരത്തിലുള്ള പ്രവർത്തനം.
ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിർത്തിക്ക് താഴെയുള്ള ഒരു പ്രദേശത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ (ഉദാഹരണത്തിന്, എഫ്എഐ അവരുടെ[8] പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിൽ) "ശൂന്യാകാശത്തിന്റെ അരിക്" എന്ന അർഥം വരുന്ന "എഡ്ജ് ഓഫ് സ്പേസ്" എന്ന പദപ്രയോഗം പലപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ചില ബലൂണുകളെയും വിമാനങ്ങളെയും "ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അരികിലെത്തുന്നത്" എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്. അത്തരം പ്രസ്താവനകളിൽ, "ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അരികിലെത്തുക" എന്നത് സാധാരണ എയറോനോട്ടിക്കൽ വാഹനങ്ങളെക്കാൾ കൂടിയ ഉയരത്തിൽ പോകുന്നത് എന്നു മാത്രമേ സൂചിപ്പിക്കുന്നുള്ളൂ.[9][10]
ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ വ്യോമാതിർത്തിയും ബഹിരാകാശവും തമ്മിലുള്ള അതിർത്തി നിർണയിക്കുന്നതിന് ഇപ്പോഴും അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിലുള്ള നിയമപരമായ നിർവചനങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല.[11] 1963-ൽ ആൻഡ്രൂ ജി. ഹേലി തന്റെ സ്പേസ് ലോ ആൻഡ് ഗവൺമെൻ്റ് എന്ന പുസ്തകത്തിൽ കർമൻ ലൈനിനെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്തു.[12] ദേശീയ പരമാധികാരത്തിന്റെ പരിധികളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു അധ്യായത്തിൽ, അദ്ദേഹം പ്രമുഖ എഴുത്തുകാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങളുടെ ഒരു സർവേ നടത്തി.[12] :82–96 രേഖയുടെ അന്തർലീനമായ കൃത്യതയില്ലായ്മ അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ സൂചിപ്പിച്ചു:
ലൈൻ ഒരു ശരാശരി അളവിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. സമുദ്രനിരപ്പ്, മീയാൻഡർ ലൈൻ, ടൈഡ് ലൈൻ എന്നിങ്ങനെ നിയമത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന അത്തരം നടപടികളുമായി ഇത് താരതമ്യപ്പെടുത്താവുന്നതാണ്; എന്നാൽ ഇത് ഇവയേക്കാൾ സങ്കീർണ്ണമാണ്. വോൺ കർമാൻ ലൈൻ പരിധിയിലെത്തുമ്പോൾ, എയറോഡൈനാമിക് ലിഫ്റ്റിന്റെ ഘടകം ഒഴികെ, എണ്ണമറ്റ ഘടകങ്ങൾ പരിഗണിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഈ ഘടകങ്ങൾ ശാസ്ത്ര സാഹിത്യത്തിൽ വലിയ തോതിൽ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ വായുവിന്റെ ഭൗതിക ഘടന; ജീവശാസ്ത്രപരവും ശാരീരികവുമായ പ്രവർത്തനക്ഷമത; വായു നിലവിലില്ലാത്തതും എയർസ്പേസ് അവസാനിക്കുന്നതുമായ ഒരു പോയിന്റ് സ്ഥാപിക്കാൻ യുക്തിസഹമായി ചേരുന്ന മറ്റ് ഘടകങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[12] :78,9
തന്റെ ആത്മകഥയുടെ അവസാന അധ്യായത്തിൽ, ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അരികിനെക്കുറിച്ച് കർമാൻ ഇങ്ങനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു:
