ഇസബെല്ല ഡി മോറ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ഇസബെല്ല ഡി മോറ (c. 1520 - 1545/1546) നവോത്ഥാന കാലഘട്ടത്തിലെ ഒരു ഇറ്റാലിയൻ കവയിത്രിയായിരുന്നു. ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് ഒരു അജ്ഞാത വ്യക്തിയായിരുന്ന അവരെ ഒറ്റപ്പെട്ടു ജീവിക്കാൻ സഹോദരങ്ങൾ നിർബന്ധിക്കുകയും അത് അവരെ സദസുകളിൽനിന്നും സാഹിത്യ സല്ലാപങ്ങളിൽനിന്നും അകറ്റുന്നതിനിടയാക്കുകയും ചെയ്തു. കോട്ടയിൽ ഏകാന്തതയിൽ ജീവിക്കുമ്പോൾ, അക്കാലത്തെ സാഹിത്യ ലോകത്ത് പ്രചരിക്കാത്ത ഒരു സൃഷ്ടി അവൾ രചിച്ചു. അവരുടെ സംശയാസ്പദമായ രഹസ്യ പ്രണയത്തിന്റെ പേരിൽ സഹോദരങ്ങൾ ഒടുവിൽ അവരെ കൊലപ്പെടുത്തി. അവരുടെ 13 കവിതകൾ ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്നു. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഇറ്റാലിയൻ സാഹിത്യത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തവും യഥാർത്ഥ്യവുമായ കാവ്യപ്രകടനങ്ങളിലൊന്നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ഈ കവിതകളിലെ ചില വിഷയങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ചില പണ്ഡിതന്മാരുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ കാല്പനികപ്രണയ കവിതാ രചനയിലെ പൂർവ്വഗാമിയാണ് അവർ.[1]
ഇസബെല്ല ഡി മോറ | |
---|---|
ജനനം | c. 1520 ഫാവലെ, കിംഗ്ഡം ഓഫ് നേപ്പിൾസ് |
മരണം | 1545/1546 ഫാവലെ, കിംഗ്ഡം ഓഫ് നേപ്പിൾസ് |
തൊഴിൽ | കവയിത്രി |
വിഷയം | സങ്കടം, ഏകാന്തത |
സാഹിത്യ പ്രസ്ഥാനം | Petrarchism |