ഫ്രാൻസിലെ ആധുനിക കലയുടെ ദേശീയ മ്യൂസിയമാണ് നാഷണൽ മ്യൂസിയം ഓഫ് മോഡേൺ ആർട്ട്. ഇത് പാരീസിൽ നഗരത്തിന്റെ നാലാമത്തെ അരോണ്ടിസ്‌മെന്റിലെ സെന്റർ പോംപിഡൗവിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. 2021-ൽ 1,501,040 സന്ദർശകരുമായി ലോകത്ത് ഏറ്റവുമധികം ആളുകൾ സന്ദർശിച്ച ആർട്ട് മ്യൂസിയങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ഇത് പത്താം സ്ഥാനത്തെത്തി. ആധുനികവും സമകാലികവുമായ കലകൾക്കായുള്ള ഏറ്റവും വലിയ മ്യൂസിയങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്.
| പ്രമാണം:Pompidou center.jpg Centre Georges-Pompidou from Notre-Dame de Paris, 2011 | |
 | |
| സ്ഥാപിതം | 9 June 1947 |
|---|---|
| സ്ഥാനം | Centre Pompidou, place Georges Pompidou, 75004 Paris and Centre Pompidou-Metz, Human Rights square, 57000 Metz. |
| Type | Art museum |
| Visitors | 1,501,040 (2021) [1] |
| Director | Xavier Ray |
| Public transit access | Rambuteau, Hôtel de Ville |
| വെബ്‌വിലാസം | centrepompidou.fr |
1937-ൽ, മ്യൂസിയം നാഷനൽ ഡി ആർട്ട് മോഡേൺ മ്യൂസിയം ഡു ലക്സംബർഗിന്റെ പിൻഗാമിയായി 1818-ൽ ലൂയി പതിനെട്ടാമൻ രാജാവ് സ്ഥാപിച്ച സമകാലീന കലയുടെ യൂറോപ്പിലെ ആദ്യത്തെ മ്യൂസിയമായി സ്ഥാപിച്ചു. 10 വർഷത്തിന് ശേഷം മരണശേഷം ലൂവ്രെയിൽ ചേരേണ്ട ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കലാകാരന്മാർക്കായി സമർപ്പിച്ചു. പഴയ പാലൈസ് ഡു ട്രോകാഡെറോയ്ക്ക് പകരമായി അഗസ്റ്റെ പെരെറ്റ് 1929-ൽ തന്നെ സങ്കൽപ്പിച്ച, ആധുനിക കലയുടെ ഒരു മ്യൂസിയത്തിന്റെ നിർമ്മാണം 1934-ൽ പാലൈസ് ഡി ടോക്കിയോയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ വിഭാഗത്തിൽ ഔദ്യോഗികമായി തീരുമാനിച്ചു. 1937-ൽ ആ വർഷത്തെ ഇന്റർനാഷണൽ എക്സിബിഷൻ ഓഫ് ആർട്‌സ് ആൻഡ് ടെക്‌നോളജിക്ക് വേണ്ടി പൂർത്തിയാക്കി. അത് താൽക്കാലികമായി മറ്റൊരു ആവശ്യത്തിനായി ഉപയോഗിച്ചു. കാരണം ദേശീയവും വിദേശവുമായ ആർട്ട് ഇൻഡിപെൻഡന്റുകളുടെ പ്രദർശനം പെറ്റിറ്റ് പാലെയ്‌സിലും മ്യൂസി ഡു ജെയു ഡി പോമെയിലുമാണ് നടന്നത്. 1939-ൽ തുറക്കാനിരുന്നെങ്കിലും, യുദ്ധം മൂലം നിർമ്മാണം തടസ്സപ്പെട്ടു. 1940 സെപ്റ്റംബറിൽ അതിന്റെ ആദ്യത്തെ ചീഫ് കൺസർവേറ്ററെ നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്തതിനെത്തുടർന്ന് 1942-ൽ മ്യൂസിയം ഭാഗികമായി തുറന്നു. ശേഖരത്തിന്റെ മൂന്നിലൊന്ന് പ്രവിശ്യയിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ചില ദേശീയ ശേഖരണ കാഷെകളിൽ നിന്ന് തിരികെ കൊണ്ടുവന്നു. എന്നാൽ അതിന്റെ യഥാർത്ഥ ഉദ്ഘാടനം 1947 വരെ നടന്നില്ല. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം, 1922 മുതൽ മ്യൂസിയം ഡു ജെയു ഡി പോം മ്യൂസിയത്തിൽ നടന്നിരുന്ന മ്യൂസി ഡു ലക്സംബർഗിന്റെ വിദേശ സ്കൂളുകളുടെ ശേഖരം കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ടു.
1947-ൽ, പിന്നീട് ശേഖരം പാലൈസ് ഡി ടോക്കിയോയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. അതിന്റെ ആദ്യ സംവിധായകനായ ജീൻ കാസോ, പിക്കാസോ, ബ്രേക്ക് എന്നിവരെപ്പോലുള്ള നിരവധി പ്രമുഖ കലാകാരന്മാരുമായോ അവരുടെ കുടുംബവുമായോ ഉള്ള പ്രത്യേക ബന്ധത്തിന് നന്ദി പറഞ്ഞ് അതിന്റെ ശേഖരം നാടകീയമായി വർദ്ധിപ്പിച്ചു. സെന്റർ പോംപിഡോയുടെ സൃഷ്ടിയോടെ, മ്യൂസിയം 1977-ൽ നിലവിലെ സ്ഥലത്തേക്ക് മാറി.