ബഹിരാകാശം എവിടെ തുടങ്ങുന്നു എന്നത് ... യഥാർത്ഥത്തിൽ ബഹിരാകാശ വാഹനത്തിന്റെ വേഗതയും ഭൂമിക്ക് മുകളിലുള്ള ഉയരവും ഉപയോഗിച്ച് നിർണ്ണയിക്കാനാകും. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു X-2 റോക്കറ്റ് വിമാനത്തിലെ, ക്യാപ്റ്റൻ ഇവൻ കാൾ കിഞ്ചലോ ജൂനിയറിന്റെ റെക്കോർഡ് ഫ്ലൈറ്റ് പരിഗണിക്കുക. കിഞ്ചലോ മണിക്കൂറിൽ 2000 മൈൽ (മണിക്കൂറിൽ 3,200 കി.മി) വേഗതയിൽ 126,000 അടി (38,500 മീ) ഉയരത്തിൽ, അല്ലെങ്കിൽ 24 മൈൽ മുകളിലേക്ക് പറന്നു. ഈ ഉയരത്തിലും വേഗതയിലും, എയറോഡൈനാമിക് ലിഫ്റ്റ് അപ്പോഴും വിമാനത്തിന്റെ ഭാരത്തിന്റെ 98 ശതമാനം വഹിക്കുന്നു, ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രജ്ഞർ വിളിക്കുന്ന ഇനർഷ്യ അല്ലെങ്കിൽ കെപ്ലർ ഫോഴ്സ് രണ്ട് ശതമാനം മാത്രമേ വരുന്നുള്ളൂ. എന്നാൽ 300,000 അടിയിൽ (91,440 മീ) അല്ലെങ്കിൽ 57 മൈൽ മുകളിലേക്ക് പറക്കുമ്പോൾ, എയറോഡൈനാമിക് ലിഫ്റ്റ് സംഭാവന ചെയ്യാൻ വായു ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഇനേർഷ്യ മാത്രമേ നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ. ഇത് തീർച്ചയായും ഒരു ഭൌതിക അതിർത്തിയാണ്, അവിടെ എയറോഡൈനാമിക്സ് അവസാനിക്കുകയും ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അതിനാൽ എന്തുകൊണ്ട് ഇത് ഒരു അധികാരപരിധിയിലുള്ള അതിർത്തിയായിക്കൂടാ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു? ആൻഡ്രൂ ജി. ഹേലി ഇതിനെ കർമാൻ ജുറിസ്ഡിക്ഷണൽ ലൈൻ എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു. ഈ രേഖയ്ക്ക് താഴെ ഓരോ രാജ്യത്തിനും ഇടം ഉണ്ട്. ഈ ലെവലിന് മുകളിൽ സ്വതന്ത്ര ഇടം ഉണ്ടായിരിക്കും.[13]
അന്തരീക്ഷം ഒരു നിശ്ചിത ഉയരത്തിലെത്തുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് അവസാനിക്കുന്നില്ല, പകരം ഉയരത്തിനനുസരിച്ച് ക്രമേണ വായു സാന്ദ്രത കുറയുന്നു. കൂടാതെ, ഭൂമിയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ വിവിധ പാളികൾ എങ്ങനെ നിർവചിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ച് (ഈ പാളികൾ യഥാർത്ഥ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ ഭാഗമായി കണക്കാക്കുന്നുണ്ടോ എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ച്), ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അരികിന്റെ നിർവചനം ഗണ്യമായി വ്യത്യാസപ്പെടാം:
ഒരുതരത്തിൽ പറയുമ്പോൾ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ തെർമോസ്ഫിയറും എക്സോസ്ഫിയറും ബഹിരാകാശത്തിന്റെ ഭാഗമല്ല. അങ്ങനെ നോക്കിയാൽ ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിർത്തി സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് കുറഞ്ഞത് 10,000 കി.മീ (6,200 മൈൽ) ഉയരത്തിൽ എന്ന് നിർവ്വചിക്കേണ്ടി വന്നേക്കാം. ആയതിനാൽ, ചില സാങ്കേതിക പരിഗണനകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഏകപക്ഷീയമായ നിർവചനമാണ് കർമൻ രേഖ.
വായുവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ (നിലത്തിനുപകരം) നിരന്തരം മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിച്ച്, ചിറകുകൾ എയറോഡൈനാമിക് ലിഫ്റ്റ് സൃഷ്ടിക്കുന്നതു മാത്രമേ ഒരു വിമാനത്തിന് ഉയരത്തിൽ തന്നെ തുടരാൻ കഴിയൂ. വായു സാന്ദ്രത കുറഞ്ഞു വരുന്നതിന് അനുസരിച്ച് ഉയർന്നുനിൽക്കാൻ ആവശ്യമായ ലിഫ്റ്റ് സൃഷ്ടിക്കാൻ വിമാനം വേഗത്തിൽ പോകേണ്ടി വരും.[14] വളരെ ഉയർന്ന വേഗതയിൽ, അപകേന്ദ്രബലം (കെപ്ലർ ഫോഴ്സ്) ഉയരം നിലനിർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. ഒരു എയറോഡൈനാമിക് ലിഫ്റ്റ് കൂടാതെ ഉപഗ്രഹങ്ങളെ വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥത്തിൽ നിർത്തുന്ന വെർച്വൽ ശക്തിയാണിത്.
