Осмотски притисок
From Wikipedia, the free encyclopedia
Осмотски притисок ― минималниот притисокот што треба да се нанесе врз растворот за да се спречи внатрешен тек на чистиот растворувач низ полупропустлива мембрана.[1] Исто така, се дефинира како мерка за тенденцијата на растворот да внесува чист растворувач со осмоза. Потенцијалниот осмотски притисок е максималниот осмотски притисок што би можел да се развие во растворот доколку тој се одвои од неговиот чист растворувач со полупропустлива мембрана.
Осмозата се јавува кога два раствори кои содржат различни концентрации на растворена супстанција се одделени со избрано пропустлива мембрана. Молекулите на растворувачот преференцијално минуваат низ мембраната од растворот со ниска концентрација до растворот со поголема концентрација на растворена супстанција. Преносот на молекулите на растворувачите ќе продолжи додека не се постигне рамнотежа.[1][2]