ന്യൂയോർക്കിലെ മോഡേൺ ആർട്ട് മ്യൂസിയം കഴിഞ്ഞാൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആധുനികവും സമകാലികവുമായ കലകളുടെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ ശേഖരമാണ് മ്യൂസിയത്തിലുള്ളത്. 1905-ൽ ഫൗവിസം മുതൽ 90 രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള 6,400 കലാകാരന്മാരുടെ 100,000-ലധികം കലാസൃഷ്ടികളുണ്ട്. ഈ സൃഷ്ടികളിൽ പെയിന്റിംഗ്, ശിൽപം, ഡ്രോയിംഗ്, പ്രിന്റ്, ഫോട്ടോഗ്രാഫി, സിനിമ, ന്യൂ മീഡിയ, ആർക്കിടെക്ചർ, ഡിസൈൻഎന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ശേഖരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഓരോ രണ്ട് വർഷത്തിലും മാറിമാറി 18,500 ചതുരശ്ര മീറ്റർ (199,000 ചതുരശ്ര അടി) സ്ഥലത്ത് രണ്ട് നിലകൾക്കിടയിൽ ഒന്ന് മോഡേൺ ആർട്ടിനായി (1905 മുതൽ 1960 വരെ, അഞ്ചാം നിലയിൽ), മറ്റൊന്ന് സമകാലിക കലയ്ക്കായി (1960 മുതൽ, നാലാം നിലയിൽ), 5 എക്സിബിഷൻ ഹാളുകൾ, മൊത്തം 28,000 m2 (300,000 ചതുരശ്ര അടി) സെന്റർ പോംപിഡൗവിൽ വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു. മ്യൂസിയത്തിനോട് ചേർന്നുള്ള സ്വന്തം കെട്ടിടത്തിലാണ് അറ്റ്ലിയർ ബ്രാങ്കൂസി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.[2]
ശേഖരത്തിന്റെ വൈവിധ്യവും ആഴവും പൊതുജനങ്ങൾക്ക് കാണിക്കുന്നതിനായി മ്യൂസിയത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന സൃഷ്ടികൾ പലപ്പോഴും മാറ്റുന്നു. ആധുനികവും സമകാലികവുമായ കലയുടെ പല പ്രധാന താൽക്കാലിക പ്രദർശനങ്ങളും വർഷങ്ങളായി ഒരു പ്രത്യേക നിലയിൽ (6-ആം) നടന്നിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ നിരവധി വ്യക്തികളുടെ പ്രദർശനങ്ങൾ 2010 മുതൽ, മ്യൂസിയം അതിന്റെ പ്രവിശ്യാ ശാഖയായ സെന്റർ പോംപിഡോ-മെറ്റ്‌സിൽ 10,000 ചതുരശ്ര മീറ്റർ (110,000 ചതുരശ്ര അടി) സ്ഥലത്ത് 3 ഗാലറികൾക്കിടയിലും 2015 മുതൽ സ്പെയിനിലെ മലാഗയിലും 2018 ൽ ബെൽജിയത്തിലെ ബ്രസ്സൽസിലും അതിവിശിഷ്‌ടമായ താൽക്കാലിക പ്രദർശനങ്ങളും പ്രദർശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.
- 2021 – present: Xavier Rey[3]
- 2013 - 2021 : ബെർണാർഡ് ബ്ലിസ്റ്റെൻ
- 2000 - 2013 : ആൽഫ്രഡ് പാക്ക്മെന്റ്
- 1997 - 2000 : വെർണർ സ്പൈസ്
- 1992 - 1997 : ജെർമെയ്ൻ വിയാട്ടെ
- 1991 - 1992 : ഡൊമിനിക് ബോസോ
- 1987 - 1991 : ജീൻ-ഹൂബർട്ട് മാർട്ടിൻ
- 1986 - 1987 : ബെർണാഡ് സീസൺ
- 1981 - 1986 : ഡൊമിനിക് ബോസോ
- 1973 - 1981 : പോണ്ടസ് ഹൾട്ടൻ
- 1968 - 1973 : ജീൻ ലെമേരി
- 1965 - 1968 : ബെർണാഡ് ഡോറിവൽ
- 1945 - 1965 : ജീൻ കാസോ
- 1941 - 1944: പിയറി ലഡൗ
- 1940 : ജീൻ കാസോ
- ഹെൻറി മാറ്റിസെ, ഓഗസ്റ്റ് പെല്ലറിൻ II, 1916–17
- ജീൻ മെറ്റ്‌സിംഗർ, എറ്റൂഡ് പവർ Le goûter, 1911
ഫ്രാൻസിസ് പികാബിയ, ഉഡ്നി (Young American Girl, The Dance), 1913
റോബർട്ട് ഡെലോനേ, പൈസേജ് ഓ ഡിസ്ക്, 1906
റോബർട്ട് ഡെലോനേ, La ville no. 2, 1910–11- ജോർജ്ജ് ബ്രേക്ക്, നേച്ചർ മോർട്ടേ (Fruit Dish, Ace of Clubs), 1913
- ജോർജ്ജ് ബ്രേക്ക്, Man With a Guitar, 1914
വാസിലി കാൻഡൻസ്കി, To the Unknown Voice, 1916- ഹെൻറി മാറ്റിസ്, The Painter and His Model (Le Peintre dans son atelier), 1916–17
തിയോ വാൻ ഡോസ്ബർഗ്, Pure Painting, 1920- പാബ്ലോ പിക്കാസോ, Parade, 1917, Centre Pompidou-Metz
,_oil_on_canvas,_290_x_300_cm,_Musée_National_d’Art_Moderne,_Centre_Georges_Pompidou,_Paris..jpg)
_-_Theo_van_Doesburg_(Musée_national_d'art_moderne).jpg)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