ഉയരം കൂടുകയും വായു സാന്ദ്രത കുറയുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, വിമാനത്തിന്റെ ഭാരം താങ്ങാൻ ആവശ്യമായ എയറോഡൈനാമിക് ലിഫ്റ്റ് സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള വേഗത വർദ്ധിക്കുന്നത് വരെ വേഗത വളരെ ഉയർന്നതായിത്തീരുകയും അപകേന്ദ്രബലത്തിന്റെ സംഭാവന പ്രാധാന്യമർഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആവശ്യത്തിന് ഉയരത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ, അപകേന്ദ്രബലം ലിഫ്റ്റ് ഫോഴ്‌സിന് മുകളിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുകയും വാഹനം ഒരു പരിക്രമണ ബഹിരാകാശ പേടകമായി മാറുന്നു.
1956-ൽ, വോൺ കർമൻ ഒരു പ്രബന്ധം അവതരിപ്പിച്ചു, അതിൽ അദ്ദേഹം പറക്കാനുള്ള വായു-താപ പരിധികളെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്തു. വേഗത്തിൽ പറക്കുന്ന വിമാനം, അന്തരീക്ഷവുമായുള്ള ഘർഷണം, അഡയബാറ്റിക് പ്രക്രിയകൾ എന്നിവയിൽ നിന്നുള്ള എയറോഡൈനാമിക് താപനം എന്നിവ കാരണം അവ കൂടുതൽ ചൂടാകുന്നു. കണക്കുകൾ അടിസ്ഥാനമാക്കി അദ്ദേഹം, തുടർച്ചയായ പറക്കൽ സാധ്യമാകുന്നതും ആവശ്യത്തിന് ലിഫ്റ്റ് സൃഷ്ടിക്കുന്നതും എന്നാൽ അമിതമായി ചൂടാകാത്തതുമായ ഉയർന്ന വേഗതയും ഉയരവും അദ്ദേഹം കണക്കാക്കി.[15] അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ചാർട്ടിൽ ഏകദേശം 275,000 അടി (52.08 മൈ; 83.82 കി.മീ) ഉള്ള ഒരു ഇൻഫ്ലക്ഷൻ പോയിന്റ് പരാമർശിച്ചിരുന്നു, അതിനു മുകളിലുള്ള വേഗത വാഹനത്തെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ എത്തിക്കും.[16]
"കർമൻ ലൈൻ" എന്ന പദം ആൻഡ്രൂ ജി. ഹേലി 1959-ലെ ഒരു പേപ്പറിൽ ഉപയോഗിച്ചതാണ്, [17] 1956-ലെ വോൺ കർമാന്റെ പേപ്പറിലെ ചാർട്ടിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി 275,000 അടി (52.08 മൈ; 83.82 കി.മീ) എന്ന പരിധി, വിമാനത്തിന്റെ വേഗത-ഭാരം അനുപാതത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സൈദ്ധാന്തിക പരിധിയാണെന്നും സാങ്കേതികവിദ്യ മെച്ചപ്പെടുമ്പോൾ ഇത് മാറുമെന്നും ഹേലി എഴുതി. [16] നിലവിലെ സാങ്കേതികവിദ്യയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി എയർ ബ്രീത്തിംഗ് ജെറ്റ് എഞ്ചിനുള്ള ഏകദേശം ഉയര പരിധിയായതിനാൽ, ആ ഉയരത്തിന്റെ മറ്റ് സാങ്കേതിക പരിഗണനകളും ഹേലി ഉദ്ധരിച്ചു. 1959-ലെ അതേ പേപ്പറിൽ, 295,000 അടി (55.9 മൈൽ; 90 കി.മീ) ഉയരത്തെ "വോൺ കർമൻ ലൈൻ" എന്നു ഹേലി പരാമർശിച്ചു, അത് സ്വതന്ത്ര-റാഡിക്കൽ ആറ്റോമിക് ഓക്സിജൻ സംഭവിക്കുന്ന ഏറ്റവും താഴ്ന്ന ഉയരമായിരുന്നു.[16]
ബഹിരാകാശയാത്രികൻ എന്നതിൻ്റെ യുഎസ് സായുധ സേനയുടെ നിർവചനം, സമുദ്രനിരപ്പിന് മുകളിൽ, ഏകദേശം മെസോസ്ഫിയറിനും തെർമോസ്ഫിയറിനും ഇടയിലുള്ള സാങ്കൽപ്പിക രേഖ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന 50 മൈൽ (80 കി.മീ) ഉയരത്തിൽ പറന്ന വ്യക്തി എന്നാണ്. നാസ മുമ്പ് എഫ്എഐ-യുടെ 100-കിലോമീറ്റർ (62-മൈൽ) കണക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു, എന്നാൽ ഒരേ വാഹനത്തിൽ പറക്കുന്ന സൈനികരും സാധാരണക്കാരും തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തക്കേട് ഇല്ലാതാക്കാൻ 2005-ൽ ഇത് മാറ്റി.