വെള്ളച്ചാട്ടമാതൃക

അനുക്രമമായുള്ള ഒരു സോഫ്റ്റ്‌വേർ വികസന പ്രക്രിയയാണ്‌ വെള്ളച്ചാട്ടമാതൃക (Waterfall model), കൺസപ്ഷൻ (Conception), ആരംഭം (Initiation), വിശകലനം (Analysis), അഭികല്പന (Design), കോഡിങ്ങ് (Coding), ടെസ്റ്റിങ്ങ്, പരിപാലനം (Maintenance) എന്നീ ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ പുരോഗമിക്കുന്നതിനിടെ ഒരു ഘട്ടത്തിൽനിന്നും പൊടുന്നനെ മറ്റൊരു ഘട്ടത്തിലേക്ക് ചാടുന്നതിനാലാണ്‌ വെള്ളച്ചാട്ടമാതൃക എന്ന പേര് നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.^[1]

വികസനഘട്ടങ്ങൾ.

നിർമ്മാണ-വ്യവസായമേഖലയിൽ നിന്നുമാണ്‌ ഈ വികസന മാതൃകയുടെ ഉത്ഭവം; ആ മേഖലകളിൽ നിർമ്മാണത്തിലെ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ പ്രവേശിച്ചാലോ ആ ഘട്ടം പൂർത്തിയായാലോ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തുക എന്നത് സാധ്യമാണെങ്കിലും വളരെ ചിലവേറിയതായിരിക്കും. അതിനാൽ തന്നേ ഒരോ ഘട്ടവും മുറയ്ക്ക് പൂർത്തിയാക്കുകയാണ്‌ ചെയ്യുക. ആദ്യകാലത്ത് സോഫ്റ്റ്‌വേർ മേഖലയിൽ മറ്റ് മാതൃകകൾ ലഭ്യമല്ലായിരുന്നതിനാൽ ഈ മാതൃക സോഫ്റ്റ്‌വേർ വികസനത്തിനും കടം കൊള്ളുകയായിരുന്നു.

ചരിത്രം

സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എഞ്ചിനീയറിംഗിലെ ഇത്തരം ഘട്ടങ്ങളുടെ ഉപയോഗം വിവരിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ അറിയപ്പെടുന്ന അവതരണം 1956 ജൂൺ 29-ന് ഡിജിറ്റൽ കമ്പ്യൂട്ടറുകൾക്കായുള്ള അഡ്വാൻസ്ഡ് പ്രോഗ്രാമിംഗ് രീതികളെക്കുറിച്ചുള്ള സിമ്പോസിയത്തിൽ ഫെലിക്സ് ടോറസും ഹെർബർട്ട് ഡി. ബെനിംഗ്ടണും ചേർന്നാണ് നടത്തിയത്.^[2]

ഈ അവതരണം സേജിനുള്ള(SAGE) സോഫ്റ്റ്‌വെയർ വികസിപ്പിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. 1983-ൽ, ബെനിംഗ്ടൺ മുഖവുരയോടെ ഈ പ്രബന്ധം പുനഃപ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, ചുമതലകളുടെ സ്പെഷ്യലൈസേഷൻ അനുസരിച്ച് ഓരോ ഘട്ടങ്ങൾ ഓരോ ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയാണ് ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന് വിശദീകരിക്കുകയും ഈ പ്രക്രിയ യഥാർത്ഥത്തിൽ കർശനമായ ടോപ്പ്-ഡൌൺ രീതിയിലല്ല, മറിച്ച് ഒരു പ്രോട്ടോടൈപ്പിനെ ആശ്രയിച്ചായിരുന്നുവെന്നും ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.

പേപ്പറിൽ "വെള്ളച്ചാട്ടം" എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും, ഈ പ്രക്രിയയുടെ ആദ്യ ഔപചാരികമായ വിശദ ഡയഗ്രം പിന്നീട് "വെള്ളച്ചാട്ട മാതൃക" എന്നറിയപ്പെട്ടു.^[3][4][5]എന്നിരുന്നാലും, "അപകടസാധ്യതയുള്ളതും പരാജയത്തെ ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുന്നതും" എന്ന് അദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ച പ്രക്രിയയുടെ അവസാനത്തിൽ മാത്രമേ പരിശോധനകൾ നടന്നിട്ടുള്ളൂ എന്ന വസ്തുതയിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ വലിയ പിഴവുകളുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം കരുതി. മാറ്റമില്ലാത്ത വെള്ളച്ചാട്ട സമീപനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട "മിക്കവികസന അപകടസാധ്യതകൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ" ആവശ്യമായ അഞ്ച് ഘട്ടങ്ങൾ അടങ്ങിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബാക്കി പത്രം അവതരിപ്പിച്ചു.

അവലംബം

1. https://www.geeksforgeeks.org/software-engineering-classical-waterfall-model/
2. United States, Navy Mathematical Computing Advisory Panel (29 June 1956), Symposium on advanced programming methods for digital computers, [Washington, D.C.]: Office of Naval Research, Dept. of the Navy, OCLC 10794738
3. Royce, Winston (1970), "Managing the Development of Large Software Systems" (PDF), Proceedings of IEEE WESCON, 26 (August): 1–9, archived from the original (PDF) on 2020-10-02, retrieved 2022-07-03
4. "Waterfall". Bremen University - Mathematics and Computer Science. Archived from the original on 2022-01-19. Retrieved 2022-07-03.
5. Abbas, Noura; Gravell, Andrew M.; Wills, Gary B. (2008). Abrahamsson, Pekka; Baskerville, Richard; Conboy, Kieran; Fitzgerald, Brian; Morgan, Lorraine; Wang, Xiaofeng (eds.). "Historical Roots of Agile Methods: Where Did "Agile Thinking" Come From?". Agile Processes in Software Engineering and Extreme Programming. Lecture Notes in Business Information Processing (in ഇംഗ്ലീഷ്). Berlin, Heidelberg: Springer: 94–103. doi:10.1007/978-3-540-68255-4_10. ISBN 978-3-540-68255-4.