ശൈലേന്ദ്ര രാജവംശം
From Wikipedia, the free encyclopedia
8-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ജാവയിൽ വളർന്നുവന്ന ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു രാജവംശത്തിന്റെ പേരാണ് ശൈലേന്ദ്ര രാജവംശം(IAST: Śailēndra ശൈല, ഇന്ദ്ര എന്നീ സംസ്കൃത സംയോജിത വാക്കായ ശൈലേന്ദ്ര എന്നാൽ "മലയുടെ രാജാവ്"[1] എന്നർഥം. ശൈലേന്ദ്ര, സയ്യിലേന്ദ്ര അല്ലെങ്കിൽ സെലെന്ദ്ര എന്നും പറയുന്നു). ഈ പ്രദേശത്തെ ഒരു സാംസ്കാരിക നവോത്ഥാനത്തെ ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ ഭരണം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[2] ശൈലേന്ദ്രന്മാർ മഹായാന ബുദ്ധമതത്തിന്റെ സജീവ പ്രചാരകർ ആയിരുന്നു. മധ്യജാവയിലെ കേതു സമതലത്തിൽ ബുദ്ധ സ്മാരകങ്ങൾ ധാരാളം കാണപ്പെടുന്നു. അതിൽ മാഗെലാങിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന യുനെസ്കോ വേൾഡ് ഹെറിറ്റേജ് സൈറ്റായ ബോറോബുദൂരിലെ ഭീമൻ സ്തൂപം ഇതിനുദാഹരണമാണ്.[3][4][5]
ശൈലേന്ദ്രന്മാർ നാവികശക്തികളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ നാവികസേനയുടെ അധീനതയിലായിരുന്ന കൃഷിഭൂമികൾ നിറഞ്ഞ പ്രദേശമായിരുന്നു ഭരിച്ചിരുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും മധ്യ ജാവയിലെ കേതു സമതല പ്രദേശത്തിൽ അരി കൃഷിയിലൂടെ അവർ കാർഷിക മേഖലകളെ ആശ്രയിക്കുകയും പിന്തുടരുകയും ചെയ്തു. ഈ രാജവംശം മദ്ധ്യ ജാവയിലെ മെഡാംഗ് സാമ്രാജ്യത്തിലെയും കുറച്ചു കാലത്തേയ്ക്ക് സുമാത്രയിലെ ശ്രീവിജയ സാമ്രാജ്യത്തിലെയും ഭരണ കുടുംബവുമായി ഭരണം നടത്തിയതായി കണ്ടിരുന്നു.
ശൈലേന്ദ്രാ സൃഷ്ടിച്ച ലിഖിതങ്ങളിൽ മൂന്ന് ഭാഷകളാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. പഴയ മലായ്, ഓൾഡ് ജാവനീസ്, സംസ്കൃതം, കാവി അക്ഷരമാലാ അല്ലെങ്കിൽ നഗരി ലിപിയിൽ ആണ് ലിഖിതങ്ങൾ എഴുതിയിട്ടുള്ളത്. പഴയ മലായ് ഭാഷയുടെ ഉപയോഗം സുമാത്രൻ വംശത്തിൽ നിന്നോ അല്ലെങ്കിൽ ഈ കുടുംബത്തിന്റെ ശ്രീവിജയ ബന്ധത്തിന്റെയോ ഫലമായി വന്നതാകാമെന്ന് ഊഹിക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, പഴയ ജാവനീസ് ഉപയോഗം അവരുടെ ശക്തമായ ജാവ രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പ്രകൃതിസംഭവം, അല്ലെങ്കിൽ മതപരമായ പ്രാധാന്യം എന്നിവയെ ഏതെങ്കിലും ലിഖിതങ്ങളിൽ വിവരിക്കാൻ ഔദ്യോഗികമായി സംസ്കൃതം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായി സൂചിപ്പിക്കുന്നു.