[18] മൂന്ന് മുതിർന്ന നാസ X-15 പൈലറ്റുമാർക്ക് (ജോൺ ബി. മക്കേ, വില്യം എച്ച്. ഡാന, ജോസഫ് ആൽബർട്ട് വാക്കർ) 1960 കളിൽ അവർ 90 കി.മീ (56 മൈൽ) നും 108 കി.മീ (67 മൈൽ) നും ഇടയിൽ ഉയരത്തിൽ പറന്നതിനാൽ, ബഹിരാകാശ യാത്രികർക്ക് നൽകുന്ന ബാഡ്ജ് (രണ്ട് പേർക്ക് മരണാനന്തരം) സമ്മാനിച്ചു. അക്കാലത്ത് ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരികളായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. [9] വാക്കർ രണ്ടുതവണ കൈവരിച്ച ഉയരം, ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിർത്തിയുടെ ആധുനിക അന്താരാഷ്ട്ര നിർവചനത്തെ കവിയുന്നു.
യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് ഫെഡറൽ ഏവിയേഷൻ അഡ്മിനിസ്ട്രേഷനും ഈ രേഖയെ ഒരു ബഹിരാകാശ അതിർത്തിയായി അംഗീകരിക്കുന്നു. സബ്ഓർബിറ്റൽ ഫ്ലൈറ്റിൻ്റെ നിർവ്വചനത്തിൽ അവർ അവർ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു:[19]
സബ്ഓർബിറ്റൽ ഫ്ലൈറ്റ്: ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം ബഹിരാകാശത്ത് എത്തുകയും എന്നാൽ അതിൻ്റെ വേഗത ഭ്രമണപഥം കൈവരിക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായതിനേക്കാൾ കുറവ് ആണെങ്കിൽ അവ സബ്ഓർബിറ്റൽ ഫ്ലൈറ്റ് ആയി അറിയപ്പെടുന്നു. ബഹിരാകാശ യാത്ര കൈവരിക്കുന്നതിന്, ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് 100 കിലോമീറ്ററിലധികം (62 മൈൽ) ഉയരത്തിൽ എത്തണമെന്ന് പലരും വിശ്വസിക്കുന്നു.
ജോനാഥൻ മക്‌ഡൊവൽ (ഹാർവാർഡ്-സ്മിത്‌സോണിയൻ സെന്റർ ഫോർ ആസ്‌ട്രോഫിസിക്‌സ്)[20], തോമസ് ഗംഗലെ (നെബ്രാസ്‌ക-ലിങ്കൺ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി) എന്നിവർ 2018ൽ[16][21] വോൺ കർമന്റെ യഥാർത്ഥ കുറിപ്പുകളും കണക്കുകൂട്ടലുകളും ഉദ്ധരിച്ച് ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിർത്തി 80 കി.മീ (50 മൈൽ; 260,000 അടി) ൽ ആയിരിക്കണമെന്ന് വാദിക്കുന്നു.[1] കൂടുതൽ കൃത്യമായി, പേപ്പർ ഇങ്ങനെ സംഗ്രഹിക്കുന്നു:
ചുരുക്കത്തിൽ, സാധ്യമായ ഏറ്റവും താഴ്ന്ന സുസ്ഥിര വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥങ്ങൾ 125 കി.മീ ഉയരത്തിലാണ്, എന്നാൽ 100 കി.മീറ്ററിൽ പെരിജീസ് ഉള്ള ദീർഘവൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥങ്ങൾക്ക് ദീർഘകാലം നിലനിൽക്കാൻ കഴിയും. നേരെമറിച്ച്, 80 കിലോമീറ്ററിൽ താഴെയുള്ള പെരിജീസ് ഉള്ള ഭൗമ ഉപഗ്രഹങ്ങൾ അടുത്ത ഭ്രമണം പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കുറവാണ്. ഉൽക്കകൾ (കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നു) സാധാരണയായി 70-100 കിലോമീറ്റർ ഉയരത്തിൽ ശിഥിലമാകുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്, ഇത് അന്തരീക്ഷത്തിൻ്റെ ഈ ഭാഗം പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്ന പ്രദേശമാണ് എന്നതിന്റെ തെളിവുകൾ കാണിക്കുന്നു.
ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ 2019-ൽ ഇന്റർനാഷണൽ ആസ്ട്രോനോട്ടിക്കൽ ഫെഡറേഷനുമായി (IAF) ഒരു സംയുക്ത സമ്മേളനം ത്തി ഈ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ എഫ്എഐ-യെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. [8]
അന്താരാഷ്ട്ര നിയമ ചർച്ചകളിൽ നിർദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ള മറ്റൊരു നിർവചനപ്രകാരം, ബഹിരാകാശ വാഹനം പരിക്രമണം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ നേടാവുന്ന ഏറ്റവും താഴ്ന്ന പെരിജിയായി ബഹിരാകാശത്തിന്റെ താഴത്തെ അതിർത്തിയെ നിർവചിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഈ ഉയരം വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല.[22] ഇതാണ് അമേരിക്കൻ സൈന്യം സ്വീകരിച്ച നിർവചനം.[23] :13 അന്തരീക്ഷത്തിൻ്റെ ഡ്രാഗ് കാരണം, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥത്തിലെ ഒരു വസ്തുവിന് പ്രൊപ്പൽഷനില്ലാതെ ഒരു പൂർണ്ണ ഭ്രമണം പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും താഴ്ന്ന ഉയരം ഏകദേശം 150 കി.മീ (93 മൈൽ) ആണ്. അതേസമയം പ്രൊപ്പൽഷൻ ഇല്ലാതെ ഒരു വസ്തുവിന് ഏകദേശം 90 കി.മീ (56 മൈൽ) വരെ താഴ്ന്ന പെരിജി ഉള്ള ദീർഘവൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥം നിലനിർത്താൻ കഴിയും. കൃത്യമായ നിയന്ത്രണ അതിർത്തി നിർണ്ണയിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളെ യുഎസ് ഗവൺമെന്റ് ചെറുക്കുകയാണ്.[24][25]
ബഹിരാകാശ ടൂറിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് വെർജിൻ ഗ്യാലാറ്റിക് ഉടമ റിച്ചാഡ് ബ്രാൻസണും ആമസോൺ സ്ഥാപകനായ ജെഫ് ബെസോസും തമ്മിൽ തർക്കങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ബ്രാൻസൺ വിഎസ്എസ് യൂണിറ്റി എന്ന ബഹിരാകാശ പേടകത്തിലാണ് സഞ്ചരിക്കുന്നത് അതേ സമയം ബെസോസ് ബ്ലൂ ഒറിജിൻ കമ്പനിയുടെ ബഹിരാകാശ വാഹനമായ ന്യൂ ഷെപ്പെഡിൽ ആണ് സഞ്ചരിക്കുന്നത്.[26] ന്യൂ ഷെപ്പെഡ് പേടകം കർമെൻ രേഖയ്ക്കു മുകളിൽ പോകുമ്പോൾ, വിഎസ്എസ് യൂണിറ്റി അമേരിക്കൻ സർക്കാർ ബഹിരാകാശ പരിധിയായി നിർണയിച്ചിരിക്കുന്ന 50 മൈലിന് മുകളിൽ എന്ന നിലയിൽ 55 മൈൽ ഉയരത്തിൽ ആണ് പറക്കുന്നത്.[26] ഭൂരിഭാഗം രാജ്യങ്ങളും ബഹിരാകാശ പരിധിയായി അംഗീകരിച്ചിരിക്കുന്ന 100 കിലോമീറ്റർ ഉയരത്തിൽ എത്താത്തതിനാൽ തന്നെ ഗ്യാലാറ്റിക്കിൽ പറക്കുന്നവർ ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരികൾ അല്ലെന്നാണ് ബ്ലൂ ഒറിജിൻ പറയുന്നത്.[26]
കർമാൻ രേഖ ഭൂമിക്ക് മാത്രമായി നിർവചിച്ചിരിക്കുന്ന രേഖയാണ്. മറ്റു ഗ്രഹങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് കണക്കാക്കിയാൽ ഉയരം ചൊവ്വയ്ക്ക് ഏകദേശം 80 കി.മീ (50 മൈൽ) ഉം ശുക്രന് ഏകദേശം 250 കി.മീ (160 മൈൽ) ഉം ആയിരിക്കും.[27]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
